ξανάνοιξαν τη συζήτηση για το αν υπάρχουν ακόμη μεταχειρισμένα άρματα Leopard-2 που θα μπορούσαν να μας "απασχολήσουν" (αν είχαμε λεφτά, θα προσθέταμε εμείς). Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να απαντήσουμε (χρησιμοποιώντας και κάποια στοιχεία που έχουμε αναφέρει ξανά σε παλαιότερα άρθρα μας) σε μερικά εύλογα ερωτήματα που γεννούνται σε κάποιον που δεν έχει παρακολουθήσει συστηματικά το θέμα αυτό. Πριν όμως θέσουμε τα ερωτήματα αυτά, να διευκρινίσουμε ότι στόχος της παρούσας ανάρτησης δεν είναι σε καμιά περίπτωση να "αποπροσανατολίσει" από την μεγάλη ευκαιρία που παρουσιάζεται με τα άρματα μάχης Μ-1Α1 Abrams από τα αμερικανικά αποθέματα, ούτε φυσικά να μειώσει την σημασία τυχόν απόκτησής τους. Και αυτό διότι στη χώρα μας προσφέρονται δωρεάν (όταν, προ δεκαετίας περίπου, ανακοινώθηκε η διαθεσιμότητα Abrams από τα αμερικανικά αποθέματα προς τη διεθνή αγορά, είχε διαρρεύσει ότι οι Αμερικάνοι ζητούσαν 2,3 εκατ. δολάρια για το καθένα). Επιστρέφοντας στο θέμα μας, θα επιχειρήσουμε να διευκρινίσουμε τα εξής:
1) Υπήρχε όντως καταγεγραμμένη απαίτηση του Ε.Σ. για επιπλέον άρματα Leopard-2 ή πρόκειται για μια απαίτηση που εν πολλοίς "κατασκευάστηκε" μέσω του ειδικού Τύπου, λόγω και των αντίστοιχων τουρκικών κινήσεων.
Πριν απαντήσουμε σε, θεωρούμε χρήσιμη μια σύντομη ανασκόπηση του πως εντάχθηκαν τα Leopard-2 στον Ε.Σ. Ως γνωστόν λοιπόν, στο πρόγραμμα του Νέου Άρματος Μάχης του τελευταίου, επικράτησε το Leopard-2A6EX από το οποίο και προέκυψε η έκδοση "HEL". Να σημειωθεί εδώ πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν ένα από τα ελάχιστα που η επιλογή του καταλληλότερου τύπου έγινε μέσα από πραγματική δοκιμή όλων των υποψηφίων. Ως γνωστόν, η αρχική απαίτηση περιελάμβανε την απόκτηση 246 αρμάτων μάχης (+250 option) με πυροβόλο 120mm, 24 αρμάτων περισυλλογής, 12 γεφυροφόρων αρμάτων, 9 αρμάτων μηχανικού και από 12 εκπαιδευτικών αρμάτων και πύργων. Τελικά όμως η σύμβαση προμήθειας αφορούσε 170 άρματα μάχης Leopard-2HEL (και έναν πρόσθετο πύργο για την διεξαγωγή βαλλιστικών δοκιμών αντοχής της θωράκισης), 12 άρματα περισυλλογής Leopard-2 Buffel και 8 γεφυροφόρα άρματα Leguan (τελικά χρησιμοποιήθηκαν σκάφη διαθέσιμων Leopard-1). Με ξεχωριστή σύμβαση αποκτήθηκαν -μεταξύ άλλων- από τα γερμανικά αποθέματα 183 αρμάτων Leopard-2A4. Ήδη λοιπόν βλέπουμε μια σημαντική απόκλιση από την αρχική απαίτηση για 496 (246+250) άρματα με πυροβόλο των 120mm, έναντι 353 (170+183) αποκτηθέντων. Δηλαδή μια διαφορά 150 αρμάτων περίπου. Ακριβώς στη κάλυψη της διαφοράς αυτής ταιριάζουν οι σχετικές αναφορές εκπροσώπων της ΕΛΒΟ κατά την διάρκεια παλαιότερης έκθεσης "Defendory" για δυνατότητα επέκτασης της παραγωγής κατά 150 Leopard-2HEL για κάλυψη μελλοντικής πρόσθετης παραγγελίας του Ε.Σ. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει στο ορατό μέλλον. Οι ανάγκες όμως συνέχισαν να μεγαλώνουν τόσο λόγω της απαίτησης αντικατάστασης και άλλων αρμάτων που εν τω μεταξύ παλιώνουν, όσο και λόγω της αύξησης της τουρκικής αρματικής απειλής (βλ. παρακάτω). Γι' αυτό μελετήθηκαν κάποιες εναλλακτικές λύσεις. Έτσι, στο θνησιγενές ΕΜΠΑΕ 2006-2015 προβλέπονταν τα εξής σχετικά προγράμματα*:
Εκσυγχρονισμός 164 (εκ των υφιστάμενων) αρμάτων Leopard-2A4, "με ενσωμάτωση συστήματος διαχείρισης μάχης και συστήματος πλοήγησης", προϋπολογισμού 78,6 εκατ. ευρώ
Εκσυγχρονισμός 172 (εκ των υφιστάμενων) αρμάτων Leopard-2A4, "εκτός συστήματος διαχείρισης μάχης και συστήματος πλοήγησης", προϋπολογισμού 525 (!) εκατ. ευρώ.
Προμήθεια 164 -επιπλέον- μεταχειρισμένων αρμάτων Leopard-2A4, προϋπολογισμού 142 εκατ. ευρώ.
Προμήθεια 24 αρμάτων περισυλλογής Leopard-2 Buffel, προϋπολογισμού 235 εκατ. ευρώ.
Το 2009 η γερμανική πλευρά ενημερώνει το ΥΠΕΘΑ για την άμεση διαθεσιμότητα 140-160 αρμάτων Leopard-2A4 έναντι μόλις 240.000 ευρώ έκαστο (επρόκειτο για αρχική τιμή που θα μπορούσε να "πέσει" ακόμη περισσότερο κατόπιν διαπραγματεύσεων). Επρόκειτο για τα πρώην σουηδικά Strv.121 (βλ. παρακάτω) τα οποία επεστράφησαν στους Γερμανούς μετά από μακροχρόνιο δανεισμό και πλέον ήταν διαθέσιμα προς πώληση σε νέους ενδιαφερόμενους. Ατυχώς όμως η πρόταση προς την ελληνική πλευρά έγινε κυριολεκτικά παραμονές εθνικών εκλογών με αποτέλεσμα κανείς από την τότε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ να μην δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον, παρά τις θετικές εισηγήσεις του ΓΕΣ. Κατά συνέπεια τίποτα δεν προχώρησε. Έτσι το ΓΕΣ, αντιλαμβανόμενο ότι δεν επρόκειτο να υλοποιηθεί κάποια προμήθεια σημαντικού αριθμού μεταχειρισμένων Leopard-2α4, προσπάθησε να εξασφαλίσει έστω έναν μικρό αριθμό αρμάτων του τύπου και πάλι από τα γερμανικά αποθέματα, για κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών. Συγκεκριμένα ζητήθηκαν 13 άρματα (κατ' άλλους 26) για τον εξοπλισμό μιας ακόμη Ίλης συγκεκριμένης Μ/Κ Ταξιαρχίας του Δ' Σ.Σ. που ήδη είχε εξοπλιστεί με το συγκεκριμένο τύπο άρματος (και όχι της Ίλης της 32ης ΤΑΞΠΝ, όπως λανθασμένα υποστήριξαν κάποιοι τότε), σύμφωνα με τον νέο σχεδιασμό τους Ε.Σ. που προέβλεπε πλέον ΕΜΑ με τέσσερις Ίλες (52+2 άρματα συνολικά) στις Μ/Κ Ταξιαρχίες του. Όντως τα απαιτούμενα άρματα βρέθηκαν, επιθεωρήθηκαν και δεσμεύτηκαν και απέμενε μόνο η ανάλογη κίνηση από πλευράς πολιτικής ηγεσίας για την απόκτησή τους, η οποία όμως δεν ήρθε ποτέ. Έτσι, η γερμανική πλευρά, μετά από αρκετούς μήνες αναμονής, ενημέρωσε ότι τα άρματα αυτά (και άλλο υλικό, συμπεριλαμβανομένων ΤΟΜΠ και ΤΟΜΜΧ που επίσης είχαν επιθεωρηθεί και δεσμευθεί) δεν ήταν πλέον διαθέσιμα καθώς είχε βρεθεί άλλος αγοραστής...
Και με αυτή την ευκαιρία να πηγαίνει χαμένη, το 2010 ήρθε η σειρά της Αυστρίας να ανακοινώσει ότι διαθέτει προς πώληση 54 από τα 114 άρματα Leopard-2A4 (NL) που είχε αποκτήσει. Σε σχετική ημιεπίσημη νύξη από το ΓΕΣ κοινοποιήθηκε η απαιτούμενη τιμή των 2 εκατ. ευρώ ανά άρμα και κάπου εκεί το θέμα ξεχάστηκε...
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι πράγματι ο Ε.Σ. είχε δείξει (και έμπρακτα μάλιστα) το ενδιαφέρον του για την απόκτηση επιπλέον αρμάτων Leopard-2 για κάλυψη υπαρκτών και συγκεκριμένων επιχειρησιακών αναγκών του, χωρίς ωστόσο να το επιτύχει...
2) Η γερμανική πηγή πλεονασματικών Leopard-2 "στέρεψε";
Μετά και από την αδυναμία προμήθειας των προαναφερθέντων αρμάτων από τα γερμανικά αποθέματα και τις ανακοινωθείσες τότε σχετικές συμφωνίες με άλλα κράτη, πολλοί έσπευσαν να πουν ότι η πηγή αυτή στέρεψε. Αυτό όμως ήταν ανακριβές για την περίοδο κατά την οποία ειπώθηκε, όπως αποδείχτηκε και από τις πρόσφατες συμφωνίες με Πολωνία και Ινδονησία για την απόκτηση από αυτές μεταχειρισμένων γερμανικών Leopard-2A4 (συνεπώς το θέμα δεν η διαθεσιμότητα των αρμάτων αλλά η δική μας αδράνεια ή, καλύτερα, οικονομική ανέχεια και πολιτική αδιαφορία). Μετά και από αυτά, σήμερα λοιπόν είναι που η συγκεκριμένη πηγή τείνει να "στερέψει".
Και εξηγούμαστε: Για τον Γερμανικό Στρατό, την περίοδο 1979-1992, κατασκευάστηκαν συνολικά 2.125 άρματα μάχης Leopard-2A0/A1/A2/A3/A4 σε οκτώ διαφορετικές παρτίδες παραγωγής. Σταδιακά, όλα αυτά ήρθαν στο επίπεδο Leopard-2A4, με πολλά "υβριδικά" άρματα (σκάφη και πύργοι από διαφορετικές παρτίδες) να προκύπτουν από τα διάφορα προγράμματα ανακατασκευών. Αργότερα 350 άρματα του τύπου αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο Α5 και κατέληξαν να είναι τα μόνα που παρέμειναν σε γερμανική υπηρεσία. Σε δεύτερο στάδιο, 225 εξ αυτών αναβαθμίστηκαν περαιτέρω στο επίπεδο Α6. Έτσι προέκυψαν συνολικά 1.775 (2.125-350) πλεονασματικά Leopard-2A4 διαθέσιμα προς κάθε ενδιαφερόμενο. Από αυτόν τον αριθμό, δόθηκαν τα εξής (σε παρένθεση η χρονιά): 160 στη Σουηδία (1994), 108 στην Ισπανία (1995), 74 (51+23 για ανταλλακτικά) στη Δανία (1998), 132 (128+14) στη Πολωνία (2002/2013), 139 (124+15 για ανταλλακτικά) στη Φινλανδία (2003), 183 στην Ελλάδα (2005), 354 (298+56) στη Τουρκία (2006/2010), 172 (118+54 για ανταλλακτικά) στη Χιλή (2006), 182 (110+72 για ανταλλακτικά) στη Σιγκαπούρη, 15 (για ανταλλακτικά) στον Καναδά (2007) και 113 (103+10 για ανταλλακτικά) στην Ινδονησία (2012).
Συνολικά δηλαδή 1.632 άρματα. Από αυτά πρέπει να αφαιρεθούν τα 160 σουηδικά Strv.121 που όπως είπαμε επιστράφηκαν στη Γερμανία και ήδη ένα μέρος τους (ή και το σύνολό τους) μεταπωλήθηκε σε νεώτερους χρήστες του τύπου. Άρα σήμερα εξακολουθούν -θεωρητικά- να είναι διαθέσιμα 303 (2.125-350-1.632+160=303) Leopard-2A4. Αν από αυτά αφαιρεθεί και ένα μικρός σχετικά αριθμός αρμάτων που οι Γερμανοί είτε τα έχουν χρησιμοποιήσει ως ανταλλακτικά προς όφελός τους, είτε αξιοποιήθηκαν για τη δημιουργία εξειδικευμένων εκδόσεων σε γερμανική υπηρεσία (π.χ. εκπαιδευτικά άρματα -κάποια εκ των οποίων πρόσφατα κατέληξαν στη Χιλή-, διάφορα πρωτότυπα γεφυροφόρων εκδόσεων), καταλήγουμε με σχετική ασφάλεια σε έναν αριθμό 200-250 αρμάτων που εξακολουθούν να είναι διαθέσιμα. Αν κρίνουμε όμως από την σχετικά πρόσφατη Ινδονησιακή προμήθεια (113 Leopard-2A4, 50 TOMA Marder-1A3 και διάφορα άλλα περιφερειακά οχήματα και υλικά, έναντι 216 εκατ. ευρώ), μάλλον δεν θα είναι για πολύ... Σημειώνεται εδώ πως δεν έχει διευκρινιστεί και το αν στην πρόσφατη παραγγελία του Κατάρ για 62 νέα Leopard-2A7 συμπεριλαμβάνεται και τυχόν παραχώρηση μεταχειρισμένων Leopard-2A4 (;) κατά την πάγια γερμανική τακτική. Εξάλλου, ερωτηματικό αποτελεί αφενός η κατάσταση, αφετέρου η ακριβής διαμόρφωση των εναπομεινάντων αυτών αρμάτων. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όσο υπάρχει ζήτηση δεν πρόκειται να προσφερθούν δωρεάν...
Ο Γερμανικός Στρατός πάντως έχει αποφασίσει να διατηρήσει στη δύναμή του μόλις 125 άρματα μάχης Leopard-2A6. Ήδη 105 -από τα διαθέσιμα 125- Leopard-2A5 πωλήθηκαν πρόσφατα στη Πολωνία (μαζί με 14 Leopard-2A4 και περί τα 200 οχήματα υποστήριξης διαφόρων ειδών και τύπων) έναντι 187 εκατ. ευρώ. Την ίδια στιγμή από τα 225 συνολικά Leopard-2A6, τα 20 έχουν δοθεί επί δανεισμώ στον Καναδά. Συνεπώς υπάρχουν ή θα καταστούν σύντομα διαθέσιμα προς πώληση (θεωρητικά πάντα) περί τα 20 Leopard-2A5 και 80-100 Leopard-2A6 από τα γερμανικά αποθέματα.
3) Υπάρχουν άλλες πηγές διαθέσιμων Leopard-2 πέραν της Γερμανίας;
Εκτός από τον Γερμανικό Στρατό όμως, υπάρχουν και άλλες χώρες που διαθέτουν (ή θα διαθέσουν) πλεονασματικά Leopard-2 προς πώληση. Σημαντικότερη πηγή είναι φυσικά η Ολλανδία, η οποία απετέλεσε και τον δεύτερο μεγαλύτερο χρήστη του τύπου, αλλά πλέον έχει αποσύρει ολοκληρωτικά τα άρματα μάχης από το οπλοστάσιό της. Την περίοδο 1981-1986 ο Ολλανδικός Στρατός παρέλαβε συνολικά 445 Leopard-2A4NL (και 25 άρματα περισυλλογής Leopard-2 Buffel) με μικρές διαφορές σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά. Εξ αυτών, τα 180 αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο Α5 (NL) και τα υπόλοιπα 262 διατέθηκαν προς πώληση (άλλα 3 κατέληξαν σε μουσεία). Έτσι από τα ολλανδικά αποθέματα η Αυστρία απέκτησε 114 Leopard-2A4NL (+1 πρόσθετο πύργο και 2 Buffel επί δανεισμώ, το 1998), η Νορβηγία 52 το 2001, και ο Καναδάς 80 το 2008. Άλλα 10 άρματα διαχωρίστηκαν σε πύργους και σκάφη, με τα δεύτερα να χρησιμοποιούνται για την δημιουργία των ΤΟΜΜΧ Kodiak. Ένα σύνολο δηλαδή 256 αρμάτων. Τα δε 180 Leopard-2A5NL αναβαθμίστηκαν περαιτέρω στο επίπεδο Α6 (NL) αλλά μόλις και αυτό το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε σημειώθηκαν αλλεπάλληλες περικοπές στις οροφές αρμάτων μάχης του Ολλανδικού Στρατού οι οποίες, όπως ήδη είπαμε, κατέληξαν στον ολοκληρωτικό εκμηδενισμό τους. Έτσι και τα Leopard-2A6NL κατέστησαν σταδιακά διαθέσιμα προς πώληση. Εξ αυτών 37 αποκτήθηκαν από τη Πορτογαλία και άλλα 20 από τον Καναδά, ενώ δύο διατηρήθηκαν ενεργά ως πλατφόρμες εξέλιξης υποσυστημάτων. Σύνολο δηλαδή, 59 άρματα. Τα υπόλοιπα 121 (180-59) τέθηκαν σε καθεστώς μακράς αποθήκευσης, όντας ουσιαστικά καινούργια. Κάποια άρματα καννιβαλίστηκαν προς εξεύρεση ανταλλακτικών για την υποστήριξη των εν υπηρεσία οχημάτων Buffel και Kodiak, αλλά προ μερικών μηνών ανακοινώθηκε πως 116 εξακολουθούν να είναι διαθέσιμα προς πώληση. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες προώθησής τους στο Περού και την Ινδονησία (που στράφηκε τελικά στη Γερμανία, όπως είπαμε πιο πάνω) φαίνεται πως τελεσφορούν (εκτιμάται ότι θα έχουν ολοκληρωθεί στις αρχές του 2014) οι σχετικές διαπραγματεύσεις με τη Φινλανδία για την απόκτηση από αυτήν 100 Leopard-2A6NL έναντι 200 εκατ. ευρώ. Αν αυτό επιβεβαιωθεί θα μιλάμε για πλήρες "σκούπισμα" και των ολλανδικών αποθεμάτων.
Στο σημείο αυτό θα ανοίξουμε μια παρένθεση σχετική με την Ολλανδία αλλά άκρως ενδιαφέρουσα και για τον Ε.Σ., το ζήτημα των πυρομαχικών των 120mm στον οποίον είναι γνωστό. Παράλληλα με το πρόγραμμα αναβάθμισης των αρμάτων του Ολλανδικού Στρατού στο επίπεδο Α6 (NL), το 2001 αποκτήθηκαν και σημαντικές ποσότητες διατρητικών πυρομαχικών DM-53A1, έναντι 51,3 εκατ. ευρώ. Όταν τα άρματα αυτά αποσύρθηκαν, και με δεδομένο ότι πρόλαβαν να εκτελέσουν σχετικά λίγες βολές στην εκπαίδευση, εκτιμάτο ότι απέμεναν περί τα 16.300 πυρομαχικά DM-53A1 που σαφώς και θα ενδιέφεραν τον Ε.Σ. Όντως αυτός ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για την απόκτηση 5.300 πυρομαχικών του τύπου αλλά τελικά ο αριθμός τους μειώθηκε στα 4.500 περίπου, τα οποία και αποκτήθηκαν με διακρατική σύμβαση (μαζί με 2.000 εκπαιδευτικά Μ-865) έναντι 13,5 εκατ. ευρώ, το 2013. Τα υπόλοιπα 12.000 περίπου να υποθέσουμε ότι καταλήγουν στη Φινλανδία, "πακέτο" με τα άρματα, ή μήπως παραμένουν διαθέσιμα;
Κλείνοντας τη παρένθεση για τα πυρομαχικά, επιστρέφουμε στις υπόλοιπες χώρες οι οποίες έχουν (ή θα έχουν) διαθέσιμα Leopard-2 προς πώληση. Για την Αυστρία δεν θα πούμε πολλά εδώ, καθώς τα 54 Leopard-2A4 (NL) που απέσυρε παραμένουν "στα αζήτητα" λόγω της υψηλότατης τιμής τους (βλ. πιο πάνω). Από την πλευρά της, η Ισπανία αποφάσισε σχετικά πρόσφατα να αποσύρει τα 108 Leopard-2A4 (τα είχε αποκτήσει από τη Γερμανία στα πλαίσια της αγοράς των 219 Leopard-2S το 2004) λόγω των ραγδαίων περικοπών και στον δικό της αμυντικό προϋπολογισμό. Ήδη τα άρματα αυτά έχουν προσφερθεί στο Περού χωρίς όμως να υπάρχει κάποια οριστική εξέλιξη ή να έχουν γίνει γνωστές λεπτομέρειες για το οικονομικό σκέλος της προσφοράς, το οποίο όμως δεν θα είναι αμελητέο. Για την επιστροφή των 160 σουηδικών Leopard-2A4 (Strv.121 - είχαν δοθεί επί δανεισμώ στην σκανδιναβική χώρα στα πλαίσια της αγοράς από αυτήν 120 Strv.122 το 1995) στη Γερμανία, αναφερθήκαμε και πιο πάνω. Ήδη ένα μεγάλο μέρος τους (ή και το σύνολό τους) πιστεύεται ότι έχει μεταπωληθεί σε χώρες που απέκτησαν σχετικά πρόσφατα (ή προχώρησαν σε συμπληρωματικές προμήθειες) άρματα του τύπου, όπως η Τουρκία, η Πολωνία και η Ινδονησία. Αξίζει να διευκρινιστεί ότι 159 ήταν στο αρχικό επίπεδο Strv.121A και το 160ό ήταν στο επίπεδο Strv.121B αποτελώντας το πρωτότυπο ενός ακυρωθέντος προγράμματος αναβάθμισης. Για τα δε Strv.122, αν και ουδέποτε ανακοινώθηκε από τον Σουηδικό Στρατό ότι κάποια εξ αυτών θεωρούνται πλεονασματικά, προ μηνών κυκλοφόρησε η είδηση ότι η Νορβηγία εξέφρασε ενδιαφέρον για την απόκτηση 50 εκ του συνόλου των 120 σε σουηδική υπηρεσία. Εδώ να σημειώσουμε ότι στις πολυήμερες δοκιμές επί ελληνικού εδάφους για το πρόγραμμα του Νέου Άρματος Μάχης του Ε.Σ. το 1999, η γερμανική KMW είχε "εκπροσωπηθεί" με ένα σουηδικό Strv.122 το οποίο και κατετάγη πρώτο. Τέλος, στον διεθνή Αμυντικό Τύπο εμφανίζονται κατά καιρούς δημοσιεύματα για πλεονασματικά ελβετικά Leopard-2 (Panzer-87). Πράγματι η ευρωπαϊκή αυτή χώρα το 2005 προσέφερε στην Χιλή 93 άρματα του τύπου από τα αποθέματά της. Ούτε σε αυτή την περίπτωση είχαν γίνει γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες για τα οικονομικά δεδομένα της πρότασης, ούτως ή άλλως όμως η Ελβετία απέσυρε τη προσφορά της μερικούς μήνες αργότερα.
*Τα περιλαμβανόμενα στο πρόγραμμα ή, καλύτερα, στο ευχολόγιο αυτό, παρουσιάζονταν κατ' αποκλειστικότητα τότε από το περιοδικό Στρατηγική (τεύχος 136, Ιανουάριος 2006), και αφορούσαν τις προτάσεις των Επιτελείων σύμφωνα με τις επιχειρησιακές τους ανάγκες.
ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ
ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
ΠΗΓΗ
http://hellarmforces2010.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου