Παρλάπιπας: Ηθική και πολιτική κατάπτωση

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Ηθική και πολιτική κατάπτωση

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος

Είναι πολύ πιθανό (βέβαιο, θα έλεγα) ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει (ή να κατακτήσει) την αυτοδυναμία στις εκλογές που επίκεινται (καταφτάνουν!). Ας μη βιαστεί να χαρεί

εντούτοις. Η πιθανότητα-βεβαιότητα αυτή δεν οφείλεται στο ότι οι υποψήφιοί του έχουν πείσει τους Ελληνες ψηφοφόρους, όχι. Η αιτία δεν πρέπει να ανιχνευθεί στις ικανότητες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή στην οξύνοια ή στην ειλικρίνεια των στελεχών του, αλλά στον εκφυλισμό της πολιτικής τον οποίο «πέτυχαν» ο ακροδεξιός πρωθυπουργός και οι σούπερ-ντούπερ ακροδεξιοί στενοί συνεργάτες του.

Ουδείς εχέφρων, φιλελεύθερος οπαδός της Νέας Δημοκρατίας περίμενε τέτοιον κατήφορο, ουδείς ανέμενε τόση ολιγότητα πρωθυπουργική, εξ ου και η άρνησή τους να τον αποδεχτούν ως αρχηγό ενός κόμματος με μακρά κοινοβουλευτική παρουσία. Θα καταψηφίσουν αυτόν τον αρχηγό (sic) απλώς για να απαλλαγούν από την παρουσία του, να νιώσουν επιτέλους φιλελεύθεροι δεξιοί και όχι τσεκουράτοι ή ανόητοι ακροδεξιοί, όπως είναι το στενό επιτελείο του πρωθυπουργού, Βορίδηδες, Αδώνιδες, Ντινόπουλοι και λοιποί φαιδροί που αναμοχλεύουν ή γεννούν εθνικές μισαλλοδοξίες. Μόνο τους μέλημα είναι να απομακρυνθεί ένας τέτοιος αρχηγός, γι’ αυτό και θα τον εκδιώξουν με την ψήφο τους. Να απαλλαγούν, επιτέλους. Είναι ένα αίτημα και της λαϊκής και της φιλελεύθερης Δεξιάς, η οποία θέλει να έχει πρώτο λόγο στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Πού να πάνε με τέτοιους βάρβαρους εθνικιστές;

Ας μην πάρουν, λοιπόν, αέρα τα μυαλά των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι η πολιτική τους πληρότητα αυτή που ελκύει τους ψηφοφόρους, όσο η κραυγαλέα ανεπάρκεια των αντιπάλων και ο διχαστικός τους λόγος. Ας το τοποθετήσουν αυτό σε κάποιο σημείο του εγκεφάλου τους και ας προσγειωθούν στην πραγματικότητα της επόμενης μέρας. Οφείλουν να βασιστούν στο δικό τους πολιτικό (γενναία κοινωνικό) πρόγραμμα και όχι στον εξευτελισμό των αντιπάλων. Είναι βολικό, βέβαια, να βλέπεις τον ανταγωνιστή να ξεπέφτει, αλλά εκείνη τη στιγμή δείχνεις ποιος πραγματικά είσαι και τι πρεσβεύεις. Του δίνεις το τελειωτικό σπρώξιμο στον γκρεμό ή του δίνεις χέρι βοήθειας; Πολιτικά, κάνεις το πρώτο. Ηθικά, δεν ξέρω, διότι, απλώς, η ηθική απουσιάζει εκκωφαντικά από το πολιτικό σύστημα.

Το ακροδεξιό παραλήρημα του πρωθυπουργού και των υποψηφίων του λύνει τα χέρια σε πολλούς ψηφοφόρους. Θα προτιμήσουν το άγνωστο παρά αυτούς τους υστερικούς, θεοπάλαβους, εθνικοπαράφρονες, που νομίζουν ότι μπορούν να επηρεάσουν τον ελληνικό λαό με εμφυλιακά συνθήματα. Είναι θλιβερό το θέαμα ανθρώπων που χάνουν την ψυχραιμία και την αυτοκυριαρχία τους.

Τέλος στην οίηση, την αλαζονεία, την ανηθικότητα. Αυτό αφορά και αυτούς που φεύγουν (στο καλό) και αυτούς που έρχονται. Αυτά.

“Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου”