Το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1942, δώδεκα ελληνικά καταδιωκτικά Hurricane ξεκινούσαν με εκκωφαντικό βρυχηθμό μέσα στην καυτή έρημο της Λιβύης. Ήταν μια μέρα που έμελλε να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας.
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μια χούφτα Έλληνες αεροπόροι, πολλοί από τους οποίους είχαν διαφύγει από την κατεχόμενη Ελλάδα, θα τολμούσαν να πραγματοποιήσουν μια από τις πιο παράτολμες αποστολές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Βόρεια Αφρική, μια επιχείρηση που ακόμη και οι Βρετανοί χαρακτήριζαν «καθαρή τρέλα».
«Θέλουμε να πάρουμε το αίμα μας πίσω», δήλωσε με πάθος ο επισμηναγός Ιωάννης Κέλλας, ένας γενναίος αξιωματικός από τα Τρίκαλα, που είχε ήδη αναμετρηθεί με τους Ιταλούς στους ουρανούς της Ηπείρου και της Στερεάς Ελλάδας. Τώρα, ως διοικητής της 335ης Μοίρας Διώξεως, επιχειρούσε κάτω από τη βρετανική διοίκηση, αλλά με την ελληνική σημαία στην καρδιά του.
Ο Κέλλας, ζητώντας να τιμήσει την ημέρα του “ΟΧΙ”, πρότεινε μια συμβολική αλλά θαρραλέα επίθεση στις 28 Οκτωβρίου, ενάντια στο ιταλικό στρατηγείο κοντά στο Ελ Αλαμέιν. «Ήταν ζήτημα τιμής», θα θυμόταν χρόνια αργότερα ο πτέραρχος Γεώργιος Πλειώνης, τότε νεαρός ανθυποσμηναγός της ίδιας Μοίρας.
Το ιταλικό στρατηγείο, περίπου είκοσι μίλια δυτικά από τη γραμμή του μετώπου, ήταν ισχυρά οχυρωμένο με αντιαεροπορικά και θεωρούνταν απόρθητο. Όμως, εκείνη την ημέρα, οι Έλληνες αετοί του Αιγαίου απέδειξαν ότι η ψυχή δεν γνωρίζει εμπόδια.
Στην καρδιά της ερήμου, η φλόγα του “ΟΧΙ” ξαναζωντάνεψε, και οι Έλληνες πιλότοι έγραψαν μια ακόμη ηρωική σελίδα ελευθερίας, χτυπώντας την ίδια μέρα, δυο χρόνια μετά την ιταλική πρόκληση, το στρατηγείο του εχθρού με απαράμιλλο θάρρος και αποφασιστικότητα.
Γράφει ο Σαλαμινομάχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΠΑΡΛΑΠΙΠΑΣ δεν παίρνει θέση με πολιτική άποψη σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διαφορά ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δίκη σας ενημέρωση.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.