Του ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΝΤΖΙΟΥ
από το timelink.gr
Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, σε συνδυασμό με την επικρατούσα γεωπολιτική διαμάχη στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου, δεν βοηθά καθόλου στην οδηγία κάποιων
πολιτικών σταθερών και συμπερασμάτων. Πρόκειται για ένα κουβάρι, ένα γόρδιο δεσμό, που δοκιμάζει τις αντοχές, όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, στη φάση που βρίσκονται τα πράγματα, μόνο επισημάν-σεις μπορούν να γίνουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι επισημάνσεις δεν είναι χρήσιμες, όταν μάλιστα αυτές συνοδεύονται από κάποια σημαδιακά γεγονότα.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από το τέλος. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς, το μπλοκ των χωρών των 500 εκατομμυρίων πολιτών, έχει μείνει στην Οικονομική Ένωση, στο Ευρώ κυρίως, χωρίς να έχει προχωρήσει σε μία –εμβρυακή έστω– πολιτική συγκρότηση, άρα η επιρροή της στα γεγονότα είναι ασήμαντη. Πάμε τώρα στις ΗΠΑ. Ασφαλώς και ασκούν επιρροή, ασφαλώς και διαθέτουν ισχύ, όχι όμως στην πράξη σαν αυτή που είχαν στο παρελθόν. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους, αλλά κυρίως στο ότι εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια το ΝΑΤΟ έχει διαφοροποιήσει και ταυτόχρονα έχει υποβαθμίσει το ρόλο του. Έτσι, όταν μετά την κρίση στην υπόθεση της Ουκρανίας, το ΝΑΤΟ και συνακόλουθα οι ΗΠΑ, εξασθένησαν ως παίκτες στη διεθνή σκηνή, άρα και στην Ν.Α. Μεσόγειο. Αυτό κατέστη πιο ορατό, μετά τον πόλεμο στη Συρία.
Όμως, θα ήταν λάθος για την τουρκική πολιτική ηγεσία –και την Ρωσική– να υποβαθμίσουν την επιρροή των ΗΠΑ στην περιοχή. Ήδη υπάρχει εδώ και μερικές μέρες η ναυτική παρουσία στην περιοχή που γίνεται γεώτρηση από την αμερικανική ΕΧΧΟΝ, στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η παρουσία αυτή δεν είναι μόνον για το λόγο που προαναφέραμε, αυτό είναι βέβαιο. Επίσης, έρχεται σε λίγες μέρες στην Αθήνα ο Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα Μ. Ανατολής.
Η Τουρκία του κ. Ρ. Τ. Ερντογάν έχει πλήθος από προβλήματα. Πρώτον, στην περιοχή της κυοφορείται αλλαγή κρατικών οντοτήτων, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι θα δημιουργηθεί κράτος των Κούρδων. Φυσικό είναι να ανησυχεί η τουρκική πολιτική ηγεσία γι’ αυτό και να προσπαθεί να το αποτρέψει. Η Ελλάδα, η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος συνεργάζονται για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία είναι έξω από αυτήν την προοπτική. Η Τουρκία έχει καταφέρει να μην έχει καλές σχέσεις με καμμία χώρα γύρω της, πλην –περιστασιακά– με τη Ρωσία, μία υπερδύναμη που έχει ξεκινήσει ψυχρό πόλεμο με τη Δύση για γεωπολιτικούς λόγους, που ξεπερνούν την Τουρκία. Η επιχείρηση στην Αφρίν δεν πάει καλά, καθόλου.
Ένα σημαδιακό γεγονός υπήρξε η δίωρη συνάντηση του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα κ. Τζ. Πάιατ, με τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Ναύαρχο κ. Ε. Αποστολάκη. Κίνηση που κατά τη γνώμη μας τονίζει την σημασία που αποδίδει η κυβέρνη-ση των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ως σταθερού συμμάχου και γεωπολιτικού παράγοντα στην περιοχή. Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση, διά του Υπουργείου Αμύνης, προγραμμάτισε αεροπορική άσκηση με πραγματικά πυρά σε ολόκληρο το Αιγαίο, για ένα μήνα. Εύστοχη κίνηση, κατά τη γνώμη μας.
Κάποιοι αναφέρουν πολλά για την επικίνδυνη ένταση στο Αιγαίο. Δυστυχώς, δεν κατανοούν ότι η ηρεμία είναι μεν καλό πράγμα, αλλά πρέπει να το θέλει και η Τουρκία. Θα πρέπει να συνεχίσουμε όλοι να ζούμε με την ένταση, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.
Και κάτι ακόμη: Προφανές είναι ότι το τουρκικό πολιτικό και διπλωματικό κατεστημένο, εδώ και δεκαετίες, αγωνίστηκε να κάνει τη χώρα αυτή μια υπολογίσιμη τοπική δύναμη. Γι’ αυτό τορπίλισε τις όποιες πρωτοβουλίες υπήρξαν –εντός και εκτός της χώρας αυτής– για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με πρωταγωνιστή τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας της γειτονικής χώρας. Όμως, υπολογίσιμη τοπική δύναμη, με ταυτόχρονη προοπτική αλλαγής συνόρων, δεν μπορεί να υπάρξει. Ούτε επίσης μπορεί να υπάρξει χωρίς να το θέλουν οι δύο υπερδυνάμεις, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Με αυτήν την προϋπόθεση, η ύπαρξη αυτής της τοπικής ισχυρής δύναμης θα λειτουργούσε ως παράγοντας γεωπολιτικής ισορροπίας στην ευρύτερη περιοχή. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αυτός ο ρόλος έχει χαθεί για την σύγχρονη Τουρκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου