Αλάτσι από την θάλασσα
Χώμα του Ψηλορείτη
Χρώμα γαλάζιο και λευκό
Να βάψω τον πλανήτη
Ιδέες και ιδανικά
Για αγάπη να μειλούνε
Όταν θα σβίσει η φωθιά
Οι ανθρώποι μην χαθούνε
Στην παραθιά του λογισμού
Στην χόβολη θαμμένα
Ιδανικά ελληνικά
Έχουμε ίδιο αίμα
Μάνα πατρίδα μου εσύ
Όσο και αν με πληγώνεις
Σαφί με κάνεις ήρωα
Οσάν περνούν οι χρόνοι
της πλάσης τα θεμέλια
Παντού είναι στεμένα
Στους θησαυρούς του Έλληνα
Δεν σβήνουν με το αίμα
Όταν θρουλίσει ο ντουνιάς
Σαν σβίσει η οικουμένη
Θα χει πυξίδα ελληνική
Η γης για να μην γέρνει
Εδά που σβήνουν τα κεριά
Πομένει το σκοτάδι
Μα ναι το μέλον σου στο φως
Εκίνοι με τον άδυ
Σαφί η γνώση μας το φως
Σ ούλοι την οικουμένη
Με πίστη και ιδανικά
Η Ελλάδα δεν ποθένει
Η μάχη που δεν έγινε
Δεν έχει σημασία
Μα αυτή που θα νικήσουμε
Στο τέλος έχει αξία
Βουβή η μάχη στο ντουνιά
Μα οι φύλακες βαστούνε
Του κόσμου τσι κερκόπορτες
Στην πύλη να μη βγούνε
Όλου του κόσμου τα κακά
Σωκάκια κυβερνούνε
Μα χουν στην μούρη σαλιβιά
Του πούστη που κλουθούνε
Όσα κιαν έχουν τίποτα
Να κάμουν δε μπορούνε
Φτωχό είναι το γωνικό
Μα άντρες το βαστούνε
Θα ψάξουνε για το σεισμό
Τα ζάλα ντου να βρούνε
Μα χει ψυχή και δε πατεί
Εκειά απού θωρούνε
Έλληνας είναι αθάνατος
Για τα ιδανικά του
Αίμα ψυχή αληθινή
Πυξίδα τα παιδιά του
Έλληνας είναι πολιτισμός
Δεν είναι μια πατρίδα
Μα η ζωή του σύμβολο
Χαμένη Ατλαντίδα
Αστους τυφλούς να ψάχνουνε
Και αν θένε δε θωρούνε
Το γράμμα είναι ελληνικό
Οι Έλληνες γρυκούνε
Της νότες των προγόνων μας
Τα σχέδια του Πυθία
Σε να φαντό ουράνιο
Λέγεται τραγωδία
Όσοι ντοάδες κάμετε
Στον μουνούχο μπροστάρι
Όνειρο ήταν η ζωή
Μα χάσατε την χάρη
Αιώνες μίσους τι μ αυτό
Δεν σβίνει η Ελλάδα
Τα ψώματα τελέψανε
Άλλος βαστει την δάδα
Έτη πολλά τα χώματα
Πατείτε τα δικά μας
Δίχως ψυχή ανίκανοι
Σαν στέκεται μπροστά μας
Απύρη σβίνει το κακό
Μπαρούτι σα κεντίσει
Μα έχουμε την δύναμη
Το άστρο σας να σβίσει
Φωθιά χουνε τα μάθια σου
Πίστη χει η καρδιά σου
Μέλλον ή τα κοπέλια σου
Στα άγια χώματα σου.
Πηγή:http://lyroperpatimata.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου