Δανειστές, «τρόικες», επιτρόπους, ξένους ελεγκτές, δεν είναι η πρώτη φορά που έχει η Ελλάδα! Μια παρεμφερή περίοδο της νεώτερης ελληνικής ιστορίας υπενθύμισε πριν από λίγες μέρες στους Γερμανούς αναγνώστες της η εβδομαδιαία γερμανική εφημερίδα DieZeit.
Διαβάστε την – με γερμανική ματιά – περιγραφή:


Το 1892 ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης ζητά ένα ακόμη δάνειο από την Αγγλία και τη Γαλλία, αν και η Αθήνα είχε ήδη δανειστεί την τελευταία δεκαετία σχεδόν 30 εκατομμύρια στερλίνες. Το φθινόπωρο του 1892, λοιπόν, το Λονδίνο στέλνει στην Αθήνα τον πρώην στρατιωτικό Εδουάρδο Λω, προκειμένου να εξετάσει επιτόπου ενδελεχώς τα ελληνικά δημοσιονομικά πράγματα. Τα πράγματα παίρνουν μια τροπή, που κάτι μας θυμίζει από το σήμερα. Ο Λω γίνεται ασμένως δεκτός από το κυβερνών κόμμα, αλλά η κοινή γνώμη τον εχθρεύεται ανοιχτά. Επί ένα τετράμηνο ο Βρετανός σερ εντρυφά στα κιτάπια των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών, που μερικές φορές υπολογίζουν ακόμα και ότι το τρέχον οικονομικό έτος έχει 14 μήνες, προκειμένου να συμψηφιστούν τα ασυμψήφιστα. Το πόρισμα του Μνημονίου Λω κάτι μας θυμίζει από το σήμερα. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό δημόσιο δαπανά χρήματα, τα οποία δεν διαθέτει, ότι οι αιτίες της κρίσης έγκεινται στις στρατιωτικές δαπάνες και την κακή διαχείριση του δημόσιου κορβανά, ότι όσο πιο ανίκανο ήταν το ελληνικό κράτος να συλλέξει τους φόρους, τόσο πιο ανενδοίαστο ήταν στον άμετρο δανεισμό.