Υποθέτω πως ούτε όσοι κατευθύνουν τις διαπραγματεύσεις είναι σε θέση να γνωρίζουν την έκβασή τους, οπότε ας είμαστε φειδωλοί σε προβλέψεις...
Για του λόγου το αληθές των παραπάνω συλλογισμών, αρκεί να λάβουμε υπόψη δυο σενάρια που «παίχτηκαν» κατά κόρον τις τελευταίες εβδομάδες στο ελληνικό Τύπο.
Τα σενάρια...
α) Το σενάριο που εκφράζει τα συμφέροντα της ελληνικής πλευράς των δανειζομένων, που λέει απλά πως αν δεν επιτευχθεί συμφωνία εθελοντικού «κουρέματος» στο 50% της ονομαστικής αξίας, μπορεί να ακολουθήσει μονομερές υποχρεωτικό το οποίο υπερβαίνει το 80%.
β) Το σενάριο που εκφράζει τα συμφέροντα της πλευράς των δανειστών «παίχτηκε» κυρίως την τελευταία εβδομάδα από μέσα μαζικής επικοινωνίας και έλεγε περίπου τα εξής: Το 80% των αρχικών αγοραστών των ελληνικών ομολόγων έχει περάσει στα χέρια Hedge Funds σε τιμές κοντά στο 30%-40% της ονομαστικής τους αξίας. Τα Hedge Funds αυτά έχουν αντισταθμίσει τον κίνδυνο των ελληνικών ομολόγων με τα γνωστά πλέον σε κάθε καφενείο της επικράτειας ασφάλιστρα κινδύνου.
Αυτά τα δυο σενάρια αποτελούν του ακρογωνιαίους λίθους των διαπραγματευτικών πλαισίων που κινούνται οι δύο πλευρές.
Μεταξύ αυτών συμπλέκονται εκατοντάδες μεικτές εκδοχές, κάθε μια από τις οποίες δρομολογεί ποικίλες συνέπειες και σε σειρά ζητημάτων που αφορούν τις τράπεζες και τις δανειακές στηρίξεις από την ευρωζώνη και την ΕΚΤ.
Τα δυο στρατόπεδα έχουν περιχαρακωθεί πλέον. Από την μια πλευρά ο αδύναμος κρίκος, δηλαδή η Ελλάδα, η Γερμανία με την ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Από την άλλη πλευρά οι δανειστές. Ένας εσμός θεσμικών επενδυτών και κερδοσκόπων με διαφορετικά συμφέροντα, ενίοτε και βραχυπρόθεσμα και κυρίως μακροπρόθεσμα.
Οι πλέον επιθετικοί εξ αυτών επιζητούν μια άτακτη χρεοκοπία προκειμένου να επωφεληθούν των ασφάλιστρων κινδύνου. Αυτό δεν είναι παράδοξο, καθώς η ανθρώπινη φύση δεν ορρωδεί προ ουδενός ηθικού φραγμού όταν πιστεύει πως εμπρός υπάρχει πεδίον εύκολου πλουτισμού λαμπρόν. Το παράδοξο είναι πως βρίσκουν συνοδοιπόρους στο εσωτερικό της χώρας που θα υποστεί τις συνέπειες, είτε από αφέλεια είτε από κοντόφθαλμη σκοπιμότητα...
Οι δηλώσεις στελεχών του ΔΝΤ λένε πως για να είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος μετά το PSI πρέπει τα νέα επιτόκια να είναι κάτω του 4% ή 3%. Σ’ αυτή την διαπραγμάτευση η ελληνική πλευρά ζητά περί το 4% και οι δανειστές περί το 5,1%...
Αγγλικό ή ελληνικό δίκαιο;
Άλλη μια παράμετρος διαφωνίας των διαπραγματεύσεων αφορά το δίκαιο στο οποίο θα εκδοθούν τα νέα ομόλογα που θα αντικαταστήσουν τα κουρεμένα παλιά.
Με ελληνικό δίκαιο η χώρα διατηρεί το πλεονέκτημα για μονομερείς αλλαγές των όρων χωρίς νομικές επιπτώσεις σε διεθνή δικαστήρια.
Προσοχή νομικές επιπτώσεις, όχι επιπτώσεις γενικά, όπως είναι π.χ. η καραντίνα από τις αγορές ή η άρνηση προσέλευσης ξένων επενδύσεων λόγω της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας που σημαίνει μια αθέτηση.
Με το αγγλικό δίκαιο οι δανειστές μπορεί να προσφύγουν στα διεθνή δικαστήρια και να πετύχουν κατασχετήρια, τα οποία όμως επί της ουσίας θα έχουν εφαρμογή σε περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους εκτός ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.
Φυσικά η διαφορά της μιας εκδοχής από την άλλη θα έχει μερικές ποσοστιαίες μονάδες επιτόκιο διαφορά.
Από πρακτική σκοπιά αν υπάρχει η δυνατότητα το χρέος που θα προκύψει να είναι αντιμετωπίσιμο χωρίς να χρειαστεί νέο «κούρεμα» το αγγλικό δίκαιο συμφέρει, γιατί θα σημαίνει μερικά δισ. λιγότεροι τόκοι το χρόνο.
Επειδή όμως ζούμε στην Ελλάδα, όπου τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο, κυρίως η αποδοχή της κοινής λογικής, καλόν είναι να είμαστε υπέρ το δέον προσεκτικοί. Δηλαδή να είμαστε προσεκτικοί κυρίως οι μέντορες της κοινής γνώμης, που αβρόχοις ποσί παρεμβαίνουμε σε λεπτές διαπραγματεύσεις σαν οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης...
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι δημοκρατικές κοινωνίες έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν τους καλούς διαπραγματευτές και να τους αφήσουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει...
Η υποβάθμιση των 9 χωρών της ευρωζώνης περιπλέκει την κατάσταση. Ήταν όμως και εν πολλοίς αναμενόμενη...
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου