H Eυρώπη στις συμπληγάδες ΗΠΑ-Ρωσίας!

 

Η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο σηματοδότησε μια ευρύτερη μετατόπιση στην αμερικανική πολιτική. Η αλλαγή αυτή δεν προέκυψε τυχαία και συνδέεται με τις πιέσεις που δέχεται η αμερικανική οικονομία και ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων.

Η νέα κυβέρνηση ανέλαβε μια οικονομία με δημόσιο χρέος που άγγιζε το εκατόν τριάντα τοις εκατό του ΑΕΠ και με συνολικές οφειλές πάνω από τριάντα έξι τρισεκατομμύρια δολάρια. Τα ετήσια τοκοχρεολύσια ξεπερνούσαν το ένα τρισεκατομμύριο και απαιτούσαν πιο επιθετική δημοσιονομική διαχείριση.

Παράλληλα η Κίνα ενίσχυε τη θέση της στο διεθνές εμπόριο με πλεόνασμα που ξεπέρασε το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Η σύγκριση με τις ΗΠΑ που διατηρούν πάνω από χίλιες στρατιωτικές βάσεις ανά τον κόσμο αναδεικνύει το βάρος που σηκώνει η Ουάσιγκτον σε σχέση με έναν ανταγωνιστή που επεκτείνεται περισσότερο οικονομικά και λιγότερο στρατιωτικά.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνέβαλε επίσης στις ανισορροπίες των ΗΠΑ. Το εμπορικό ισοζύγιο για το δύο χιλιάδες είκοσι τρία εμφάνιζε ευρωπαϊκές εξαγωγές άνω των πεντακοσίων δισ. προς την αμερικανική αγορά και εισαγωγές περίπου τριακοσίων σαράντα επτά δισ. Το πλεόνασμα υπέρ της Ευρώπης ήταν σημαντικό και οδήγησε τον Τραμπ στην επιβολή δασμών που η ευρωπαϊκή ηγεσία αποδέχθηκε χωρίς έντονη αντίδραση.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί ένα δεύτερο κρίσιμο σημείο που καθορίζει τη νέα στρατηγική της Ουάσιγκτον. Η ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης στο Κίεβο το δύο χιλιάδες δέκα τέσσερα είχε οργανωθεί σε περιβάλλον δυτικών παρεμβάσεων ενώ η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολική Ευρώπη είχε δημιουργήσει έντονες αντιδράσεις στη Μόσχα.

Η πίεση προς τη Ρωσία εντάθηκε την περίοδο Μπάιντεν με την ενεργό συμμετοχή διπλωματικών στελεχών που διαμόρφωσαν την ουκρανική πολιτική. Η προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στη Συμμαχία και οι συγκρούσεις στις ρωσόφωνες περιοχές προκάλεσαν συνθήκες που οδήγησαν τελικά στη ρωσική επέμβαση.

Η νέα γραμμή Τραμπ επιδιώκει μια διαφορετική προτεραιότητα. Βασικός στόχος του είναι η ενίσχυση της αμερικανικής οικονομίας και η αποφυγή παρατεταμένης στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία η οποία απομακρύνει τις ΗΠΑ από το κεντρικό τους ενδιαφέρον που είναι η Κίνα. Η προοπτική συνεργασίας με τη Μόσχα και η αξιοποίηση των φυσικών της πόρων εντάσσονται σε αυτό το σκεπτικό.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες αυτής της αλλαγής. Η αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής ενότητας και η οικονομική πίεση που δέχονται μεγάλες χώρες της Ευρώπης εντάσσονται στο περιβάλλον που ευνοεί την αμερικανική στρατηγική. Η Γαλλία και η Βρετανία έχουν υψηλό δημόσιο χρέος ενώ η Γερμανία βιώνει ύφεση που συνδέεται με την απώλεια του φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου.

Οι πτωχεύσεις επιχειρήσεων στη Γερμανία αυξήθηκαν σημαντικά και οι αναλυτές κάνουν λόγο για συνθήκες έντονου οικονομικού κινδύνου. Η άνοδος του ενεργειακού κόστους και η πτώση της παγκόσμιας ζήτησης έχουν πλήξει την παραγωγή και τις εξαγωγές.

Στο πολιτικό επίπεδο οι ΗΠΑ φαίνεται να διαθέτουν πρόσθετα στοιχεία που σχετίζονται με την ουκρανική ηγεσία. Οι αποκαλύψεις για οικονομικές υποθέσεις στο περιβάλλον του Κιέβου είχαν αμερικανικό αποτύπωμα γεγονός που δημιουργεί την εντύπωση ότι μπορεί να υπάρξουν και άλλες πληροφορίες που δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί.

Η δημοσιοποίηση αποσπασμάτων τηλεφωνικών συνομιλιών Ευρωπαίων ηγετών από το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel αποκάλυψε ότι υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Ουκρανία. Ο Γάλλος πρόεδρος φέρεται να προειδοποιεί ότι υπάρχει πιθανότητα η Ουάσιγκτον να μεταβάλει τη στάση της στο ζήτημα της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.

Ο Γερμανός καγκελάριος εμφανίζεται να δηλώνει ότι η ουκρανική ηγεσία πρέπει να είναι προσεκτική επειδή υφίσταται διπλό παιχνίδι. Η τοποθέτηση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ για την ανάγκη προστασίας του ουκρανού προέδρου επιβεβαιώνει ότι το κλίμα στο δυτικό στρατόπεδο είναι δύσκολο.

Το ερώτημα για το ποιος έχει την τεχνική δυνατότητα πρόσβασης σε αυτές τις συνομιλίες παραμένει ανοιχτό και δημιουργεί νέο κύκλο προβληματισμού για τις ισορροπίες μέσα στη Δύση. Αν η ευρωπαϊκή πολιτική επιμείνει σε γραμμές που δεν βρίσκουν στήριξη στην αμερικανική στρατηγική τότε η αντίδραση των ευρωπαϊκών κοινωνιών μπορεί να είναι έντονη.

Καταλάβατε τι μας περιμένει, αν οι μαριονέτες της Ευρώπης επιμείνουν για πόλεμο; Καταλαβαίνετε τι θα συμβεί μετά από την οργή των Ευρωπαίων πολιτών, που θα ζητήσουν εξηγήσεις από τις ηγεσίες τους; Φαντάζεστε τι θα συμβεί αν τελικά διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και όλες οι χώρες επιστρέψουν στα νομίσματά τους;