Το 2019 ξεκίνησε μια γιγαντιαία επιχείρηση στον αθέατο κόσμο του διαδικτύου, όχι από επίσημους κρατικούς μηχανισμούς αλλά από ένα ιδιωτικό γκρουπ Κινέζων κυβερνοχειριστών, γνωστών ως “cyber-operators”. Η λειτουργία τους θύμιζε τις πρακτικές παραστρατιωτικών εταιρειών ασφαλείας όπως η αμερικανική BlackWater (σημερινή Constellis) ή η ρωσική Wagner PMC, εκτελώντας ανεπίσημα αποστολές για λογαριασμό του κινεζικού κράτους και συγκεκριμένα του Υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας.
Η ομάδα αυτή ονομάστηκε “Salt Typhoon” και μέσα σε μόλις έξι χρόνια κατάφερε να διεισδύσει βαθιά στα συστήματα ασφαλείας σχεδόν 80 χωρών, με προνομιακό στόχο τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το έργο της χαρακτηρίζεται ως πρωτοφανές σε όγκο και δυσκολία: μαζική υποκλοπή βάσεων δεδομένων και συστημάτων, με αποτέλεσμα την πρόσβαση σε προσωπικά στοιχεία όλων των Αμερικανών πολιτών αλλά και σε δεδομένα κρίσιμων κρατικών δομών και υπηρεσιών.
Η αποκάλυψη του σκανδάλου άρχισε να βγαίνει στη δημοσιότητα στα τέλη του 2024, όμως ακόμη και σήμερα, παρά τις έρευνες και τις προσπάθειες των αμερικανικών υπηρεσιών ασφαλείας, δεν έχει επιτευχθεί πλήρης αποστείρωση των δικτύων. Είναι βέβαιο ότι αρκετοί πράκτορες του κυβερνοχώρου εξακολουθούν να βρίσκονται κρυμμένοι μέσα στα συστήματα, διατηρώντας πρόσβαση σε πληροφορίες μεγάλης αξίας.
Τα οφέλη που εξασφαλίζει το Πεκίνο από αυτή την επιχείρηση είναι πολλαπλά. Στον τομέα της κατασκοπείας, η πρόσβαση σε πολιτικές επικοινωνίες δίνει δυνατότητα κατανόησης εκλογικών στρατηγικών, διπλωματικών κινήσεων ή ακτιβιστικών δραστηριοτήτων. Αυτό προσφέρει πλεονέκτημα σε γεωπολιτικές διαπραγματεύσεις και επιτρέπει τον εκφοβισμό ή την καταστολή αντιφρονούντων. Σε στρατιωτικό επίπεδο, η παρακολούθηση των ίδιων των συστημάτων υποκλοπής των ΗΠΑ δίνει εικόνα για στόχους και μεθόδους των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών.
Η πολιτική επιρροή είναι ένας ακόμη κρίσιμος άξονας. Η δυνατότητα χειραγώγησης εκλογικών διαδικασιών μέσω εκστρατειών παραπληροφόρησης ή ακόμη και εκβιασμών πολιτικών προσώπων, σε συνδυασμό με τεχνικές κοινωνικής μηχανικής που αξιοποιούν προσωπικά δεδομένα, ανοίγει τον δρόμο για παρέμβαση στην κοινή γνώμη.
Στο πεδίο της οικονομικής και εμπορικής κατασκοπείας, η παραβίαση τηλεπικοινωνιακών κολοσσών όπως η AT&T και η Verizon, καθώς και τεχνολογικών υποδομών όπως η Viasat, επιτρέπει την κλοπή ευαίσθητων επιχειρηματικών στρατηγικών, καινοτομιών και πνευματικής ιδιοκτησίας. Αυτό προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα σε κινεζικές εταιρείες, ιδιαίτερα σε τομείς αιχμής όπως οι τηλεπικοινωνίες και η δορυφορική τεχνολογία.
Η στρατηγική υπονόμευση κρίσιμων υποδομών αποτελεί το πιο ανησυχητικό επίπεδο. Η ύπαρξη “πίσω θυρών” σε δίκτυα ενέργειας, τηλεπικοινωνιών και μεταφορών δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κυβερνοπόλεμο στο μέλλον. Σε περίπτωση γεωπολιτικής κρίσης, όπως μια ενδεχόμενη σύγκρουση για την Ταϊβάν, η δυνατότητα σαμποτάζ ή διακοπής υπηρεσιών μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Ταυτόχρονα, η χαρτογράφηση τηλεπικοινωνιακών δικτύων αποκαλύπτει ευπάθειες που μπορούν να αξιοποιηθούν σε επόμενες επιχειρήσεις.
Η παρακολούθηση μαζικών δεδομένων, με την υποκλοπή μεταδεδομένων επικοινωνιών (ποιος καλεί ποιον, πότε και για πόσο), επιτρέπει τη δημιουργία δικτύων σχέσεων και κοινωνικών προφίλ. Αυτά τα εργαλεία δεν είναι μόνο χρήσιμα για την παρακολούθηση πληθυσμών ή πιθανών κατασκόπων, αλλά και για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο κινούνται οι αμερικανικές υπηρεσίες. Με αυτόν τον τρόπο, η Κίνα αποκτά ένα πλήρες χάρτη της αμερικανικής επικοινωνιακής αρχιτεκτονικής.
Η γεωπολιτική διάσταση είναι ίσως η πιο κρίσιμη. Η Κίνα χρησιμοποιεί αυτά τα δεδομένα για να ενισχύσει τη μακροπρόθεσμη στρατηγική της ψηφιακής κυριαρχίας, να επηρεάσει διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες και να αποδυναμώσει αντιπάλους προκαλώντας πολιτική ή κοινωνική αστάθεια. Ενδεικτικά, η παραβίαση της Viasat το 2025, με διαρροή 100 εκατομμυρίων αρχείων δορυφορικού διαδικτύου, έδωσε πρόσβαση σε επικοινωνίες στρατηγικών περιοχών, ενώ η διείσδυση σε αμερικανικές τηλεπικοινωνίες αποκάλυψε μοτίβα επικοινωνίας κυβερνητικών αξιωματούχων και στρατιωτικών στελεχών.
Η επιχείρηση “Salt Typhoon” σηματοδοτεί έναν νέο άνεμο αλλαγής στις διεθνείς ισορροπίες. Πέρα από την πρωτοκαθεδρία της Κίνας στην παραγωγή και την οικονομική ισχύ, προστίθενται πλέον η κατασκοπεία και η διαχείριση πληροφορίας ως πεδία όπου η Ανατολή φαίνεται να κερδίζει έδαφος έναντι της Δύσης.
Κι ενώ αυτό το σκηνικό εξελίσσεται, κυβερνήσεις όπως η ελληνική επιμένουν ότι η διαρκής ψηφιοποίηση και η συγκέντρωση δεδομένων των πολιτών είναι απολύτως ασφαλής και προς το συμφέρον τους, παρουσιάζοντας την καθολική καταγραφή ως αθώο εργαλείο εξυπηρέτησης. Την ώρα που οι διεθνείς κυβερνοεπιχειρήσεις αποδεικνύουν την ευαλωτότητα κάθε ψηφιακού συστήματος, οι πολίτες καλούνται να εμπιστευθούν πλήρως την παράδοση των προσωπικών τους στοιχείων σε βάσεις δεδομένων, σαν να μην υπάρχει κίνδυνος ούτε στον κυβερνοχώρο ούτε στον πραγματικό κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου