Ακόμα ένα θλιβερό ορόσημο προστέθηκε στη μακρά λίστα κοινωνικών αποτυχιών στην Ελλάδα, με τη χώρα να καταλαμβάνει την τέταρτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε ποσοστά παιδικής φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για το 2024, το 27,9% των παιδιών στην Ελλάδα ζει υπό τη διαρκή απειλή της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού.
Η Ελλάδα ξεπερνάει τις περισσότερες χώρες της Ε.Ε., με μόνο τη Βουλγαρία (35,1%), την Ισπανία (34,6%) και τη Ρουμανία (33,8%) να καταγράφουν χειρότερα ποσοστά. Πανευρωπαϊκά, 19,5 εκατομμύρια παιδιά, ή το 24,2% του συνολικού παιδικού πληθυσμού, βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Αν και υπάρχει μια μικρή μείωση σε σχέση με το 2023 (24,8%), η πρόοδος είναι εξαιρετικά αργή και απογοητευτική.
Τα στατιστικά αναδεικνύουν ένα σαφές ταξικό και μορφωτικό χάσμα: το 61,2% των παιδιών με γονείς που έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (μέχρι και κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση) βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ το ποσοστό αυτό περιορίζεται στο 11% για τα παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δηλαδή, η εκπαίδευση των γονέων παραμένει καταλυτικός παράγοντας για την οικονομική ευημερία ή την ανέχεια των παιδιών.
Αυτό το χάσμα φτάνει τις 50,2 ποσοστιαίες μονάδες σε επίπεδο Ε.Ε. και ξεπερνά τις 70 π.μ. σε χώρες όπως η Τσεχία και η Βουλγαρία. Στην Ελλάδα, το μορφωτικό επίπεδο συνεχίζει να λειτουργεί ως μια από τις βασικότερες «ταμπέλες» που κρίνουν το μέλλον ενός παιδιού πριν καν αυτό ξεκινήσει τη ζωή του.
Χωρίς στρατηγική για το μέλλον
Τα στοιχεία φέρνουν ξανά στο φως τη συστημική αδυναμία χάραξης μακροπρόθεσμης και βιώσιμης στρατηγικής για την ανάπτυξη. Στην Ελλάδα, η ανάπτυξη των τελευταίων ετών έχει στηριχθεί κυρίως στις επενδύσεις ακινήτων και τον τουρισμό, ενώ παραμένει απούσα οποιαδήποτε επένδυση σε πραγματικά παραγωγικούς τομείς που δημιουργούν σταθερές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Ταυτόχρονα, η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια συνεχίζουν να διαβρώνουν την καθημερινότητα των νοικοκυριών, χωρίς ουσιαστική παρέμβαση από την πολιτεία. Οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, και ειδικά τα παιδιά, είναι οι πρώτες που πληρώνουν το τίμημα αυτής της αποτυχίας.
Η παιδική φτώχεια δεν είναι απλώς ένα στατιστικό — είναι το ανησυχητικό σύμπτωμα μιας βαθιάς κοινωνικής ανισότητας. Το γεγονός ότι σχεδόν τρία στα δέκα παιδιά στην Ελλάδα μεγαλώνουν με τον κίνδυνο να μην έχουν επαρκή διατροφή, στέγη, εκπαίδευση ή φροντίδα αποτελεί καταδίκη για τις πολιτικές επιλογές που έγιναν (ή δεν έγιναν) τις τελευταίες δεκαετίες
Η εικόνα αυτή δεν είναι απλώς μια ακόμη «αρνητική πρωτιά» για τα δελτία ειδήσεων. Είναι καμπανάκι για το μέλλον της ίδιας της χώρας. Γιατί μια κοινωνία που αφήνει τα παιδιά της πίσω, δεν έχει κανένα πραγματικό μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου