Παρλάπιπας: O ταπεινός δεν φοβάται την πιθανότητα Nα σφάλλει

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2022

O ταπεινός δεν φοβάται την πιθανότητα Nα σφάλλει

Η ὥριμη ταπεινή ψυχή, εμπιστεύεται τήν Πηγή της, τόν Θεό καθ’ὅσον τήν αφορα, τό πεπρωμένο της (:τό γενεθλιακό της Σχέδιο) καί τίς ἐπιλογές της.

Καί δέν φοβᾶται τήν ὅποιαν ἔκβαση, θεωρῶντας τόν ἑαυτό της, τούς πάντες καί τά πάντα ὡς μέρη τοῦ Ὅλου.

“Όσο ψηλά και να φτάσεις, να είσαι ταπεινός και μην επιτρέψεις σε κανέναν να σ’ αλλάξει…

Κανείς δεν έχασε από την ταπεινότητα… από την αλαζονεία όμως, έχασε…” από τις σοφές συμβουλές της ζωής…

Όλοι σφάλουμε… κανείς “άσφαλτος” όπως είχε πει και η … Λαίδη… Αξίζει όμως αυτός που αναγνωρίζει το λάθος του…

Καλλιόπη

Ὁ ταπεινός δέν φοβᾶται τήν πιθανότητα νά σφάλλει.

Φοβᾶται τήν πιθανότητα νά σφάλλει καί ἐθελοτυφλεῖ ἔναντι αὐτῆς, ἐκεῖνος πού νιώθει ὅτι διατρέχει κίνδυνο ἐάν δέν ἔχει σωστή γνώμη. Καί πείθει τόν ἑαυτό του ὅτι «ἔχει δίκαιο», ἐπειδή πρέπει νά εἶναι ἔτσι, γιά νά μή κινδυνεύει, ὁ ἴδιος καί ὅ,τι ὅσοι ἐξαρτῶνται ἀπ’αὐτόν.

Συνδέεται τούτη ἡ στάση μέ τήν ἀνάγκη ἐλέγχου καί τήν ἀνωριμότητα.

Ὁ ταπεινός, σέ ὅποιο στάδιο τῆς ἐξελίξεώς του, ἐπιδεικνύει Ἐμπιστοσύνη.

Καί σ’ αὐτό τό σημεῖο θά μποροῦσε νά ἐκκινήσει ἄλλη μία τεράστιας σημασίας συζήτηση, ἀπό τό ἐρώτημα: «Ἐμπιστοσύνη σέ ποιόν;» Θ’ἀποτολμήσω νά καταγράψω ἐπιγραμματικῶς τίς δικές μου θεωρητικές ἀπαντήσεις:

Η ὥριμη ταπεινή ψυχή, ἐμπιστεύεται τήν Πηγή της, τόν Θεό καθ’ὅσον τήν ἀφορᾶ, τό πεπρωμένο της (:τό γενεθλιακό της Σχέδιο) καί τίς ἐπιλογές της.

Ὅλοι εἶναι σημαντικοί ἀφοῦ ἔχουν ἕνα μέρος στό Σχέδιο καί μιά θέση στήν Ἑκδήλωση. Καί οὐδείς εἶναι τόσο σημαντικός πού νά συμβαίνει καταστροφή γιά τό Ὅλον ἐάν σφάλλει ἤ ἐάν πάθει ἤ ἐάν τοῦ συμβεῖ ὁ,τιδήποτε.

Η ἀνώριμη, η νεαρή, ταπεινή ψυχή, εἶναι ταπεινή ἐπειδή γεννήθηκε καί μεγαλώνει σ’ἕνα περιβάλλον ἀνθρώπινο, σέ μιάν ἀνθρώπινη κοινότητα (ὄχι μόνον οἰκογένεια ἀλλά κοινωνία), πού προστατεύει τά νεαρά καί τ’ ἀδύναμα μέλη της, πού καλύπτει τίς παντοειδεῖς ἀνάγκες των, θέτοντας ὅρια καί κανόνες μέ Ἀγάπη Σοφία.

Ἴσως γι’αὐτό εἶναι τόσο σπάνια ἡ ταπεινότητα στούς ἀνθρώπους στίς μέρες μας.

(Ταπεινότητα ἔχουν τά παιδιά, κάθε ἐξελικτικῆς ἡλικίας, μέχρι νά καταφέρει ἡ «ἐκπαίδευση» τῶν μεγάλων, ν’ ἀλλάξει τά φῶτα των!)

Πηγή

https://attikanea.info/