Πουθενά στην Ουκρανία η εισβολή της Ρωσίας δεν προχωρά όπως εκτιμάται ότι είχε σχεδιαστεί, αλλά ένας συνδυασμός γεωγραφίας, καλύτερων στρατευμάτων, μικρότερων γραμμών ανεφοδιασμού και ασθενέστερης αντίστασης στα μέτωπα του Νότου έδειχνε ποιοι ήταν οι πραγματικοί ρωσικοί σχεδιασμοί, επισημαίνει το Bloomberg.
Η γρήγορη κατάληψη των πόλεων Μελιτόπολη, Μπερντιάνσκ και Χερσώνα επέτρεψε στις ρωσικές δυνάμεις να αρχίσουν να πραγματοποιούν ένα σχέδιο που μοιάζει ως το πρότυπο για τους δεδηλωμένους στόχους του πολέμου περί «αποστρατιωτικοποίησης» και «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανία.
Ωστόσο μετά την αρχική πρόοδο, η προέλαση του ρωσικού στρατού στο Νότο συνάντησε αντίσταση στη Μαριούπολη, την πιο ανατολική πόλη-λιμάνι της Ουκρανίας, και το Μικολάγιεβ, την πύλη προς την Οδησσό στα δυτικά, όπου οι μεγάλες εκβολές του ποταμού Μπουγκ δημιουργούν ένα φυσικό αμυντικό φράγμα.
Αν η Ρωσία καταλάβει ολόκληρη την ακτογραμμή θα έχει συντελεστεί «καταστροφή για την Ουκρανία, επειδή το 70% των εξαγωγών μας γίνεται δια θαλάσσης, το 90% των σιτηρών μας», δήλωσε η Hanna Shelest, διευθύντρια προγραμμάτων ασφαλείας στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής με έδρα την Οδησσό, «Ουκρανικό Πρίσμα».
Πέρα από την οικονομική και πολιτική σημασία της πρόσβασης της Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα, η Ρωσία θα μπορούσε επίσης να εξασφαλίσει μια χερσαία γέφυρα από την Κριμαία -τη χερσόνησο που προσαρτήθηκε από την Ουκρανία το 2014- στις περιοχές που ελέγχουν οι ρωσόφωνοι στα ανατολικά. Ετσι θα μπορούσε να ανοίξει σιδηροδρομικές συνδέσεις για την επιμελητεία και να απελευθερώσει σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό για την υποστήριξη στρατιωτικών κινήσεων σε άλλες περιοχές.
Δεν είναι λιγότερο σημαντική η πολιτική και προπαγανδιστική σημασία της περιοχής. Η Novorossiya, ή Νέα Ρωσία -το όνομα που είχε στην αυτοκρατορικής εποχή η νότια και η ανατολική Ουκρανία- είναι κεντρική παράμετρος στη ρητορική του Πούτιν ότι οι δύο χώρες αποτελούν ένα ρωσικό έθνος.
Τις πρώτες μέρες της εισβολής, οι ρωσικές προσδοκίες φαινόταν να εκπληρώνονται. Οι δυνάμεις που ξεκίνησαν από την Κριμαία το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου με μικρή αντίσταση προχώρησαν σε περίπου 500 χιλιόμετρα ακτογραμμής σε 10 ημέρες.
«Ο Ρώσος στρατός που έχει εισέλθει από τη Λευκορωσία στο βορρά είναι ουσιαστικά η «ομάδα Β». Οι πιο επίλεκτοι στρατιώτες που κινήθηκαν βορειοανατολικά του Κιέβου και στο Νότο έχουν καλύτερες επιδόσεις», δήλωσε ο βρετανός απόστρατος στρατηγός Ρίτσαρντ Μπάρονς. «Κινήθηκαν επίσης σε ευκολότερο πιο ανοιχτό έδαφος και είχαν το μεγάλο πλεονέκτημα των μικρότερων γραμμών ανεφοδιασμού».
Στις 26 Φεβρουαρίου, τα ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν στη Μελιτόπολη, περίπου 130 χλμ. βορειοανατολικά της Κριμαίας. Μια μέρα αργότερα ήταν το Μπερντιάνσκ, 120 χλμ δυτικότερα. Στις 3 Μαρτίου ήταν η σειρά της Χερσώνας, 130 χλμ. βορειοδυτικά της Κριμαίας. Η τελευταία έχει πληθυσμό 280.000 κατοίκων και είναι η μόνη μεγάλη πόλη της Ουκρανίας που καταλήφθηκε από τα ρωσικά στρατεύματα μέχρι σήμερα.
Η διαχείριση αυτών των πόλεων, καθώς και ορισμένων μικρότερων στο Νότο, φαίνεται να ακολούθησε ένα σχέδιο. Πρώτον, ασφαλίστηκαν από τον στρατό. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν μονάδες της Rosgvardia -μια καλά οπλισμένη χωροφυλακή που επιτελεί παρόμοιο ρόλο με την ειδική αστυνομία της σοβιετικής εποχής. Οι ρωσικές σημαίες αντικατέστησαν τις ουκρανικές στα κύρια διοικητικά κέντρα.
Στη Μελιτόπολη, ο εκλεγμένος δήμαρχος Fedorov απήχθη (σ.σ. αργότερα απελευθερώθηκε) και αντικαταστάθηκε από τη Halyna Danylchenko, τοπική πολιτικός που ήταν πρόθυμη να συνεργαστεί με τους Ρώσους. Σε μήνυμά της ζήτησε από τους πολίτες να αποδεχτούν «τη νέα πραγματικότητα» και να σταματήσουν τις «εξτρεμιστικές» πράξεις, μια προφανής αναφορά στις διαδηλώσεις.
Ακολουθήστε τον www.oparlapipas.gr στο (facebook) και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου