4 ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ!
Οι μεγαλύτερες απάτες με τις οποίες δολοφονείται ο Ελληνισμός είναι οι εξής:
- ΑΠΑΤΗ 1η
Ο Κοινοβουλευτισμός είναι ένα Ολιγαρχικό πολίτευμα που δημιουργήθηκε στην Αγγλία και έχει στόχο να παρακάμπτεται η βούληση του λαού, και όλες τις σημαντικές αποφάσεις να τις παίρνουν οι λίγοι.
Κι όμως οι περισσότεροι Έλληνες δυστυχώς θεωρούν ακόμα και σήμερα λόγω άγνοιας ότι ο Κοινοβουλευτισμός είναι ένα ελληνικό και δημοκρατικό σύστημα που βασίζεται στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία.
- ΑΠΑΤΗ 2η
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να υποδουλώσει τον Ελληνισμό, να τον καταστρέψει οικονομικά, να αρπάξει το πετρέλαιο και τις πρώτες ύλες του, και να τον αλλοιώσει εθνικά εγκαθιστώντας εκατομμύρια αλλοεθνείς.
Κι όμως οι περισσότεροι Έλληνες δυστυχώς θεωρούν ακόμα και σήμερα λόγω άγνοιας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει το καλό της Ελλάδας και ότι προσπαθεί να στηρίξει την οικονομία της.
- ΑΠΑΤΗ 3η
Οι τόποι του Ελληνισμού βασισμένοι σε χιλιετίες πολιτισμού και ιστορίας είναι: Το σημερινό Ελληνικό κράτος, η Μεγάλη Ελλάδα (Σικελία και Κάτω Ιταλία), η Κύπρος, Η Βόρειος Ήπειρος, η Νότια ζώνη του Σκοπιανού κράτους, η Ανατολική Ρωμυλία, η Ανατολική Θράκη με την Κωνσταντινούπολη, η Ιωνία, ο Πόντος (νότια και ανατολική ακτή του Πόντου), η Κριμαία, η ζώνη της Μαριούπολης, η ζώνη της Μασσαλίας, η Κυρηναϊκή, καθώς και μεμονωμένες περιοχές όπως η Αντιόχεια, η Αλεξάνδρεια, κλπ.
Κι όμως οι περισσότεροι Έλληνες δυστυχώς θεωρούν ακόμα και σήμερα λόγω άγνοιας ότι η σημαντικότερη εθνική μας διεκδίκηση είναι η ζώνη της Αμμοχώστου που κατέχεται από τους Τούρκους.
- ΑΠΑΤΗ 4η
Οι Αρχαίοι Έλληνες πρότειναν αναρίθμητες φορές την Αγάπη προς τον Συνάνθρωπο ως αίτημα θεμελιώδες για τη βελτίωση του ανθρώπου και για τη δημιουργία μιας καλής και εύρυθμης κοινωνίας. Έχουν βρεθεί περισσότερα από 1.500 θρησκευτικά και φιλοσοφικά κείμενα της Αρχαίας Ελλάδας που αναφέρονται στην Αγάπη προς τον Συνάνθρωπο.
Κι όμως οι περισσότεροι Έλληνες δυστυχώς θεωρούν ακόμα και σήμερα λόγω άγνοιας ότι η Αγάπη προς τον Συνάνθρωπο ως πρόταση ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα εισαγόμενη από το Ισραήλ με τον Χριστιανισμό.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ:
- ΘΕΜΑ 1ο
Ο Κοινοβουλευτισμός είναι ένα Ολιγαρχικό πολίτευμα που δημιουργήθηκε στην Αγγλία και έχει στόχο να παρακάμπτεται η βούληση του λαού, και όλες τις σημαντικές αποφάσεις να τις παίρνουν οι λίγοι. Όπως μάλιστα διαπιστώνει κανείς στις μέρες μας, αυτοί οι λίγοι που αποφασίζουν είναι «όλως τυχαίως» πάντα συνδεδεμένοι με διεθνίστικες ιδεολογίες και εργάζονται για τη διάλυση της εθνικής συνείδησης των λαών. Στον Κοινοβουλευτισμό, καμία σημαντική απόφαση δεν παίρνεται από το λαό. Οι Αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι όπου υπάρχουν κόμματα και εκλογές το σύστημα είναι Ολιγαρχικό, ενώ όπου υπάρχουν λαϊκά δημοψηφίσματα το σύστημα είναι Δημοκρατικό.
Ο Αριστοτέλης στο βιβλίο του «Πολιτικά» αναφέρει: «δημοκρατικόν μεν είναι το κληρωτάς είναι τας αρχάς, το δ’αιρετάς ολιγαρχικόν». Δηλαδή όπου οι άρχοντες είναι «αιρετοί» δηλαδή έχουν εκλεγεί με ψηφοφορία, εκεί το σύστημα είναι ολιγαρχικό. Τι σημαίνει αυτό; Στις δημοκρατικές πολιτείες όλες τις σημαντικές αποφάσεις τις έπαιρνε ο λαός με δημοψηφίσματα, και τα αξιώματα της πόλης τα έπαιρναν με κλήρωση πολίτες για μικρά χρονικά διαστήματα στα οποία ήταν υποχρεωμένοι από το νόμο να πράξουν ακριβώς αυτά που είχε αποφασίσει ο λαός χωρίς να έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν την απόφαση του λαού, η να πράξουν κάτι αντίθετο. Ενώ όπου οι άρχοντες είναι «αιρετοί» τις αποφάσεις τις παίρνει πάντα η συνομοταξία των πολιτικών, και ποτέ ο λαός. Αυτό ακριβώς είναι το κρίσιμο σημείο που οφείλουν να αντιληφθούν όλοι: Ότι στη Δημοκρατία ο λαός αποφασίζει για τα θέματα και ποτέ δεν ψηφίζει κάποιους πολιτικούς να τον «εκπροσωπήσουν». Ενώ στην ολιγαρχία ο λαός δεν αποφασίζει ποτέ για τα θέματα, αλλά όλα τα θέματα τα αποφασίζει από μόνη της μια μικρή ομάδα ανθρώπων που «εκπροσωπούν» τον λαό και εξελέγησαν με τη διαδικασία των εκλογών. Στην Ευρώπη έχει παρατηρηθεί ότι το 80% των αποφάσεων που παίρνονται στα κοινοβούλια των χωρών, είναι αντίθετες με τη βούληση της πλειοψηφίας. Το σημαντικό λοιπόν είναι ακριβώς το ποιος παίρνει τις αποφάσεις: Ο λαός η οι πολιτικοί (οι οποίοι πάντα συνδέονται με συμφέροντα και μεθοδεύσεις και πρακτικά, στις περισσότερες περιπτώσεις δρουν αντίθετα με τη βούληση του λαού που τους ψήφισε).
Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει Λαϊκή Κυριαρχία με την Συνταγματική εγκαθίδρυση της πραγματικής (Άμεσης) Δημοκρατίας. Η Ελβετία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει δημοκρατικό σύνταγμα όπου ο λαός αποφασίζει τα σημαντικά θέματα με δημοψηφίσματα. Το δημοκρατικό Σύνταγμα της Ελβετίας το εισηγήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας ως υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας.
Τις τελευταίες δεκαετίες, ο κοινοβουλευτισμός κατάφερε να δώσει την κυβέρνηση του Έθνους σε μια διεθνιστική μειοψηφία ανθελλήνων. Έχει καταστεί λοιπόν σαφές σήμερα με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο ότι μόνο με την (Άμεση) Δημοκρατία κυβερνάει η βούληση του λαού και όλες οι αποφάσεις είναι σύμφωνες με την πραγματική βούληση του Έθνους.
Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, θα παρατηρήσουμε ότι και η Αρχαία Σπάρτη, και η Αρχαία Αθήνα είχαν (Άμεση) Δημοκρατία. Στη Σπάρτη τις σημαντικότερες αποφάσεις τις έπαιρνε η Απέλλα (Συνέλευση του λαού) και στην Αθήνα τις σημαντικότερες αποφάσεις τις έπαιρνε η Εκκλησία του Δήμου (Συνέλευση του λαού). Στη Σπάρτη, η παρουσία των δύο βασιλέων και των πέντε εφόρων είχαν περισσότερο τιμητικό χαρακτήρα. Την ουσιαστική διοίκηση είχε ο λαός με τις αποφάσεις της Απέλλας.
Η νέα τάξη πραγμάτων έντεχνα μετονόμασε τον Κοινοβουλευτισμό σε «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» και την Δημοκρατία τη μετονόμασε σε «Άμεση Δημοκρατία». Με αυτό τον ελιγμό, ελάχιστοι καταλαβαίνουν ότι ο Κοινοβουλευτισμός δεν είναι Δημοκρατία. Νομίζουν ότι υπάρχουν πολλά είδη Δημοκρατίας, ένα από τα οποία είναι και ο Κοινοβουλευτισμός.
Αν σήμερα η Ελλάδα είχε πραγματική Δημοκρατία δεν θα βλέπαμε αυτή την βροχή ανθελληνικών αποφάσεων που τείνουν στη βιολογική εξάλειψη του έθνους μας, και στην υποταγή του σε ξένα κέντρα αποφάσεων.
- ΘΕΜΑ 2ο
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει τη θανάτωση του Ελληνισμού και τη διάλυση του Ελληνικού έθνους. Θέλει την αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού από αλλοεθνείς, ώστε να προβεί ευκολότερα στην οικονομική λεηλασία της Ελλάδας και των πρώτων υλών της.
Το βασικότερο πράγμα που επιδιώκει η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να παραιτηθούμε από την αίσθηση ιδιοκτησίας του τόπου μας και των πρώτων υλών της χώρας μας ώστε να περιέλθουν σε αυτούς. Για το σκοπό αυτό η προτεραιότητά τους είναι η διάλυση της εθνικής μας συνείδησης γιατί μόνο με αυτή συντηρείται το αίσθημα ιδιοκτησίας.
Τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες έχουν υποβληθεί σε τεράστιες θυσίες που στόχο έχουν να υποστηριχθούν οι τράπεζες που ουσιαστικά ανήκουν σε ξένους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι στην «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος» ένα ελάχιστο ποσοστό του κεφαλαίου της είναι Ελληνικό. Και όμως εμείς θυσιαζόμαστε για να στηρίξουμε τις τράπεζες που ουσιαστικά ανήκουν στους ξένους.
Προκειμένου να εγκατασταθούν εκατομμύρια αλλογενείς στην Ελλάδα, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και το «Ελληνικό» κράτος έχουν πάντα κονδύλια για να χρηματοδοτήσουν την εγκατάσταση των ξένων. Την ίδια στιγμή όμως που δίνουν μεγάλα επιδόματα στους λαθρομετανάστες που έρχονται εδώ παραβιάζοντας τη νομοθεσία του Ελληνικού κράτους,
δεν έχουν ποτέ λεφτά διαθέσιμα για να στηρίξουν την Ελληνική οικογένεια.
Η μείωση του πληθυσμού με τη μείωση των γεννήσεων στην Ελλάδα είναι γεγονός απολύτως προγραμματισμένο, και προϋπόθεση για την υποδούλωση της χώρας. Για το σκοπό αυτό έχουν επιστρατεύσει τα μέσα ενημέρωσης (τηλεόραση, έντυπα, κλπ) για να προβάλλουν συνεχώς ένα τρόπο ζωής αντίθετο με τον τρόπο ζωής της οικογένειας, με στόχο τα ζευγάρια να παντρεύονται σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ηλικία ώστε να κάνουν 1-2 παιδιά και έτσι να εξασφαλιστεί η μείωση του πληθυσμού.
Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαφερόταν για το καλώς έχειν της Ελλάδας και για την βελτίωση της Ελληνικής οικονομίας, θα μπορούσε εύκολα να το κάνει κατ’αρχήν με το να εγγυηθεί τα σύνορα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, έτσι ώστε να μην αναγκάζεται να αγοράζει με τεράστια ποσά νέους πολεμικούς εξοπλισμούς. Κι όμως δεν το κάνουν, για να αγοράσουμε στρατιωτικό εξοπλισμό, αεροπλάνα, κλπ από τις δικές τους πολεμικές βιομηχανίες. Τα ψίχουλα που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως δήθεν ενίσχυση είναι ελάχιστα ποσά σε σχέση με αυτά που εσκεμμένα μας ωθούν να ξοδέψουμε για εξοπλισμούς. Κι όμως στην κοινή γνώμη εξακολουθεί να υπάρχει ως ένα βαθμό η άποψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μας βοηθάει.
- ΘΕΜΑ 3ο
Το σύστημα, η τηλεόραση, το σχολείο, ακόμα και τα δήθεν πατριωτικά κόμματα όχι μόνο δεν λένε κουβέντα για το ποια πραγματικά είναι τα Ελληνικά εδάφη, και ποιος υπήρξε πραγματικά ο Ελληνικός Κόσμος για χιλιετίες, αλλά εργάζονται για την υποδούλωση του Ελληνισμού ολόκληρου στις Βρυξέλλες ώστε να χάσουμε και αυτήν ακόμα την Εθνική μας Κυριαρχία. Τελειώνοντας κανείς το σχολείο, δεν σχηματίζει τη γνώμη ότι η Ελλάδα έχει αδικηθεί εδαφικά, η ότι οι ελληνογενείς πληθυσμοί των γειτονικών χωρών έχουν δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.
Το ελληνικό κράτος δίνει ελάχιστα κονδύλια για τη στήριξη των ομογενών στο εξωτερικό, η για τη στήριξη της Ελληνικής γλώσσας στους ελληνογενείς πληθυσμούς, κλπ. Τους έχουν εγκαταλείψει και καταδικάσει σε μαρασμό.
Τα σημερινά Ελληνόπουλα, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα ότι ο Ελληνισμός για πολλούς αιώνες υπήρξε η κυρίαρχη δύναμη στη Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο. Έχουν συνηθίσει στην ιδέα ενός μικροσκοπικού κράτους που είναι έτοιμο για πληθυσμιακό μαρασμό και υποδούλωση.
Η δημιουργία πεσιμισμού και μιζέριας σε ένα λαό με στόχο να του στερήσουν τα στοιχεία της ιστορικής του μνήμης που τον κάνουν υπερήφανο και μέτοχο ενός πολιτισμικού μεγαλείου, είναι σημαντικό στοιχείο προετοιμασίας του προκειμένου να δεχτεί την αποδόμησή του και την υποδούλωσή του.
- ΘΕΜΑ 4ο
Αρχαία Ελληνικά κείμενα για την Αγάπη προς τον Συνάνθρωπο.
(Το κήρυγμα της αγάπης στην Αρχαία Ελλάδα)
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το θρησκευτικό μήνυμα της αγάπης γεννήθηκε με το χριστιανισμό. Το κήρυγμα της αγάπης, ωστόσο, παρατηρείται σε πολλές θρησκείες και σε πολλές λογοτεχνίες, μια πρακτική που συνδέεται με όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, ακόμα και σε εκείνους που δεν είχαν ακόμη καταγεγραμμένη λογοτεχνία αλλά μόνο προφορική παράδοση.
Στην αρχαία Ελλάδα, το κήρυγμα της Αγάπης ήταν κάτι εξαιρετικά διαδεδομένο και υπάρχει σε διάφορες μορφές: στις ομιλίες των φιλοσόφων, στα Δελφικά Παραγγέλματα, στους πολλούς θεούς που προστατεύουν την αγάπη (ο Ζευς "Φίλιος", που σημαίνει "ο Δίας της Αγάπης", ο Έρωτας, η Αφροδίτη, ο Οίστρος, ο Αντέρως, ο Ίμερος, οι Ερωτιδείς, ο Πόθος, η Ερατώ, ο Υμέναιος, κλπ), στις θρησκευτικές προσευχές, και στα επίθετα των θεών (είναι ενδεικτικό ότι ο Δίας έχει 15 επίθετα που εκφράζουν την αγάπη).
Παραθέτουμε αρχαία ελληνικά κείμενα για την αγάπη. Να σημειώσουμε για τη σωστή ανάγνωση των κειμένων ότι στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα το ρήμα "Φιλώ" σημαίνει "Αγαπώ" και ως εκ τούτου οι λέξεις "Φιλία", "Φιλότης", "Φιλείν" σημαίνουν "Αγάπη".
1) «Αγάπησις απόδεξις παντελής.» — Πλάτων (Ορισμοί) «Η Αγάπη είναι η παντελής αποδοχή.»
2) «Όλους αγάπα.» — Φωκυλίδης
3) «Ο ανώτερος άνθρωπος, περισσότερο από κάθε τι, αφιερώνεται στη Σοφία και την Αγάπη. Το πρώτο είναι θνητό αγαθό ενώ το δεύτερο είναι αθάνατο.» — Επίκουρος (Επίκουρου Προσφώνηση. 78)
4) «Φιλοφρόνει πάσιν.» (φιλοφρονώ = φρονώ φίλα = σκέφτομαι με Αγάπη για κάποιον/κάτι) - (Δελφικό Παράγγελμα) (Τα δελφικά παραγγέλματα ήταν 147 αποφθέγματα που ήταν χαραγμένα στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, κυρίως στον πρόναο). Τα παραγγέλματα λέγεται ότι δόθηκαν από το θεό Απόλλωνα. Μερικά από αυτά αποδίδονται στους επτά σοφούς της Ελλάδας.
5) «Αφετηρία των αρετών είναι η ευσέβεια, και κορυφαίο όριό τους η Αγάπη.» — Πυθαγόρας ο Σάμιος
6) «Η Αγάπη προς τους ανθρώπους είναι καθήκον, αφού είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου θεού.» — Επίκτητος
7) «Φιλία Αγάπα.» (Να αγαπάς). - (Δελφικό Παράγγελμα)
8) «Εχούσης γάρ τι της ψυχής αγαπητικόν εν εαυτή, και πεφυκυίας, ώσπερ αισθάνεσθαι και διανοείσθαι και μνημονεύειν, ούτω και φιλείν.» — Πλούταρχος (Σόλων,7,3,1-4) «Η ψυχή κλείνει μέσα της δύναμη Αγάπης καθώς επλάστηκε για να αισθάνεται, να σκέπτεται και να θυμάται, έτσι επλάστηκε και για ν’αγαπά».
9) «Φιλοφρονήσασθαι αλλήλους.» — Πλάτων (Νόμοι 738 D) «Να αγαπάτε αλλήλους.»
10) «Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν.» — Σοφοκλής (Αντιγόνη) «Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ.»
11) «Αγάπα τον πλησίον μικρά ελαττούμενος.» — Θαλής ο Μιλήσιος «Να αγαπάς τον πλησίον σου λίγο περισσότερο από ότι αγαπάς τον εαυτό σου.»
12) «Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί.» — Μένανδρος «Τίποτε δεν είναι σπουδαιότερο ούτε ίσο με την Αγάπη.»
13) «Ως καλώς έχον εστί πασάν τε γην πατρίδα νομίζειν και πάντας ανθρώπους αδελφούς και φίλους, ως αν γένος μεν όντας θεού.» — Απολλώνιος Τυανεύς (Φιλόστρατου, Απολλ. Τυαν. Επιστ, νζ) «Είναι καλό να θεωρούμε όλη τη γη πατρίδα μας και όλους τους ανθρώπους αδερφούς μας και φίλους μας, γιατί είναι όλοι παιδιά του θεού.»
14) «Καταφέρετε να βλέπετε τον χειρότερο εχθρό σας σαν αγαπητό φίλο σας, με την ίδια λαχτάρα.» — Σωκράτης
15) «Τον εχθρόν φίλον ποιείν και ευεργετείν.» — Κλεόβουλος ο Λίνδιος (Διογ. Λαέρτ. Βίοι Φιλ. Α,91) «Τον εχθρό να τον κάνεις φίλο και να τον ευεργετείς.»
16) «Ούτε γαρ ανταδικείν δει ούτε κακώς ποιείν ουδένα ανθρώπων ουδ’ αν οτιούν πάσχη υπ’ αυτών.» — Πλάτων (Κριτ. 10,49 Γ) «Ούτε λοιπόν να εκδικείται κανείς πρέπει ούτε να κακοποιεί κανένα από τους ανθρώπους οτιδήποτε κι αν παθαίνει από αυτούς.»
17) «..της φιλίας …μεγίστης ούσης αρετής και ταις άλλαις ως τελειότητος επιφαινομένης. Πέρας μεν γαρ των αρετών η φιλία…η δε της φιλίας έξις ο τελειότατος των αρετών καρπός.» — Ιεροκλής (In Au. Ca. 7,9,3 κ. εξ.) «..της Αγάπης…η οποία είναι μέγιστη αρετή και σε σχέση με τις άλλες αρετές φαίνεται ως η τελειοποίησή τους. Η αγάπη είναι το τέλος των αρετών…και η συνήθεια της αγάπης είναι ο τελειότατος καρπός των αρετών.»
18) “Η γάρ φιλία προς τη μιά των πάντων εστίν αρχή, ει δε γε εκεί ένωσις πανταχού και ουδαμού διάκρισις” — Ολυμπιόδωρος (Σχόλια στον Γοργία. Του Πλάτωνα)
19) «Της δ αυ περί τους θεούς ευσεβείας το μεν εστι θεοφιλότης, το δε φιλοθεότης. Θεοφιλότης μεν το υπό των θεών φιλείσθαι και παρά των θεών πολλών τυγχάνειν, Φιλοθεότης δε το φιλείν τους θεούς και φιλίαν έχειν περί αυτούς» .. Θεοφιλότης είναι το να σε αγαπούν οι Θεοί. — Μένανδρος (Διαίρεσις των επιδεικτικών 361,21)
20) «Τεκόντι δε αρετήν αληθή και θρεψαμένω υπάρχει θεοφιλή γενέσθαι, και είπερ τω άλλω ανθρώπων αθανάτω και εκείνω.» Όποιος γεννήσει και αναθρέψει αληθινή αρετή, αυτός έχει τη δυνατότητα να γίνει αγαπημένος στους θεούς και να γίνει αθάνατος περεισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο. — Διοτίμα η Μαντινεία
21) «(Ο Δίας)..Φίλιος δε και Εταιρείος (ονομάζεται) ότι πάντας ανθρώπους συνάγει και βούλεται φίλους είναι αλλήλοις.» Ο Δίας Φίλιος και Εταιρείος ονομάζεται γιατί όλους τους ανθρώπους ενώνει και επιθυμεί να είναι αγαπημένοι μεταξύ τους. — Δίων Χρυσόστομος (Or.12)
22) «Οι θεοί αγαπούν τους δίκαιους.» - Σοφοκλής
23) «(η φιλανθρωπία εστί)..ηδίστη και καλλίστη και προσφιλεστάτη θεοίς τε και ανθρώποις.” — Ξενοφών (Οικονομικός,15.4)
24) «Η φιλανθρωπία είναι συνήθεια των ευγενέστερων και καλύτερων ανθρώπων.» — Πλάτων
25) «έτι δε και τούτων επέκεινα των ενώσεων η θεία φιλία και η του αγαθού χορηγία συνέχει τον όλον κόσμον.» — Πρόκλος (Σχόλια στον Τιμ. Του Πλ. 2,112,3-4)
26) “..Ζευ…συ και τα περισσά επίστασαι άρτια θείναι και κοσμείν τα άκοσμα, και ου φίλα σοι φίλα εστιν…» Δία…εσύ γνωρίζεις πώς να ανάγεις στο μέτρο κάθε υπερβολή, να επιβάλλεις τάξη σε κάθε τι το άτακτο, και να εγκαθιδρύεις την Αγάπη ανάμεσα σε όσα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους” — Κλεάνθης (Ύμνος εις Δία)
27) «Τον κόσμο και τα όντα έπλασε ο Θεός, ο οποίος είναι αγαθώτατος, φιλανθρωπότατος και τελειότατος καθόσον ο ίδιος κατεσκευάσθη από τελειοτάτην ύλην» — Χρύσιππος
28) «Έστι δ η μεν προς γονείς φιλία τέκνοις και ανθρώποις προς θεούς, ως προς αγαθόν και υπερέχον. Ευ γαρ πεποιήκασι τα μέγιστα. Του γαρ είναι και τραφήναι αίτιοι, και γενομένοις του παιδευθήναι.» Η σχέση της Αγάπης των τέκνων στους γονείς είναι όπως ακριβώς των ανθρώπων στους θεούς. Αγάπη δηλαδή που απευθύνεται στο αγαθό και το υπέροχο, γιατί οι γονείς δίνουν στα τέκνα τους τα μεγαλύτερα ευεργετήματα. Γιατί αυτοί τους έδωσαν την ύπαρξη, την διατροφή τους κι όταν μεγαλώσουν την εκπαίδευσή τους. — Αριστοτέλης (Ηθ. Νικ. Η. 1162α)
29) «Ούτω και έθνει κοινή και πόλεσι ταις προεστώσαις και καθ εαυτήν εκάστη πόλει μεγάλων αγαθών η προς αλλήλους φιλία και ομόνοια.» …μεγάλα αγαθά είναι η Αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και η ομόνοια. — Αριστείδης (Περι ομονοίας ταις πόλεσιν,531,1-3)
30) «εκεί δε η φιλία και η ένωσις και η ενοποιός των όλων θεός.» — Πρόκλος (Στον Παρ. του Πλ. 849,14-15)
31) «Μάλλον βασιλικωτέρα φιλανθρωπία του λοιπού χορού των αρετών» Η Αγάπη προς τον συνάνθρωπο είναι κατά πολύ η σημαντικότερη από όλες τις αρετές (η προεξάρχουσα όλων των αρετών). — Θεμίστιος (Ομ.1,11.26-27 Schenkl)
32) «Η αληθινή φιλία και των θεών εστίν αυτών και των κρειτόνων ημών γενών, ήκει δε και εις ψυχάς τας αγαθάς.» Η αληθινή Αγάπη / φιλία είναι χαρακτηριστικό των ίδιων των θεών και των καλύτερων από τα ανθρώπινα γένη, ταιριάζει δε και στις αγαθές ψυχές. — Πρόκλος (Στ. Αλ. Του Πλ. 113,13-15)
Οι θεοί της αγάπης στην αρχαία ελληνική θρησκεία είναι οι εξής:
- "Φίλιος" Δίας (που σημαίνει «ο Δίας της Αγάπης», ο οποίος προστατεύει την αγάπη) - Αφροδίτη (θεά του έρωτα) - Φιλότης (όνομα θεάς, που σημαίνει αγάπη) -Έρως (θεός του έρωτα και της ισχυρής αγάπης για κάτι. Στην κοσμογονία του Ορφέα και του Ησιόδου ο θεός Έρωτας υπήρχε από την αρχή, με τα πρώτα στοιχεία του σύμπαντος. Έρωτας σημαίνει επίσης ισχυρή ελκτική ισχύ, και στην κοσμογονία είναι η δύναμη που συγκρατεί την ύλη, τους πλανήτες, κλπ. - ο νόμος της παγκόσμιας έλξης) - Αντέρως (θεός της αμοιβαίας αγάπης) - Ερωτιδείς (μικροί Έρωτες με φτερά και τόξα) - Πόθος (θεός της σεξουαλικής επιθυμίας, ή της μεγάλης αγάπης για κάτι) - Οίστρος (θεός παρόμοιος με τον Πόθο) - Ίμερος (θεός παρόμοιος με τον Πόθο και τον Οίστρο) - Εύκλεια (θεά για την αγάπη για ένα πρόσωπο που κάνει θετικές πράξεις) - Διόσκουροι: Κάστωρ και Πολυδεύκης (είναι προσωποποίηση της αδελφικής Αγάπης, της «φιλαδελφίας»). - Ήρα, Ερατώ, Υμέναιος (είναι προστάτες της συζυγικής Αγάπης.) - Μητέρα των Θεών, η Ρέα, η Λητώ, και η Ειλείθυια (προστάτισσες της μητρικής Αγάπης). - Η Εστία προστατεύει την Αγάπη ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας.
Πολλοί θεοί έχουν το επίθετο "Φίλιος" ή "Φιλία" ( = αγάπη), "Φίλιος" Δίας "Φίλιος" Ερμής "Φιλία" Νυξ, «Φιλία» Φύσις, "Φίλιος" Έρως ", Φίλιος" Απόλλων, κ.λπ. Όλοι οι θεοί αποκαλούνται "Φίλος" ή "Φιλη" ( = αγαπητός / ή): Φίλιος Ήφαιστος, Φίλη Αθηνά, κ.λπ. Ο Δίας έχει πολλά επίθετα που σημαίνουν αγάπη: "Φίλιος", "Φίλος", "Εταιρείος", "Οικείος", "Πρευμενής", "Ομονώος", "Ομολώιος", "Πίστιος", "Φράτριος", "Θεόταιρος", "Φιλότεκνος", "Ξένιος", "Εύξεινος", κ.λπ.
Υπάρχουν πολλές αρχαίες ελληνικές λέξεις που εκφράζουν την "αγάπη για τον άνθρωπο": "φιλία", "αγάπησις", "αμφαγάπησις", "φιλότης", "φιλείν", "στοργή", "φιλανθρωπία", "συμπόνοια", "φιλαλληλία", "αγαπησμός", "οικείωσις", "φιλοσυμπάθεια", "φιλόδημος", "φιλευσπλαχνία", "φιλίωσις", "φιλεταιρεία", "φιλόγονος", "φιλάνωρ", "φιλογυνία", "φιλόστοργος", "φιλιωτικός", "φιλοτήσιος", "φιλιακός", "φιλιαστής", "υπεραγαπώ", "αγαπητέος", "φολοφροσύνη", "φιλόκοινος", "φιλόλαος", "φιλόμβροτος", "φιλοποίησις", "φιλογνωμία", κ.λπ.
Επίσης πολλά αρχαία ελληνικά κύρια ονόματα φέρουν την έννοια της αγάπης και προέρχονται από τα ρήματα: αγαπώ, φιλώ(=αγαπώ) και τα ονόματα: Έρως, Ίμερος, Πόθος, όπως: Αγαπήνωρ, Αγαπαίος, Δημόφιλος, Δίφιλος, Ερασίνος, Ερασινίδης, Ερασίκλεια, Ερατοκλείδης, Έρατος, Ερατοσθένης, Ερασίξενος, Ερατώ, Θεοφιλίς, Ιμεραίος, Ιμέριος, Πάμφιλος, Ποθεινή, Φιλώτας, Φίλα, Φιλαινίς, Φιλαίος, Φιλάων, Φιλέας, Φιλήμων, Φιλήσιος, Φιλήτας, Φιλητάς, Φιλιάδης, Φιλίνος, Φιλίσκος, Φίλιστος, Φιλίστα, Φιλοίτιος, Φιλώνδας, Φιλωνίδης, Φιλοστόργιος, Φιλουμενός, Φίλων, Φιλώ, Φιλωνίς, Φιλωτέρα, Φιλωτερίς, Φιλέταιρος, Φιλόξενος, Φιλοξένη, Φιλόλαος, Φιλόδημος, Φιλάμενος, Φιλασίας, Φιλοίτας, Φιλώνα, κλπ. (σημείωση: είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σε καμία άλλη γλώσσα δεν υπάρχουν τόσα κύρια ονόματα που να φέρουν μέσα τους την έννοια της Αγάπης όσο στην αρχαία Ελληνική).
Γ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου