Ο διχασμός είναι το μεγαλύτερο λάθος μας
Ο Γιάννης Αγγελάκας είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που αν δεν τους έχεις δει ζωντανά πάνω στη σκηνή, δεν γνωρίζεις παρά ελάχιστα για εκείνους. Γιατί ναι μεν μέσα στους δίσκους αποτυπώνει αυτά που νιώθει, μουσικά και συναισθηματικά, η σκηνή όμως είναι ο τόπος που εκφράζεται απολύτως.
Το πρόγραμμα της συναυλίας θα περιλαμβάνει όλα αυτά τα πολλά και διαφορετικά που συγκεντρώνει η μουσική του Αγγελάκα: από ροκ μέχρι ρεμπέτικα και από χιπ - χοπ μέχρι ηλεκτρονική μουσική. Κι όταν τον ρωτάμε με βάση ποια κριτήρια ετοιμάζει κάθε φορά το πρόγραμμα μιας συναυλίας του, εκείνος μας απαντά με ειλικρίνεια: «Τα προγράμματά μου τα φτιάχνω με βάση ποια τραγούδια μιλάνε πιο δυνατά στην ψυχή μου».
Ο ίδιος εξάλλου πάντα έδινε βαρύτητα στο ένστικτο: «Από ένστικτο κάνουμε αυτό που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Και το απολαμβάνουμε, με τις ευκολίες και τις δυσκολίες του. Αυτός ο δρόμος μου δόθηκε, αυτόν περπατάω» λέει και παραδέχεται ότι ποτέ δεν έχει μπει στη διαδικασία να σκεφτεί τι είναι γι' αυτόν η μουσική. Ισως γιατί είναι άρρηκτα δεμένη με τη ζωή τους, ένας ισόβιος τρόπος ζωής.
Και για να τον ακολουθήσει αυτόν τον τρόπο ζωής χρειάστηκε στο παρελθόν να αντιμετωπίσει πολλές και σημαντικές δυσκολίες. «Στο ξεκίνημα τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Εκείνη την εποχή δυσκολευόμαστε να σταθούμε στα πόδια μας. Οι ?Τρύπες? ξεκίνησαν το '83 και η πρώτη φορά που αυτό που κάναμε μας επέτρεπε να ζούμε ήταν το 1994. Στο μεσοδιάστημα κάναμε διάφορες δουλειές για να μπορέσουμε να κρατήσουμε ζωντανό το σχήμα. Ισως εκείνη να ήταν η μοναδική περίοδος που σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά δεν τα παράτησα...».
Και ευτυχώς που δεν τα παράτησε γιατί η ελληνική μουσική σκηνή θα έχανε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες εκπροσώπους της. Ενας μουσικός ? ποιητής που είναι αυθεντικά ροκ, παρότι, όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, «από την εποχή που έπαιζα με τις Τρύπες έλεγα πως δεν θέλω να είμαι ροκ». Ισως και γι' αυτό το κοινό του να είναι τόσο ανομοιογενές και ως προς την ηλικία και ως προς τα μουσικά γούστα. Ο ίδιος πάντως εξομολογείται: «Δεν με ξαφνιάζει που συγκινώ ακόμη τους πιτσιρικάδες. Το σημαντικότερο είναι πως συγκινούμαι ακόμη εγώ ο ίδιος».
Στην εποχή της οικονομικής κρίσης ο Γιάννης Αγγελάκας παραδέχεται πως είναι πλέον πιο ζεστός, πιο ανοιχτός και ως παρατηρητής και όταν μετέχει σε κουβέντες. Νιώθει χρέος του να αναζητά λύσεις όχι τόσο ως καλλιτέχνης αλλά κυρίως ως άνθρωπος: «Οπως σε μια οικογενειακή δυσκολία πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί και να συζητήσουμε, κάπως έτσι πιστεύω πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τα ευρύτερα κοινά προβλήματα. Δεν είμαι απ' αυτούς που θεωρούν ότι η τέχνη είναι πανάκια στις δύσκολες εποχές και γι΄ αυτό οφείλει να είναι παρούσα. Δεν σημαίνει δηλαδή απαραίτητα πως κάποιος που βγάζει τραγούδια έχει υψηλότερο πνευματικό επίπεδο από κάποιον άλλον. Το θέμα είναι η σχέση του καθενός με τη συνείδησή του».
«Είμαστε κομματιασμένοι»
«Τι πληρώνουν σήμερα οι Ελληνες;» τον ρωτάμε. Κι εκείνος εκείνος απαντά: «Νομίζω ότι πρώτα απ' όλα πληρώνουμε τα δικά μας λάθη. Σ' αυτά τα λάθη στηρίχθηκαν οι ξένοι. Και το μεγαλύτερό μας λάθος είναι ο διχασμός. Είμαστε κομματιασμένοι ως οικογένειες, ως κοινωνία. Ολη η Ελλάδα, όπου κι αν πας, είναι μοιρασμένη σε διαφορετικά στρατόπεδα. Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε και δεν υπάρχει χώρος για κοινή λογική. Γι' αυτό και δεν είμαι αισιόδοξος, για το άμεσο μέλλον τουλάχιστον. Νομίζω ότι ο μέσος Ελληνας γουστάρει να λέει ψέματα στον εαυτό του. Κι όταν αλλάζουν οι συνθήκες αλλάζει και τα ψέματα που λέει...».
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ
ankouka@pegasus.gr
"Οι απόψεις του
ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου"
ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ
ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου