Tο φαινόμενο διχασμού της κοινωνίας μπορεί να.... ...Εδώ που Tα λέμε, καλύτερα ένα μπολ ρύζι από το τίποτα...

Το φαινόμενο διχασμού της κοινωνίας μπορεί να μην είναι τωρινό, ωστόσο δεν φαίνεται να εξασθενεί ακόμα. Ίσως επειδή το πλαίσιο της φαγωμάρας αλλάζει συχνά και με κάθε αλλαγή αποκτά
καινούρια δυναμική. Έτσι, η σημερινή κοινωνία, βρίσκεται σε δύο άκρα πάλι...Είναι αυτοί που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για κάθαρση ή οτιδήποτε άλλο στην τωρινή κυβέρνηση επειδή οι προηγούμενοι ήταν φαύλοι και είναι κι αυτοί που βλέπουν σαν μόνη ελπίδα και ξανασωτηρία την επαναφορά παραστάσεων επαρχιώτικου θιάσου γιατί οι παραστάσεις τσίρκου προσβάλλουν την αισθητική τους...προτιμούν τα σόου με βλαχαδερά αντί αυτά με ζώα...
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι που δεν θέλουν ούτε τσίρκα ούτε θιάσους αλλά αυτοί ήταν πάντα οι ουτοπιστές, που δεν θέλουν να έχουν καμμία σχέση με τα δεδομένα που έχουν εδραιωθεί σαν δεξαμενή υλικών από τα οποία διαλέγουμε για να χτίσουμε το μέλλον...γραφικοί και ονειροπόλοι και σιγά μην τους πάρει κανένας σοβαρά...αυτοί δεν έχουν σχέση με παραστάσεις...
Η πραγματικότητα μας δείχνει ότι με αυτό το σκεπτικό της περιορισμένης επιλογής από συγκεκριμένο τιμοκατάλογο απλά χτίσαμε παρελθόν, και μάλιστα χειρότερο από αυτό που περάσαμε μεταπολεμικά σαν χώρα, γιατί αν μη τι άλλο, στο προηγούμενο παρελθόν βλέπαμε μέλλον, κάτι που τώρα δεν ισχύει...ούτε παρόν δεν βλέπουμε πια...
Με μια κοινωνία πιασμένη μέσα σε μια πολιτική παγίδα που την σπρώχνει μια στο γκρεμό και μια στο ρέμα φροντίζοντας να εξαφανίζει οποιοδήποτε μονοπάτι διαφυγής προς άλλες κατευθύνσεις για να γλυτώσει το γκρεμοτσάκισμα, δύσκολα μια χώρα γλυτώνει το κούρσεμα...Απλά στην εποχή μας γίνεται με πιο πολιτιζμένα μέσα που ονομάζονται εργαλεία ανάπτυξης και επενδύσεις...
Για του λόγου το αληθές, με τις επενδύσεις που έχουν γίνει εδώ και χρόνια στον αναπτυσσόμενο κόσμο, οι κάτοικοί του κολυμπάνε στις ανέσεις και στην πρόοδο...Εδώ που τα λέμε, καλύτερα ένα μπολ ρύζι από το τίποτα...

ΜΑΡΙΝΑ ΔΑΠΟΝΤΗ