Έρχεται μια στιγμή, καθώς μεγαλώνουμε, που σταματάμε να προσποιούμαστε ότι έχουμε άπειρο χρόνο για να κάνουμε όλα όσα έχουμε αφήσει πίσω. Ένα ζευγάρι έχει φτάσει σε αυτή την συνειδητοποίηση, και η πραγματικότητα είναι σκληρή: Ο χρόνος τους για να ζήσουν τη ζωή που ονειρεύονταν περιορίζεται, ενώ τα ενήλικα παιδιά τους μένουν στάσιμα.
Η γυναίκα αυτή και ο σύζυγός της βρίσκονται και οι δύο στα 60 τους, και ελπίζουν να συνταξιοδοτηθούν σύντομα.
Όμως τώρα, ο σύζυγός της θέλει να καθυστερήσει τη συνταξιοδότηση, καθώς τα δύο ενήλικα παιδιά τους εξαρτώνται οικονομικά από αυτούς.
«Ο γιος μας, 28 ετών, αυτή τη στιγμή δεν εργάζεται. Λέει ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει δουλειά στον τομέα του και δεν θέλει να δεχτεί τίποτα εκτός από αυτόν. Γι’ αυτό, προς το παρόν, εμείς πληρώνουμε το ενοίκιο του, το φαγητό του και όλους τους λογαριασμούς του», εξήγησε.
«Η κόρη μας, 25 ετών, ζει μαζί μας και εργάζεται μερική απασχόληση. Λέει ότι ήταν δύσκολο να βρει μια θέση πλήρους απασχόλησης στον τομέα των σπουδών της, οπότε καλύπτουμε και τα περισσότερα έξοδά της».
«Ο σύζυγός μου λέει ότι και οι δύο χρειάζονται ακόμα πολλή βοήθεια, την οποία δεν θα μπορούσαμε να παρέχουμε αν εκείνος συνταξιοδοτηθεί. Ένας από τους βασικούς του προβληματισμούς είναι ότι τα αυτοκίνητά τους έχουν παλιώσει και σύντομα θα χρειαστεί να τους αγοράσουμε καινούργια – αγοράσαμε τα αυτοκίνητά τους και πληρώσαμε τις σπουδές τους».
Θέλει να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που έχουν εκείνη και ο σύζυγός της για να ταξιδέψουν τον κόσμο και να περάσουν καλά πριν φτάσουν σε ηλικία που αυτό δεν θα είναι πια δυνατό.
Μετά από πολλές συζητήσεις με τον σύζυγό της, κατάφερε τελικά να του δείξει ότι είναι αδύνατον να συνεχίσουν να στηρίζουν τα ενήλικα παιδιά τους.
Έτσι, αποφάσισαν να αρχίσουν να μειώνουν σταδιακά κάθε μήνα τα χρήματα που δίνουν στα παιδιά τους, μέχρι η κόρη και ο γιος τους να μπορέσουν να πληρώνουν όλους τους λογαριασμούς, μόνοι.
Η δυσκολία της αλήθειας
«Δεν είναι εύκολο, αλλά και οι δύο νιώθουμε πιο ήρεμοι γνωρίζοντας ότι κινούμαστε σε μια κατεύθυνση που θα βοηθήσει όλους να αναπτυχθούν και, ελπίζουμε, θα μας επιτρέψει να απολαύσουμε τη συνταξιοδότηση για την οποία δουλέψαμε τόσο σκληρά», συνέχισε.
Είναι δύσκολο όταν τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι άνεργα ή υποαπασχολούμενα.
- Γιατί άραγε τους πήρε τόσο καιρό, σε εκείνη και τον σύζυγό της, να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να συνταξιοδοτηθούν και να έχουν αρκετά χρήματα για να στηρίξουν τέσσερις ενήλικες;
- Είναι πολύ εγωιστικό από πλευράς των παιδιών της να λένε ότι δεν μπορούν να βρουν δουλειά πλήρους απασχόλησης στον τομέα που σπούδασαν, ενώ έχουν περάσει χρόνια από την αποφοίτησή τους;
- Επίσης, γιατί άραγε τα παιδιά της δεν έχουν σκεφτεί το βάρος που φορτώνουν στους γονείς τους, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τα δικά τους έξοδα.
Τα παιδιά της έχουν κακομάθει και επωφελούνται χωρίς να προσφέρουν; - Μήπως μελλοντικοί εργοδότες τους απορρίψουν λόγω αναξιοπιστίας και έλλειψης εμπειρίας;
- Τι συμβουλή έχετε να τους δώσετε;


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου