Κ@ΛΟΔΑΧΤΥΛΟ ΕΚΑΝΕ Η Βίκυς Σταμάτη στους δημοσιογράφους- Πήγε με ταξί στη… φυλακή! (ΒΙΝΤΕΟ)

Εξοργισμένη με όλους και με όλα είναι η Βίκυ Σταμάτη με την απόφαση, που της δείχνει και πάλι το δρόμο προς τη φυλακή.


Αυτό φάνηκε τόσο με την αίτηση διαζυγίου προς τον Άκη Τσοχατζόπουλου, όσο και με την συμπεριφορά της στους δημοσιογράφους.

Τόσο χθες το απόγευμα όσο και το πρωί, η παρουσία των δημοσιογράφων έξω από το σπίτι της στο Χαλάνδρι ήταν «κόκκινο πανί» για τη σύζυγο του Άκη Τσοχατζόπουλου.

Μάλιστα, όταν οι άνδρες της Ασφάλειας έφτασαν στο σπίτι για να την πάρουν και να τη συνοδεύσουν πάλι στη φυλακή, εκείνη αρνήθηκε να τους ακολουθήσει αν δεν έφευγαν οι δημοσιογράφοι! Κλείστηκε στο διαμέρισμά της και φώναζε ότι δεν θα έβγαινε, αν δεν έφευγαν!

Από νωρίς το πρωί, οι δημοσιογράφοι περίμεναν μια της δήλωση για την απόφαση που τη στέλνει ξανά στη φυλακή. Τελικά δεν έκανε δήλωση, αλλά έστειλε το… μήνυμά της στους δημοσιογράφους μέσω του… μεσαίου δαχτύλου!

Το διαζύγιο με τον Τσοχατζόπουλο

Εξάλλου, μόλις μια μέρα αφού ο Άκης Τσοχατζόπουλος έμαθε πως θα πρέπει να επιστρέψει στη φυλακή, η σύζυγός του ανακοίνωσε την απόφασή της να χωρίσουν.

«Καταδικάστηκα άδικα δυο φορές από τη Δικαιοσύνη, μόνον και μόνον επειδή φέρω το όνομα του συζύγου μου «Τσοχατζοπούλου»», αναφέρει αρχικά η Βίκυ Σταμάτη. Σπαράζει, τονίζει, για την απόφασή της. Αλλά σημειώνει πως «ο ιστός της οικογένειάς μου έχει πλέον διαρραγεί».

Όπως τονίζει, όλα γίνονται για το ανήλικο παιδί τους. «Έχω την ηθική υποχρέωση απέναντι στο μοναδικό παιδί μας να προχωρήσω στη λύση του γάμου μας».

Όλη η ανακοίνωση της Βίκυς Σταμάτη

«Καταδικάστηκα άδικα δυο φορές από τη Δικαιοσύνη, μόνον και μόνον επειδή φέρω το όνομα του συζύγου μου «Τσοχατζοπούλου». Από τα βάθη της ψυχής μου σπαράζω αλλά ο ιστός της οικογένειάς μου έχει πλέον διαρραγεί και ως εκ τούτου έχω την ηθική υποχρέωση απέναντι στο μοναδικό παιδί μας να προχωρήσω στη λύση του γάμου μας με τον άνδρα τον οποίο λάτρεψα, λατρεύω, σέβομαι και θα σέβομαι, θαύμασα και θα θαυμάζω.

Αυτό μου το επιβάλλει η διαφύλαξη της ψυχής του ανήλικου παιδιού μου αλλά και γενικότερα της οικογενειακής ισορροπίας, όση αυτή μου έχει απομείνει.

Υψώνω το ανάστημά μου απέναντι στην ωμότητα, την αδικοπραξία του συστήματος, που στυγνά και ολόψυχρα μας εκτέλεσε. Η ποινή εκτελέστηκε».