Κι όταν ακούς πράσινο;

Από μικρή το αγαπούσα το πράσινο.
Τι χάρη, τι ομορφιά γύρω μας!
Η χαρά, η ευτυχία στο μεγαλείο τους.

Πράσινο παντού . Aυτό έβλεπα μικρή!
Λουλούδια, δέντρα,θάμνους,όλα πράσινα.
Από την αντανάκλαση της χλωρίδας στα νερά,
στα καθαρά κρυστάλλινα νερά,.....

ακόμα και το νερό φαινόταν πράσινο κάποιες φορές .

Τώρα κάποιοι βλαστιμάν το πράσινο,
άλλοι το αναζητούν.
Γιατί ξέχασαν πιανού πράσινου
είναι η πραγματική χάρη.

Είμαι 16 χρονών, ακόμη αγαπάω το πράσινο.
Περπατάω σε λιβάδια ασφαλτωμένα,
αλλά ακόμα χαίρομαι όταν βρίσκω γλάστρες.
Γλάστρες με μέντα, δυόσμο, βασιλικό.

Τέτοιο πράσινο θέλω να'χω στα χέρια μου,
να το τρίβω μέσα στην παλάμη μου
και μέσα στην ασφυκτική ατμόσφαιρα και την βαβούρα
να χαίρομαι το μεγαλείο της φύσης.

Να θυμάμαι το μεγαλείο της Μάνας.

Έπιασα και κάτι άλλο πράσινο, το λένε δολάριο,
το έτριψα κι αυτό στην παλάμη μου απαλά, μην το τσαλακώσω,
Το μύρισα.
Μία αποπνικτική μυρωδιά με έκανε να δω την βλακεία του ανθρώπου.!

Άγνωστη Γνωστή

http://upogia-taxi.blogspot.gr
RAMNOUSIA