Νίκος Πρασσάς
– Αργούμε για εκλογές;
– Οσονούπω, πριν το μάντρωμα στην στάνη. Πότε κατεβάζουν τα πρόβατα από το βουνό;
– Μας υπόσχονται για «προνόμια» όλα αυτά που πριν τον κοροδοϊό κάναμε χωρίς να ρωτήσουμε τους γονείς μας ή τον δάσκαλο!
– Μήπως η σύγχρονη ζωή είναι η τιμωρία μας;
– Μακάρι να ήταν θάνατος, αλλά δεν είναι. Μας πήγαν πίσω. Μας σμίκρυναν. Μας έκαναν σαν τα παιδιά για να μας διαχειρίζονται ευκολότερα. Γίναμε δούλοι των διαταγών τους γιατί μας πιάσαν με το δόλωμα, όπως ψαρεύεται το ψάρι. Δεν έχουμε πλέον άλλη επιλογή από το να νταλαβεριζόμαστε με τους βιαστές και τους δολοφόνους μας. Αυτοί τον λένε «νατιβισμό», για να μην το καταλαβαίνει ο κοινός νους, όπως ο ντοπαρισμένος την ευτυχία από το δηλητήριο του εθισμού. Γίναμε σαν την πουτάνα που παίρνει την ένεση πριν πάει να υποδεχτεί στο κρεβάτι της ολόκληρο τον λόχο. Δεν βλέπεις πόσα τεστ, πόσα μηνύματα στο κινητό, για μία άδεια εξόδου και πόσα άλλα μαραφέτια, βραχιολάκια και τσιπάκια θα μας προσθέσουν λόγω προόδου της τεχνολογίας; Ούτε στον στρατό δεν χρειαζόμασταν τόσα «προνόμια» για μία εξάρτηση εκστρατείας. Θα κτυπάμε σύντομα με ένα «κλικ» απ’ όπου περνάμε, όπως το προϊόν που αγοράζουμε στο μάρκετ. Στο τέλος θα βγούμε και υπόλογοι, γιατί δεν πεθαίνουμε, αφού δεν αρρωστήσαμε! Πιο εύκολα πεθαίνεις μπολιασμένος παρά ελεύθερος και κυνηγημένος!
– Μας κλείσαν την δουλειά, μας στέρησαν την εργασία, μας έκλεψαν το ψωμί από το στόμα, μας κατασχέτουνε τα σπίτια. Δεν θα δικαιούμαστε να εργαζόμαστε εάν δεν τρυπηθούμε. Τώρα, μας δίνουν «bonus» αντί για καραμέλες για να βιάσουν την συνείδησή μας. Οι δήθεν σωτήρες μας γίνανε οι δεσμοφύλακές μας, και εμείς νομίσαμε ότι ξαφνικά μας αγαπάνε.
– Σημαίνει κάτι άλλο όμως. Έλεγχος λειτουργίας εγκεφάλου, διαμόρφωση νοοτροπίας, απόλυτη εξάρτηση, επέμβαση μνήμης, διαχείριση προσωπικότητας δίχως ταυτότητα, δια βίου μάθηση σαν να είμαστε συνεχώς καθυστερημένοι. Ομαδοποίηση σαν σε κοπάδι δίχως αυτονομία.
– Μας πήρανε την λογική, την σκέψη και την έκφραση για να ξεχάσουμε ότι είμαστε αυθύπαρκτοι άνθρωποι. Κάποτε είχες ευκαιρία να πας σε άλλη χώρα να βρεις την ζωή σου. Σε λίγο δεν θα μπορείς να πας στο χωριό να δεις τους δικούς σου. Θα λογοδοτούμε σαν τα ρομπότ για κάθε μας κίνηση. Θα μας σκοτώνουν με το πάτημα ενός κουμπιού μετά το μπόλι και θα λένε ότι «πέθανε από άγνωστη αιτία». Κατά τα άλλα η τεχνολογία κάνει θραύση και πρέπει να της υποταχθούμε, ακόμη κι αν δεν βρίσκει την αιτία!
– Βρε, μήπως μας περνάνε για μαλάκες;
– Ε, εσύ, τί λες, δεν είμαστε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου