Η σύγχρονη φιλελεύθερη ιδεολογική τρομοκρατία

Εν μέσω οικονομικής κρίσης, δυσβάσταχτων φορολογικών μέτρων, εξανέμισης της οικονομικής ικμάδας του ελληνικού πληθυσμού, αύξησης της ανεργίας και κατάλυσης του κοινωνικού κράτους, οι θιασώτες του οικονομικού φιλελευθερισμού και της ισχύουσας τάξης πραγμάτων αναπτύσσουν μια επιχειρηματολογία, προκειμένου να στηρίξουν το οικονομικό – πολιτικό οικοδόμημα που καταρρέει ταχύτατα, με απώτερο σκοπό την εξασφάλιση των συμφερόντων τους και τη δυναμική οικονομική αφαίμαξη και ασέλγεια πάνω στο…
ετοιμόρροπο κρατικό κουφάρι.
Κύριο όπλο στα χέρια της αστικής ελίτ για την καταδυνάστευση, την ψυχολογική εξόντωση και την πνευματική σύγχυση του ελληνικού λαού, ώστε να μην μπορεί να αντισταθεί και να ανορθώσει το ανάστημά του είναι η καλλιέργεια του φόβου. Με συνέπεια ψυχρού εκτελεστή καλλιεργούνται φοβικά σύνδρομά για το μέλλον, κοντινό και απώτερο. Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, που θα συμπαρασύρει μαζί της και θα θάψει στα έγκατα της γης για πολλά χρόνια το όνειρο του νεοπλουτισμού, το όνειρο με το οποίο γαλουχήθηκαν οι τελευταίες γενιές από τα ίδια κέντρα εξουσίας, που σήμερα κόπτονται υποκριτικά για την ασυδοσία του ελληνικού λαού (χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για το δικό τους μερίδιο ευθύνης), λειτουργεί καταλυτικά για την αποδυνάμωση της αντίστασης, τουλάχιστον μέχρι τώρα.


Ως εργαλείο στα χέρια της οικονομικό – πολιτικής ελίτ για την ιδεολογική κατίσχυση της έναντι των λαϊκών δυνάμεων λειτουργεί επίσης η κατηγορία της συλλογικής ευθύνης για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Διαφεύγει όμως από τους όψιμους θιασώτες του δικαίου και της νομιμότητας ότι τέτοιου είδους λογικές δεν μπορούν να σταθούν, διότι οι ευθύνες για οποιοδήποτε «έγκλημα» ποτέ δεν μπορούν να είναι γενικές και αόριστες. Το αντίθετο μάλιστα, είναι επιτακτική ανάγκη ο καταλογισμός των ευθυνών σε όσους τους αναλογούν, και αυτό είναι ένα βήμα προς την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη. Οι αοριστολογίες και γενικολογίες έχουν ως μοναδικό στόχο την καλλιέργεια σύγχυσης και αποπροσανατολισμού του λαού από την ουσία των πραγμάτων.


Όμως η σκόπιμη καλλιέργεια σύγχυσης έχει ως μοναδικό σκοπό τη διαφύλαξη του ισχύοντος οικονομικό – πολιτικού εποικοδομήματος. Για την ισχύουσα τάξη του λόγου και την εξουσιαστική λογική το σύστημα της οικονομίας της αγοράς παρουσιάζεται ως ευαγγέλιο, ως το τέλος (με την αρχαιοελληνική έννοια), ως η ολοκλήρωση δηλαδή της οικονομικής ανάπτυξης. Το σύστημα αυτό προπαγανδίζεται ως το πιο επιτυχημένο που κατάφερε να «νικήσει» το μεγάλο αντίπαλό του, δηλαδή τον κομμουνισμό, και δικαιώθηκε έτσι στην πράξη. Με την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ, το θέμα της οργάνωσης του κοινωνικού γίγνεσθαι, τόσο στον οικονομικό όσο και στον πολιτικό τομέα, λύθηκε οριστικά και αμετάκλητα υπέρ της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Andreas Papadakis