Τη γόμα, ειδικά οι μαθητές στο σχολειο, τη χρησιμοποιούν καθημερινά. Πρόκειται για ένα αντικείμενο εξαιρετικά οικείο σε όλους μας. Ξέρουμε όμως να τη χρησιμοποιούμε σωστά;
Τι θα λέγατε εάν μαθαίνατε ότι τη χρησιμοποιούμε τόσα χρόνια λάθος. Και όμως, όπως αναφέρει το gazzetta.gr/plus έχουμε μεγαλώσει με κάποια κοινότυπα και δίχως να τα πολυψάξουμε πορευόμαστε με αυτά στη ζωή
Τι μας έμαθαν στο σχολείο για τη γόμα; Ότι το κόκκινο (το μεγαλύτερο μέρος της) είναι για να σβήνουμε το μολύβι και το μπλε κομμάτι το… στυλό.
Έτριβες, έτριβες μέχρι που σκιζότανε το χαρτί και άνοιγε τρύπα. Κάπως έτσι… έφευγε το στυλό. Εξαφανίζοντας το χαρτί.
Ο μύθος τόσων ετών
Το κόκκινο κομμάτι είναι πράγματι για να σβήνει το μολύβι, καθώς το είδαμε στην πράξη, είναι αλήθεια, αλλά το μπλε κομμάτι σχεδιάστηκε επίσης να σβήνει το… μολύβι– και όχι το στυλό – αλλά σε πιο σκληρά και χοντρά χαρτιά.
Η ιστορία της γομολάστιχας
Η κατασκευή της πρώτης γομολάστιχας αποδίδεται στον Άγγλο μηχανικό Έντουαρντ Νερν (Edward Nairne) το 1770.
Κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού για την καλύτερη ανακάλυψη ο Νερν παρατήρησε την ιδιότητα του καουτσούκ να σβήνει κείμενα ή σχέδια από μολύβι και έτσι κατασκεύασε την πρώτη γομολάστιχα. Στην συνέχεια προχώρησε στην παραγωγή τους και τις διέθετε σε υψηλή τιμή.
Αυτή ήταν και η πρώτη πρακτική χρήση του καουτσούκ στην Ευρώπη.
Σε αυτή τη μορφή όμως η γόμα παρουσίαζε μειονεκτήματα, καθώς ήταν ιδιαίτερα ευπαθής και σύντομα ακατάλληλη για χρήση.
Το 1839, ο Αμερικανός εφευρέτης Τσαρλς Γκουντγίαρ (Charles Goodyear) ανακάλυψε την μέθοδο του βουλκανισμού.
Με τη χρήση αυτής της μεθόδου το καουτσούκ αποκτά ελαστικότητα και αντοχή. Έτσι, από τότε, η παραγωγή και η χρήση της γομολάστιχας γενικεύτηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου