Από την περίφημη «ανεξαρτησία» που επικαλείται ο κ. Τζαβέλλας, διορισμένος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, το μόνο που βλέπουμε στην πράξη είναι επιλεκτική πυγμή, επιτελικούς λεονταρισμούς και μια μόνιμη ετοιμότητα να ποινικοποιήσει κάθε μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας όταν αυτή στρέφεται απέναντι στην κυβέρνηση.
Αν ο κ. Τζαβέλλας επιθυμεί να τιμήσει το θεσμικό του αξίωμα, ας δώσει εντολή στους εισαγγελείς της χώρας να μαζέψουν με χειροπέδες και όχι με «συστάσεις»αυτούς που καταλήστευσαν ευρωπαϊκό και ελληνικό δημόσιο χρήμα μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ. Και το έκαναν όχι μόνο με την κάλυψη, αλλά με τη συνενοχή συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων, με υπουργικές υπογραφές και κομματική προστασία.Ας πάψει, λοιπόν, να κάνει επίδειξη πυγμής στον δίκαιο αγώνα των αγροτών, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Μεγάρου Μαξίμου.Διότι αυτό δεν τιμά ούτε τον θεσμό ούτε τον ίδιο.
Όταν ο πολίτης βλέπει επί μήνες την Ευρωπαία Εισαγγελέα να ξεγυμνώνει με αδιάσειστα στοιχεία ένα εκτεταμένο σύστημα απάτης, διαπλοκής και καταχράσεων από γαλάζιους μηχανισμούς και η ελληνική Δικαιοσύνη εξακολουθεί να «ποιεί την νήσσαν», τότε η οργή των πολιτών δεν είναι απλώς δικαιολογημένη—είναι αυτονόητη.Νισάφι πια.
Διότι όταν η Δικαιοσύνη παύει να υπηρετεί τη Δημοκρατία,όταν επιλέγει να προστατεύει ισχυρούς αντί να ελέγχει την εξουσία,όταν μετατρέπεται σε εργαλείο πολιτικής εκκαθάρισης,τότε χάνει τη νομιμοποίηση της.Η λαϊκή κυριαρχία δεν είναι «αξιολογική έννοια». Είναι συνταγματική δέσμευση.Οι πολίτες έχουν κατοχυρωμένο δικαίωμα όχι μόνο στη διαμαρτυρία αλλά και στην αντίσταση απέναντι σε μια εξουσία που παραβιάζει την ισότητα, συγκαλύπτει εγκλήματα και αφήνει ατιμώρητους όσους καταλήστευσαν δημόσιο χρήμα.
Γιατί σε ένα κράτος όπου οι πολιτικοί εγκληματίες μένουν ανέγγιχτοι και οι αγρότες, οι εργαζόμενοι και οι πολίτες διώκονται, τότε δεν μιλάμε για δικαιοσύνη.Μιλάμε για εκτροπή.
Και απέναντι σε αυτήν, η αντίσταση δεν είναι επιλογή.
Είναι συνταγματικό καθήκον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου