Σε μια από εκείνες τις ημέρες που λες «κάτι θα γίνει, το νιώθω», ο Χάρης Δούκας αποφάσισε να μας χαρίσει μια πινελιά από το δικό του… διοικητικό σύμπαν. Ο –όχι και τόσο πολυάσχολος δήμαρχος της Αθήνας εμφανίστηκε με μια ανακοίνωση που έφερε γεύση παραμυθιού και μια δόση μυστηρίου από εκείνη τη γνωστή αθηναϊκή ειρωνεία που σε κάνει να κοιτάς δύο φορές μήπως διάβασες λάθος.
Ο Δήμος, λέει, καλεί «κοινωνικούς και μη κερδοσκοπικούς φορείς» να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για την παντελώς δωρεάν παραχώρηση του κυλικείου «Εξωστρεφής» στον Λόφο του Στρέφη. Ένα σημείο με ιστορία, με θέα και –ας μην κρυβόμαστε– με αξία για όποιον ξέρει να το δουλέψει. Βέβαια, η δωρεάν παραχώρηση έχει προϋποθέσεις: χαμηλές τιμές στα είδη, με τα όποια έσοδα να πηγαίνουν σε δράσεις κοινωφελείς που θα πραγματοποιούνται στον ίδιο χώρο. Δηλαδή, όχι μόνο ένα κυλικείο, αλλά και μια μικρή μηχανή παραγωγής… πρωτοβουλιών.
Και κάπου εκεί αρχίζει το ενδιαφέρον. Γιατί, όσο κι αν το στόλισαν με ωραίες λέξεις, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο… ο «Εξωστρεφής» προσφέρεται στις «ομάδες της γειτονιάς». Εκείνες που άλλοι αποκαλούν «κοινότητες», άλλοι «τοπικούς φορείς» και άλλοι –πιο λαϊκά και πιο εύστοχα– «παρέες που κάνουν κουμάντο στο λόφο». Μια παραχώρηση χωρίς αντίτιμο, με μοναδική υποχρέωση να συνεχιστούν δράσεις που μοιάζουν να ταιριάζουν γάντι σε συγκεκριμένα ακροατήρια. Θα έχει ενδιαφέρον ποιος θα το πάρει!
Όμως το πραγματικό μαργαριτάρι κρύβεται λίγο παρακάτω… στην πρόσκληση του Δήμου αναφέρεται ρητά ότι η διαδικασία αξιολόγησης είναι… ανέλεγκτη. Ναι, καλά ακούσατε: ανέλεγκτη. Και όχι μόνο αυτό – οι αποφάσεις δεν προσβάλλονται, δεν αμφισβητούνται, δεν τραβιούνται στα δικαστήρια. Όποιος συμμετέχει στην ανοικτή πρόσκληση, παραιτείται αυτομάτως από οποιοδήποτε δικαίωμα προσφυγής. Με άλλα λόγια: «Δείτε το, σκεφτείτε το, αλλά μη διανοηθείτε να μας πείτε κουβέντα αν δεν επιλεγείτε».
Η εικόνα είναι σχεδόν κωμικοτραγική, ένας Δήμος που θέλει να δείχνει σύγχρονος, διαφανής και συμμετοχικός, να μοιράζει δημοτική περιουσία χωρίς πραγματικό έλεγχο και χωρίς καμία εγγύηση ότι η διαδικασία γίνεται με ίσους όρους. Κι όλα αυτά με την ταμπέλα της «ανοικτότητας» και της «στήριξης της κοινωνικής οικονομίας».
Η ουσία; Ο «Εξωστρεφής» δεν παραχωρείται απλώς. Χαρίζεται με τρόπο που προκαλεί ερωτήματα. Και, μέσα στη λάμψη αυτού του νέου «κοινωνικού δώρου», ο Δήμος μοιάζει να ξεχνά κάτι βασικό, τη διαφάνεια που επικαλείται τόσο συχνά στις ανακοινώσεις του.
Στην Αθήνα, τελικά, η πραγματική μαγεία δεν είναι στα πάρκα και στα έργα. Είναι στο πώς καταφέρνουν ορισμένοι να βαφτίζουν μια παραχώρηση… πράξη κοινωνικής ευαισθησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου