Τα drones άναψαν, αλλά οι «προβολείς» του Υπουργείου φωτίζουν…επιλεκτικά!

Η απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού να υποβάλει μήνυση κατά παντός υπευθύνου για το drone show της Adidas αποκαλύπτει μια εντυπωσιακή επιλεκτική ευαισθησία. Για μια φωτεινή παράσταση στον αττικό ουρανό, το Υπουργείο εμφανίζεται ως αμείλικτος προστάτης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ορθώνοντας το ανάστημά του απέναντι στους «βέβηλους». Όταν όμως τα σκάνδαλα χτυπούν την καρδιά του πολιτισμού, όπως στην υπόθεση Λιγνάδη –όπου ένας άνθρωπος που είχε τοποθετηθεί στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου καταδικάστηκε για ειδεχθή εγκλήματα– το Υπουργείο επιδεικνύει την ευελιξία ενός ακροβάτη σε τεντωμένο σκοινί.

Είναι εντυπωσιακό το πώς η δικαιοσύνη για το Υπουργείο φαίνεται να λειτουργεί κατά περίπτωση. Για ένα διαφημιστικό θέαμα, οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και επιθετικές, συνοδευόμενες από μηνύσεις και αυστηρά ανακοινωθέντα. Όταν όμως αναδύθηκαν σοβαρές καταγγελίες κατά του Λιγνάδη, με θύματα να καταθέτουν συγκλονιστικές μαρτυρίες, το Υπουργείο περιορίστηκε σε δηλώσεις αμηχανίας και ισχυρισμούς ότι «εξαπατήθηκε». Και ενώ οι πολίτες έβλεπαν το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο – από τις καταγγελίες για διαφθορά υπαλλήλων, έως την ιδιωτικοποίηση αρχαιολογικών ανασκαφών και την αμφιλεγόμενη διαχείριση ακινήτων – η ηγεσία του Υπουργείου απέφευγε επιμελώς να αποδώσει ευθύνες ή να αναλάβει δράση.

Τελικά η οργή του Υπουργείου Πολιτισμού λειτουργεί σαν μια καλά στημένη παράσταση. Παίζεται όταν η δημόσια εικόνα κινδυνεύει από εμπορικές «βεβηλώσεις», αλλά σιωπά ύποπτα όταν οι κρίσεις αγγίζουν τα δικά του σπλάχνα. Είναι, λοιπόν, πραγματικά η πολιτιστική μας κληρονομιά που υπερασπίζεται ή απλώς το επικοινωνιακό του προφίλ;