για περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στο έδαφος της χώρας. Σύµφωνα µε το Σύνταγµα (άρθρο 94) «οι δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται αναγκαστικά και κατά του ∆ηµοσίου, των ΟΤΑ και των ΝΠ∆∆, όπως ο νόµος ορίζει». Ο νόµος όµως που εξειδικεύει τη γενική συνταγµατική ρύθµιση εξαιρεί την αναγκαστική κατάσχεση αντικειµένων τα οποία έχουν ταχθεί για την άµεση εξυπηρέτηση δηµοσίου σκοπού (άρθρο 4 του Ν. 3068/2002). Επίσης, σύµφωνα πάντοτε µε τον νόµο, εξαιρούνται από κατάσχεση πράγµατα εκτός συναλλαγής, όπως αρχαία µνηµεία και ακίνητα που χρονολογούνται ως το 1453. Εξαιρούνται, επίσης, εξυπηρετούντα δηµόσιο σκοπό κυβερνητικά κτίρια, νοσοκοµεία, µουσεία, αρχαιολογικοί χώροι κτλ. Είναι σαφές πάντως ότι αυτό το προνόµιο των ελληνικών δικαστηρίων να εφαρµόσουν το µάλλον ευνοϊκό εθνικό δίκαιο δεν επεκτείνεται και στα περιουσιακά στοιχεία του ∆ηµοσίου που βρίσκονται στην αλλοδαπή. Αλλά και εκεί υπάρχουν οι εξαιρέσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο (λ.χ. πρεσβείες), και, σε κάθε περίπτωση, αυτά τα στοιχεία είναι µάλλον περιορισµένα.
Και για να ολοκληρώσουµε: Αν η Ελλάδα θέλει να αντιµετωπίσει την αποπληρωµή του χρέους της µε καλοπιστία και µε υπευθυνότητα, δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από την εφαρµογή ενός αξιόπιστου δικαίου, που στην ουσία συνεπικουρείται από τις εγγυήσεις του ελληνικού δικαίου στο κρίσιµο ζήτηµα της εκτέλεσης. Αντίθετες απόψεις σε αυτό φαίνεται να είναι «εκ του πονηρού» και δεν ταιριάζουν σε µια χώρα που θα έπρεπε, µέσα από τα διδάγµατα της σηµερινής κρίσης, να εξυγιάνει θεσµούς και πρακτικές που τόσο µας έχουν ως τώρα ταλανίσει.
Maik Roussos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου