Στη σχετική ανακοίνωση, αναφέρονται, τα εξής:
"Μοιράσαμε το κείμενο που ακολουθεί και πετάξαμε τρυκάκια με το σύνθημα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ.
"Μοιράσαμε το κείμενο που ακολουθεί και πετάξαμε τρυκάκια με το σύνθημα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ.
Επίσης, ζωγραφίσαμε την πόρτα των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ με τον ήλιο του πασοκ, καταδεικνύοντας ότι και το κράτος έχει συνέχεια και οι πολιτικοί διαχειριστές επιτελούν τον ίδιο ρόλο και εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό: την καθυπόταξη της κοινωνίας και την άγρια εκμετάλλευση των χαμηλών στρωμάτων. Ο υπερβάλλον ζήλος του υπαλλήλου φύλαξης των γραφείων έφτασε στο σημείο να μας απειλήσει ότι θα μας βγάλει φωτογραφίες και εισέπραξε την πληρωμένη απάντηση:
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ
ΠΟΣΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ;
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ!
Επτά χρόνια κρίσης, επτά χρόνια αξιολογήσεις και μνημόνια.
Επτά χρόνια που έγιναν πολλά και μας δίδαξαν ακόμη περισσότερα.
Σ’ αυτά τα χρόνια το πολιτικό προσωπικό της χώρας διαγκωνιζόταν σε σκληρότητα και κυνισμό, σε ραγιαδισμό κι εθελοδουλία. Κυβερνούσε μ’ ένα και μοναδικό σκοπό: να θυσιάσει τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, να ευτελίσει τις εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις προς όφελος του κεφαλαίου:
Για όλα τα μικρά και μεγάλα αφεντικά που σε καταδικάζουν να ζήσεις μ’ ένα ξεροκόμματο. Για τις τράπεζες που θα τις πληρώνουν γενιές ολόκληρες.
Για τους καναλάρχες που μας λένε να σωπαίνουμε και μας ταΐζουν ψέματα και τηλεοπτικά σκουπίδια.
Για τους εργολάβους που λυμαίνονται και καταστρέφουν τον φυσικό πλούτο.
Για τους επενδυτές που θέλουν φορολογικούς παραδείσους κι εργασιακό μεσαίωνα. Ταΐσανε το παρακράτος και τους φασίστες, αναβάθμισαν τους πραιτοριανούς τους για να μας κρατήσουν φοβισμένους και υποταγμένους, να μας χτυπούν όταν τολμάμε να ξεσηκωθούμε.
Όμως παρ’ όλα αυτά, μεγάλο μέρος της κοινωνίας πάλεψε, αντιστάθηκε, συγκρούστηκε. Κοίταξε το θεριό στα μάτια, αυθόρμητα με όπλο το θυμικό και το συναίσθημα. Έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, -χωρίς οργάνωση και χωρίς ένα συλλογικό ανατρεπτικό πρόταγμα-, η κοινωνική έκρηξη και η απάθεια έγιναν όψεις του ίδιου νομίσματος. Στην κορύφωση της σύγκρουσης το 2012, η έλλειψη σαφών πολιτικών στόχων, η απουσία τακτικής και στρατηγικής –η αδυναμία να δημιουργηθούν δομές που θα στηρίξουν έναν μακροχρόνιο αγώνα – οδήγησαν, αναπόφευκτα, στην υποχώρηση.
Σε τούτη τη στιγμή ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη, να εγκλωβίσει και να εξουδετερώσει την κοινωνική οργή. Το αποτέλεσμα γνωστό: Απογοήτευση και ηττοπάθεια. Όμως, αν μη τι άλλο, οι όποιες αυταπάτες διαλύθηκαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ του «μη χείρον βέλτιστον» μπήκε στο πάνθεον των χείριστων, αφού πάντοτε ήταν μια εκδοχή του χειρότερου. Η συνέχιση της προηγούμενης οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης εξασφαλίζει την πολιτική επικυριαρχία της υπερεθνικής και ντόπιας ελίτ. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να διασφαλίσει την ομαλή συνέχεια του κράτους.
Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ζει σ’ ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και σε μια συνθήκη οικονομικής ανέχειας και ανασφάλειας. Υπάρχει μονάχα περιθώριο για λαθραία επιβίωση με πολύ αγωνία και σκυμμένο κεφάλι.
Δεν έχει νόημα να παραθέσουμε τα νέα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ισχύει ό,τι και στα προηγούμενα μνημόνια: Ένας φαύλος κύκλος που τροχοδρομεί μονάχα την κοινωνική εξαχρείωση.
Ζούμε σε εποχές δύσκολες, όπου οι συγκρούσεις ανάμεσα στα διεθνή κέντρα εξουσίας, οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, η άνοδος της λαϊκιστικής εθνικιστικής ρητορικής και η καπιταλιστική κρίση μπορεί να πυροδοτήσουν εξελίξεις και απρόβλεπτες καταστάσεις. Οι καιροί μας καλούν σε εγρήγορση, μας καλούν να πλοηγήσουμε σε αχαρτογράφητα νερά. Να χαράξουμε πορεία με εφόδιο την ιστορική μνήμη αλλά όχι με παλιές συνταγές και επετειακές ανούσιες απεργιακές κινητοποιήσεις «για την τιμή των όπλων».
Να μάθουμε από την ιστορία, να διδαχτούμε από τις εμπειρίες αγώνων για να διαμορφώσουμε πραγματικούς δυναμικούς αγώνες στο σήμερα, κι όχι εθιμοτυπικές αναπαραστάσεις τους. Χρειάζεται καθημερινή πάλη, οργάνωση και ενίσχυση των αυτοοργανωμένων δομών, ισότιμη συμμετοχή και συλλογική δουλειά με επιμονή και συνέπεια. Να πυκνώσουμε τις τάξεις των σωματείων, να τα κάνουμε ταξικά, να απαλλαγούμε από τους γραφειοκράτες και τους καριερίστες.
Απαιτούνται ξεκάθαρες στοχεύσεις και αποφασιστικότητα.
Να βρεθούμε ξανά στους δρόμους για να εκφράσουμε την οργή μας αλλά, κυρίως, για να διεκδικήσουμε ξανά «όλα τα όμορφα και λαμπερά πράγματα».
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Νάξου
17 Μάη 2017"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου