Η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών σόκαρε όλη την Ελλάδα, αλλά και συνολικά το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, με τα σημαντικότερα ειδησεογραφικά πρακτορεία και τα κορυφαία ΜΜΕ να καλύπτουν το γεγονός.
«Ο μηχανοδηγός έλεγε ότι όλα πήγαιναν στραβά»
Από τα συντρίμμια των δύο αμαξοστοιχιών που συγκρούστηκαν μετωπικά ανασύρθηκαν νεκροί 57 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους νεαρής ηλικίας. Παράλληλα, πάνω από 100 τραυματίστηκαν είτε ελαφρά, είτε πιο σοβαρά, με αρκετούς εξ αυτών να νοσηλεύονται στα νοσοκομεία της Λάρισας, αλλά και των γύρω νομών.
Κάθε περίπτωση δεν ήταν ίδια, καθώς υπήρξαν τραυματίες που χρειάστηκε να νοσηλευτούν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, ενώ στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις, οι οποίες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Ασφαλώς, από την πρώτη στιγμή η σκέψη όλων ήταν με τις οικογένειες των θυμάτων, με τον κόσμο να βγαίνει στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες και πάντα στις ομιλίες υπάρχει ξεχωριστό μήνυμα για τον Γεράσιμο Γεωργιάδη, τον μοναδικό επιζώντα του πρώτου βαγονιού, ο οποίος νοσηλεύεται σε κωματώδη κατάσταση στο εξωτερικό.
Ο Θοδωρής Κατσιούλης είχε θέση στο τρίτο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας και δύο χρόνια μετά δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το τι συνέβη. Τραυματίστηκε σοβαρά και χρειάστηκε να νοσηλευτεί στη Λάρισα και μέσω του ethnos.gr εξιστορεί όλα όσα θυμάται, αλλά και όσα ακολούθησαν από εκείνη τη μέρα.
«Το τρένο σταμάτησε στα Παλαιοφάρσαλα και έκανε στάση εκεί για αρκετά λεπτά. Είχαμε καθυστέρηση. Κατέβηκα κάτω και έκανα βόλτες στον σταθμό. Ο μηχανοδηγός ήταν σε ένταση. Μιλούσε στο τηλέφωνο και έλεγε “σήμερα πάνε όλα στραβά και το τρένο είναι γεμάτο κόσμο”. Όταν φύγαμε από τον σταθμό της Λάρισας, η αμαξοστοιχία ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα. Ένιωθα ότι όλα έτρεμαν. Λίγα λεπτά μετά έγινε η σύγκρουση. Το ωστικό κύμα με έστειλε δύο θέσεις πίσω από εκεί που καθόμουν», σημειώνει αρχικά ο κ. Κατσιούλης.
Ο ίδιος θα κατέβαινε στην Κατερίνη, όπου διαμένει μόνιμα, ωστόσο δεν μπορούσε να διανοηθεί το τι θα συνέβαινε λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λάρισα. «Από την αριστερή πλευρά είδα να έρχεται ένα άσπρο σύννεφο. Είχα την αίσθηση ότι καιγόμουν και κάτι ένιωθα να τραβάει το δέρμα μου. Αυτή η αίσθηση διήρκησε λίγα δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίστηκε. Η μυρωδιά θύμιζε κάτι καυστικό», συμπληρώνει στη συνέχεια.
Οι δραματικές στιγμές μετά τη σύγκρουση
Στις 11:21 το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 οι δύο αμαξοστοιχίες συγκρούστηκαν μετωπικά και τα όσα ακολούθησαν θύμιζαν εμπόλεμη κατάσταση. Οι κάμερες ασφαλείας της εθνικής οδού δείχνουν ότι δευτερόλεπτα μετά τη σύγκρουση δημιουργήθηκε πυρόσφαιρα (fireball), ενώ ακολούθησε η φωτιά.
«Στα συντρίμμια άκουγα φωνές από ανθρώπους. Φώναζαν για βοήθεια. Ήταν σκοτάδι και δεν μπορούσα να δω τι γινόταν. Ήμουν σε κατάσταση σοκ. Στη μια πλευρά είχε πιάσει φωτιά. Ένα παιδί έσπασε το παράθυρο, βγήκε πρώτα μια κοπέλα και μετά αντιλήφθηκα ότι ήμασταν ψηλά. Πριν βγω, μια γυναίκα είπε να πάρω το κοριτσάκι της και να το κατεβάσω κάτω. Δεν γνώριζα που ακριβώς βρισκόμασταν. Βοήθησα και ένα αγοράκι. Βγήκα από το τρένο και είδα ότι από την άλλη πλευρά δεν είχε πιάσει φωτιά. Όσο περπατούσαμε στα χωράφια, άκουγα φωνές, ενώ έβλεπα ανθρώπους να βγαίνουν από το τρένο», θυμάται ο Θοδωρής Κατσιούλης.
Οι επιβάτες που επέζησαν ήταν σε κατάσταση σοκ, χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν τι έχει συμβεί. Οι εικόνες ήταν τρομακτικές, με τα βαγόνια να έχουν γίνει άμορφη μάζα, ενώ η φωτιά σε συνδυασμό με το τσουχτερό κρύο έκαναν ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση. Όσοι δεν είχαν τραυματιστεί σοβαρά -και μπορούσαν να περπατήσουν- ανέβηκαν στον δρόμο, όπου έφτασαν και τα πρώτα ασθενοφόρα μετά από λίγα λεπτά.
«Ήμουν τραυματισμένος και δυσκολευόμουν να περπατήσω. Στηρίχτηκα πάνω σε κάποια παιδιά που με βοήθησαν να απομακρυνθώ από το τρένο. Μόλις βγήκαμε στον δρόμο, είδαμε έναν διασώστη. Τότε έχασα τις αισθήσεις μου. Ξύπνησα στο νοσοκομείο και οι γιατροί μου έκαναν ερωτήσεις. Μετά από λίγο έχασα πάλι τις αισθήσεις μου. Με έβαλαν στον αξονικό και νοσηλεύτηκα για τέσσερις μέρες. Είχα τραύματα σε όλη τη δεξιά μου πλευρά, από το κεφάλι μέχρι κάτω. Ο πόνος ήταν πιο έντονος στο δεξί χέρι, στον ώμο και στη λεκάνη. Είχα σοβαρά τραύματα. Έσπασα και τη μύτη μου», υπογραμμίζει ο κ. Κατσιούλης.
«Βλέπω τις εικόνες από τότε και αναστατώνομαι – Παίρνω χάπια για να κοιμηθώ»
Από την τελευταία μέρα του Φλεβάρη του 2023 μέχρι και σήμερα, οι οικογένειες των θυμάτων βιώνουν έναν εφιάλτη και ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, παλεύοντας με όλες τους τις δυνάμεις για να βρουν δικαίωση οι 57 ψυχές που χάθηκαν. Οι εικόνες και βίντεο από τις δύο αμαξοστοιχίες, από τα νοσοκομεία και από τα κύματα αλληλεγγύης και στήριξης σε όλη τη χώρα θα μείνουν για πάντα στο μυαλό όλων.
Η καθημερινότητα είναι δύσκολη και για τους επιζώντες της μετωπικής σύγκρουσης των δύο τρένων. «Πέρασαν δύο χρόνια και νιώθω σαν να ζω όλο αυτό το σκηνικό ξανά και ξανά. Σαν να το βιώνω σε επανάληψη. Για οκτώ μήνες είχα εφιάλτες κάθε βράδυ. Φοβόμουν και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Όταν φέρνω τις εικόνες στο μυαλό μου αναστατώνομαι. Στεναχωριέμαι που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι για να βοηθήσω όσους έχασαν τη ζωή τους. Όταν βλέπω στην τηλεόραση τις εικόνες από τα Τέμπη αναστατώνομαι ακόμα περισσότερο. Παίρνω αγωγή για να μπορώ να κοιμάμαι. Πηγαίνω σε ψυχίατρο και σε ψυχολόγο, καθώς υπάρχουν φορές που σκέφτομαι το τι συνέβη και δεν μπορώ να ανασάνω», εξηγεί ο κ. Κατσιούλης.
Τέλος, δεν κρύβει την ευγνωμοσύνη του προς τον κόσμο, που συμπαραστέκεται με τόση ορμή στους συγγενείς των 57 θυμάτων, στέλνοντας το δικό του μήνυμα για δικαίωση. «Όλοι μαζί να προσπαθήσουμε για να λάμψει η αλήθεια. Να μην ξαναγίνει τέτοια τραγωδία. Από τη μια στιγμή στην άλλη χάθηκαν όλα. Από τη χαρά, περάσαμε στον θρήνο», επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου