Ευρωπαική Ένωση: Γιατί έχεις σπίτι ρε; Εμένα με ρώτησες;
Έλληνας πολίτης: Ε ναααα ξέρετεεε, το είχε δώσει ο παππούς μου προίκα στη μάνα μου όταν παντρεύτηκε τον πατέρα μου και έμεινε τελικά σ' εμένα... Ο αδερφός μου μένει στο σπίτι της γυναίκας του, που τους το παραχώρησαν τα πεθερικά του.
Ε.Ε.: Δύο αδέρφια είστε και οι δύο έχετε δικό σας σπίτι; Μα εδώ πρόκειται για σκάνδαλο!
Ελ.: Γιατί σκάνδαλο κυρά-Ε.Ε. μου;
Ε.Ε: Μα εσείς πρέπει να έχετε πολλά λεφτά! Άκου δύο άνθρωποι, δύο σπίτια!!!
Ελ.: Μα σας λέω δεν τα αγοράσαμε. Δεν είχαμε λεφτά να τα αγοράσουμε. Κληρονομιά το ένα απ' τους γονείς μου κι ο αδερφός μου μένει στης γυναίκας του.
Ε.Ε.: Λοιπόν, αρκετά σας ανεχτήκαμε. πρέπει να μπει ένα τέλος σ' αυτό το αίσχος. Δεν μπορεί ο κάθε χλιμίτζουρας να μου το παίζει ιδιοκτήτης!
Ελ.: Και τι να κάνω δηλαδή κυρά-Ε.Ε. μου;
Ε.Ε.: Να πληρώσεις! Για να είσαι ιδιοκτήτης πρέπει να χεις πολλά λεφτά. Δε θα ναι όποιος κι όποιος ιδιοκτήτης. Τι το περάσαμε εδώ μέσα; American bar?
Eλ.: Τιμωρούμαι για κάτι; Επειδή είχα γονείς που μου αφήσανε το σπίτι;
Ε.Ε.: Καλά καλά. Και δε μου λες... Πού δουλεύεις;
Ελ.: Ε, να, έχουμε με τον αδερφό μου ένα μαγαζί με ρούχα και το δουλέυουμε οι δυο μας κι έχουμε και μια κοπέλα πωλήτρια.
Ε.Ε.: (αφρίζει) Τιιι;;; Δε φτάνει που είσαι ιδιοκτήτης σπιτιού αλλά και επιχείρησης; Μα εδώ πρόκειται για μεγαλοιδιοκτήτη!!! Εσύ πρέπει να πληρώσεις και φόρο πλουσίων!
Ελ.: Μα τι λέτε τώρα; Ποιος μεγαλοιδιοκτήτης; Ένα μαγαζάκι της κακιάς ώρας έχουμε και τις καλές εποχές βγάζαμε 1500 με 2000 ευρώ ο καθένας και τώρα που χει στεγνώσει η αγορά ίσα που το κρατάμε ανοιχτό!
Ε.Ε.: Α ναι; Και τότε πώς ζεις; Αν λες αλήθεια, αυτό σημαίνει πως για να ζεις έχεις κάποιες άλλες κρυφές πηγές πλούτου, ενδεχομένως και παράνομες! Έλα λέγε τώρα, πουλάς ναρκωτικά ή λαθραία τσιγάρα;
Ελ.: Θα με τρελάνετε; Ίσα-ίσα τα φέρνουμε βόλτα, ίσα να διατηρείται το μαγαζί ανοιχτό, ε, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα όσο υπήρχαν και τα δώρα βγάζαμε το κατιτίς μας να βγάλουμε τη σεζόν, δουλεύει και η γυναίκα μου και ίσα που καταφέρνουμε να πληρώνουμε το φροντιστήριο της κόρης μας. Τα κουτσοκαταφέρνουμε!
Ε.Ε.: Φροντιστήριο; Μα εδώ έχουμε πιάσει λαβράκι! Ιδιοκτήτης σπιτιού, επιχείρησης δήθεν ελλειμματικής και δε φτάνει αυτό αλλά στέλνετε την κόρη σας σε τέτοιες δύσκολες εποχές και σχολείο και φροντιστήριο!
Ελ.: Και τι να κάνω; Να αφήσω την κορούλα μου στο έλεος του Θεού, να αφήσω το σπίτι μου και να αφήσω και το μαγαζί μου για να ευχαριστηθείς;
Ε.Ε.: Δεν είχαμε τέτοιους σκοπούς, αλλά η αλήθεια είναι πως στη νέα Ευρώπη της ανταγωνιστικότητας και της ευελιξίας της Αγοράς, οικονομικές συμπεριφορές σαν τη δική σας αποτελούν από παραβατικές έως και... αναρχικές!
Δε σέβεστε τους κανόνες της Αγοράς; Πείτε το τώρα, σας κατάλαβα: είστε από αυτούς τους λεχρίτες που τα θέλουν ολα δικά τους. Δε γίνεται και ανταγωνιστικότητα να έχετε και σπίτι και επιχείρηση δικά σας να διατηρείτε!
Ελ.: Μα πότε ζήτησα εγώ ανταγωνιστικότητα; Εσείς το λέτε αυτό!
Εγώ να ζω αξιοπρεπώς στο σπιτάκι μου ζήτησα, με τη γυναίκα και το παιδί μου, να σπουδάσω την κορούλα μου, να βγάζω ένα αξιοπρεπές μηνιάτικο από το μαγαζάκι μου και αυτό είναι όλο!
Ε.Ε.: Ώστε το παραδέχεσαι! Δε σε ενδιαφέρει η κοινωνία! Μόνο την πάρτη σου κοιτάς! Όλη η κοινωνία ζητά ανταγωνιστικότητα και ευελιξία κι εσύ νοιάζεσαι για το μαγαζάκι σου!
Ελ.: Μα όλοι για τη δουλίτσα τους νοιάζονται και για το πώς θα βγάλουν τις υποχρεώσεις του μήνα! Τις ανταγωνιστικότητες και τα κουραφέξαλα που μου τσαμπουνάτε μόνο εσείς τα φωνάζετε! Εμείς, οι κανονικοί άνθρωποι, με αίμα στις φλέβες μας και χτύπους στην καρδιά μας, δε ζητάμε τίποτα παραπάνω απ' το να ζούμε αξιοπρεπώς στο σπιτάκι μας και να 'χουμε τη δουλίτσα μας.
Ε.Ε.: Λοιπόν δε θα ασχοληθώ πολύ ακόμη μαζί σου.
Ελ.: Ουφ!
Ε.Ε.: Αλλά...
Ελ.: Ωχχχ...
Ε.Ε.: Αλλά -λέω- κι ας τα "ωχ". Αλλά αυτό το φαινόμενο της υπεριδιοκτησίας πρέπει να παταχθεί.
Είναι έγκλημα κατά της Αγοράς η ιδιοκατοίκηση!
Ελ.: Α είμαι κι εγκληματίας τώρα!
Ε.Ε.: Ε βέβαια! Εγκληματείς κατά της εύρυθμης λειτουργίας της Αγοράς που ζητά συνεχή διακίνηση του πλούτου...
Ελ.: (χαμηλόφωνα) Προς τα πάνω;
Ε.Ε.: Άρχισες πάλι τα δικά σου; Το θέμα είναι να κινείται το χρήμα. Το προς τα πού κινείται δεν είναι δική σου δουλειά.
Λοιπόν, θα φορολογηθείς επιπλέον με "τεκμήριο ιδιοκατοίκησης".
(υπογράφει το νέο νομοσχέδιο για τα τεκμήρια)
Ελ.: Ρε σεις, την παλεύετε; 14 φόρους μου έχετε βάλει μέσα σε δυο χρόνια για το σπιτάκι μου. Το χω πληρώσει για βίλα! Τι θέλετε να κάνω;
Να σας το δώσω να τελειώνουμε;
Ε.Ε.: Συ είπας...
Ελ.: Ρε εγώ δεν είπας τίποτα!
Θέλετε να μην έχω δικό μου σπίτι; Αυτό θέλετε; Να μείνουμε στα παγκάκια για να φχαριστηθείτε;
Ε.Ε.: Σταμάτα να λαικίζεις.
Ελ.: Και να παρατήσω και το μαγαζάκι μου για να δουλέψω σε καμιά πολυεθνική για να κονομάτε εσείς;
Ε.Ε.: Ρε δε σου 'πα να μη λαικίζεις;
Άντε μη σου στείλω τον Πρετεντέρη τώρα και σε κάνει σούπα!
Ελ.: Ε και στο κάτω-κάτω, θέλετε δε θέλετε, υπάρχει και Κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα αντισταθεί στην κακοποίηση του Έλληνα πολίτη από εσάς.
Ε.Ε.: Χαχαχαχαχαχα. Να 'σαι καλά άνθρωπέ μου! Με έκανες και γέλασα!
Ελ.: Μα δε μπορεί, όσο άχρηστοι και να είναι... καρδιά δεν έχουν; Ψυχή δεν έχουν; Δε μπορεί... Κάτι θα 'χουν!
Ε.Ε.: Και καρδιά έχουν και ψυχή έχουν. Αλλά κι αυτά ακόμη έχουν την τιμή τους. Πούλησαν ψυχή κι αγόρασαν εξουσία.
Ελ.: Ε τότε θα εκλέξω άλλους!
Ε.Ε.: Καλά χαιβάνι είσαι; Δεν καταλαβαίνεις πως δεν πρόκειται να σ' αφήσω να εκλέξεις κανέναν αν δε σιγουρευτώ πως θα εκλέξεις αυτόν που ορίζω εγώ;
Ελ.: Μα τότε εδώ μιλάμε για κατάργηση της Δημοκρατίας!
Ε.Ε.: Ώχου! Κουραστικός είσαι! Λοιπόν πλήρωνε και σκάσε!
Ελ.: mailto:&*$%5E#*%$#&^#@($
Ε.Ε.: Βρίζε όσο θες. Στο τέλος θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ.
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
-----------------------------------------------------------------
Με αφορμή τη δημοσίευση της πρόθεσης της Ε.Ε. να επιβάλει τα τεκμήρια ιδιοκατοίκησης, ήθελα κάτι να γράψω.
Αλλά θεώρησα πως ό,τι είχα να πω το είπα πληρέστατα πριν λίγους μήνες εδώ:
http://toixo-toixo.blogspot.com/2012/01/blog-post_10.html
Έτσι, αντί κειμένου, έφτιαξα έναν υποθετικό διάλογο ενός Έλληνα πολίτη και της Ευρωπαικής Ένωσης.
Θα προχωρήσω άλλη φορά στη συνέχεια του θεατρικού έργου και με άλλη αφορμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου