Ἔως πότε θά ντρεπόμαστε;

Mε κλάμα αντί χαμόγελο, με πεσιμισμό αντί αισιοδοξία, με μαυρίλα αντί φως, με χαλαρότητα αντί υπερπροσπάθεια, με βλέμματα στο χτες αντί στο αύριο, με τα χέρια κάτω περιμένοντας αυτόκλητους και από μηχανής Θεούς, με

μόνιμη απαξίωση των πάντων χωρίς ενθάρρυνση των αφθάρτων και αληθινών, με ανάδειξη των μετριοτήτων και καταποντισμό των αρίστων, προβάλλοντας και κάνοντας σημαία την μιζέρια, την καταστροφολογία και την αθλιότητα, προωθώντας την αναρχία και την άρνηση των νόμων, με μόνιμο εφησυχασμό αντί της διαρκούς ανησυχίας, όχι δεν βγαίνουμε από το τέλμα που βρισκόμαστε εδώ και δεκαετίες, αλλά σταθερά και με βεβαιότητα συνεχίζουμε να βουλιάζουμε.

Ως πότε θα συνεχίσουμε να το ανεχόμαστε και να το επιτρέπουμε;
Ως πότε θα σκύβουμε το κεφάλι;
Ως πότε θα ντρεπόμαστε για την πατρίδα μας και τους εαυτούς μας;

Ἀπόστολος Ἀθανασάκης

φωτογραφία

"Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου"

ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ

ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE

ΠΗΓΗ