Τα προγράμματα Νέων Ελεύθερων Επαγγελματιών της ΔΥΠΑ παρουσιάζονται εδώ και χρόνια ως η «δεξαμενή» που στηρίζει τα πρώτα επιχειρηματικά βήματα. Από το 2020, η δημόσια δαπάνη που έχει πέσει σε αυτά ξεπερνά τα 312 εκατομμύρια — ένα ποσό που, θεωρητικά, θα έπρεπε να έχει χτίσει έναν ολόκληρο στρατό νέων ανθρώπων που παλεύουν με το πραγματικό ρίσκο και περιμένουν δικαίως να δουν τα χρήματα της επιχορήγησης να φτάνουν χωρίς εμπόδια.
Κι όμως, όσο φωτεινή φαίνεται η βιτρίνα, άλλο τόσο μυστήριο κρύβουν τα παρασκήνια. Γιατί η διαδικασία πληρωμής της πρώτης δόσης έχει ένα θεμελιώδες κενό… γίνεται χωρίς επιτόπιο έλεγχο. Ναι, καλά διάβασες. Η επιχείρηση δεν είναι απαραίτητο να έχει καν λειτουργήσει. Η πόρτα ανοίγει έτσι διάπλατα για φαινόμενα τύπου «εταιρεία-φαντάσμα», για μαγαζιά που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά αλλά καταφέρνουν να απορροφήσουν επιδοτήσεις κανονικά και με το νόμο. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι νέοι επαγγελματίες παλεύουν με το ενοίκιο, την εφορία και τον ΦΠΑ, το να μοιράζεται δημόσιο χρήμα χωρίς να βεβαιωθεί κανείς ότι υπάρχει πραγματική δραστηριότητα… μυρίζει περίεργα.
Ταυτόχρονα, το άλλο μεγάλο «θολό σημείο» είναι η απόλυτη σιωπή στα στοιχεία. Δεν γνωρίζουμε ποιοι κλάδοι πήραν τελικά χρήματα, πόσες από αυτές τις επιχειρήσεις μένουν ανοιχτές όταν τελειώσει η χρηματοδότηση και —ακόμη πιο σοβαρό— πόσα χρήματα επιστρέφονται όταν υπάρχει παρατυπία. Μια μαύρη τρύπα διαφάνειας που όχι μόνο δεν τιμά το σύστημα, αλλά αφήνει τους τίμιους επαγγελματίες να νιώθουν σαν να δίνουν μάχη σε πεδίο με κανόνες που δεν ανακοινώνονται.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Ελλάδα δεν εφαρμόζει πλήρως το ARACHNE — το ευρωπαϊκό εργαλείο που έχει φτιαχτεί ακριβώς για να εντοπίζει ύποπτες συνδέσεις, κόμβους απάτης και μοτίβα που προειδοποιούν για προβλήματα. Ένα εργαλείο που ζητούν επίμονα η OLAF, η EPPO και η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Εμείς; Το χρησιμοποιούμε… επιλεκτικά. Το αποτέλεσμα; Χάνονται πολύτιμες διασταυρώσεις, χαλαρώνουν οι έλεγχοι και οι σοβαροί επαγγελματίες βλέπουν τις πληρωμές τους να καθυστερούν, όπως συνέβη και στο πρόγραμμα για ανέργους 30–59 ετών.
Σε μια εποχή που η μικρή επιχείρηση παλεύει για να σταθεί όρθια, η επιχορήγηση θα έπρεπε να λειτουργεί ως εργαλείο ανάπτυξης — όχι ως «μπάλωμα» προσωρινής δραστηριότητας. Το δημόσιο χρήμα δεν είναι δώρο· είναι ευρωπαϊκή υποχρέωση να προστατεύεται. Κι αν κάποιος δουλεύει τίμια, πρέπει να πληρώνεται χωρίς φρένα, χωρίς ουρές, χωρίς να τον μπλέκουν με γραφειοκρατικές καθυστερήσεις λόγω άλλων που χρησιμοποιούν τα προγράμματα σαν αρπαχτή.
Στο τέλος της ημέρας, το ζητούμενο είναι απλό: καθαροί κανόνες, γρήγορες πληρωμές για όσους το αξίζουν και διασταυρώσεις που κλείνουν την πόρτα στους επιτήδειους. Γιατί η επιχειρηματικότητα δεν μπορεί να χτίζεται πάνω σε σκιές — και η αξιοπιστία των δράσεων δεν πρέπει να παίζεται κορώνα-γράμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΠΑΡΛΑΠΙΠΑΣ δεν παίρνει θέση με πολιτική άποψη σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διαφορά ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δίκη σας ενημέρωση.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.