«Φόβος Κινέζων στο κατάστρωμα» – Η δύσκολη απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου

 

Μερικές αποφάσεις, όσο ψύχραιμα κι αν τις πάρεις, αφήνουν σημάδι. Κάπως έτσι φαίνεται να έγινε και στην περίπτωση του Γιάννη Αλαφούζου, που –όπως μαθαίνει ο «Δαίμων του Πιεστηρίου»– βρέθηκε μπροστά σε μια από τις πιο περίπλοκες επιχειρηματικές κινήσεις των τελευταίων χρόνων.

Στην Okeanis Eco Tankers Corp, τη ναυτιλιακή-διαμάντι του ομίλου του, δύο Αμερικανοί μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου αποφάσισαν να παραιτηθούν. Όχι λόγω κακής συνεργασίας ή συγκρούσεων — αλλά για κάτι πολύ πιο βαθύ, σχεδόν γεωπολιτικό. Γιατί πίσω από τις πόρτες των ναυτιλιακών γραφείων, οι συζητήσεις δεν περιστρέφονται μόνο γύρω από πετρέλαια και τάνκερ, αλλά και γύρω από την αόρατη, μα πανίσχυρη, σκιά της Κίνας.

Οι πληροφορίες λένε πως το Πεκίνο, μέσα στη δίνη του εμπορικού πολέμου με την Ουάσινγκτον, έχει επιβάλει τσουχτερά λιμενικά τέλη — 25% παρακαλώ! — σε κάθε ναυτιλιακή εταιρεία όπου Αμερικανοί πολίτες κατέχουν ή ελέγχουν πάνω από το 25% του μετοχικού κεφαλαίου, ή έχουν λόγο στα διοικητικά τραπέζια. Με απλά λόγια; Όποιος έχει Αμερικανούς στα κουπιά, πληρώνει πιο ακριβά για να δέσει στην Κίνα.

Έτσι, ο Γιάννης Αλαφούζος, πάντα γνωστός για την ψυχρή του λογική και το επιχειρηματικό του ένστικτο, φάνηκε να μην έχει πολλές επιλογές. Κι αν και οι σχέσεις του με τους Αμερικανούς συνεργάτες λέγεται πως ήταν άριστες, τα μαθηματικά της ναυτιλίας είναι αμείλικτα: όταν οι δασμοί χτυπούν κόκκινο, η φιλία περνά σε δεύτερη μοίρα.

Οπότε, όπως λέει και μια παλιά ναυτική παροιμία, «όταν φυσάει κινέζικος άνεμος, χαμηλώνεις πανιά». Οι δύο Αμερικανοί αποχώρησαν ήσυχα, αλλά όχι και χωρίς ψίθυρους. Άλλοι μιλούν για προσωρινή αποστασιοποίηση, άλλοι για στρατηγική στροφή προς την Ασία.

Το μόνο σίγουρο; Ο Αλαφούζος, με το βλέμμα πάντα στο διεθνές κύμα, ξέρει πότε να αλλάζει πορεία πριν σηκωθεί φουρτούνα. Και ο «Δαίμων του Πιεστηρίου» κρατά σημειώσεις… γιατί τα πιο ενδιαφέροντα ταξίδια ξεκινούν με μια απόφαση σαν κι αυτή.