Τεράστιες οι προκλήσεις για τη Ρωσία σήμερα!!!

Ιδιαίτερα σημαντικές απόψεις για την οικονομική κατάσταση της Ρωσίας, το θέμα των ενεργειακών κοιτασμάτων, την κρίση στην Ουκρανία, και τις Διεθνείς Εξελίξεις, παρέθεσε ο πασίγνωστος ακαδημαϊκός, Γεβγκένι Πριμακόφ, στη συνεδρίαση της Λέσχης «Μερκούριος» στις 13 Ιανουαρίου 2015.

Πηγή: Olesya Kurpyaeva / RG

16 Ιανουαρίου 2015 Rossiyskaya Gazeta

Επιμέλεια Τζούλια Λιακοπούλου

 

«Η Ρωσία περνά μια δύσκολη οικονομική κατάσταση που οφείλεται σε εξωτερικές αιτίες, όπως η πτώση των Διεθνών Τιμών του πετρελαίου και οι κυρώσεις εναντίον της. Στο μεταξύ, απορρίπτουμε κατηγορηματικά κάθε τάση αυτοαπομόνωσης της χώρας μας, εννοείται και στον οικονομικό τομέα. Επιδιώκουμε να διατηρήσουμε ή να καθιερώσουμε οικονομικές σχέσεις με όλες τις χώρες και ξένες εταιρίες που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο. Παράλληλα, στην υφαλοκρηπίδα της Αρκτικής, κερδοφορία από την εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων, μπορεί να υπάρξει μόνο εφόσον η τιμή του πετρελαίου κυμαίνεται στα 100-120 δολάρια το βαρέλι. Έχει άραγε αξία υπό αυτές τις συνθήκες να επιταχύνουμε την εξόρυξη στο βυθό του Παγωμένου Ωκεανού; Γιατί, παρά τη σημασία που έχει αυτή η περιοχή για τη Ρωσία, να μην κάνουμε μια “παύση” στην εκμετάλλευση των Αρκτικών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου; Μια τέτοια “παύση”- διάλειμμα έχουν κάνει ήδη ορισμένοι ανταγωνιστές μας. Οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν την τελευταία εξόρυξη στον Αρκτικό υποθαλάσσιο χώρο το 2003 και ο Καναδάς το 2005. Δεν πιστεύω καθόλου ότι μπορεί να πάρει το πάνω χέρι στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας μια χούφτα της αντιπολίτευσης, την οποία δεν την στηρίζουν οι μάζες. Όμως, οι αναταράξεις μπορούν να δυσχεράνουν την κατάσταση του μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας. Ιδιαίτερη σημασία έχει η διάκριση μεταξύ του Εθνικισμού και του Πατριωτισμού. Ο Εθνικισμός δεν περιορίζεται στην προστασία των πολιτιστικών και ιστορικών ιδιαιτεροτήτων του εκάστοτε έθνους, στην ανάγκη της υπεράσπισης των συμφερόντων του. Θα ήταν αποδεκτό, βέβαια, εάν η ουσία του Εθνικισμού δε βρισκόταν στην αντιπαράθεση με άλλα έθνη, τα οποία, ωστόσο, οι Εθνικιστές τα κοιτούν αφ’ υψηλού. Ενώπιον μας εκτυλίχθηκε η τραγωδία στη Γαλλία. Χρειάζεται μήπως να αντλήσουμε διδάγματα από αυτή; Το ότι η ελευθερία του Τύπου είναι αναγκαία για την οικοδόμηση μιας Δημοκρατικής Κοινωνίας, είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Ποιος είπε όμως ότι πρέπει να υποστηρίζουμε με τη μια ή την άλλη μορφή την ελευθερία δημοσιευμάτων των ΜΜΕ, όταν αυτά αποσκοπούν στην ηθική μείωση, στην προσβολή των θρησκευτικών αισθημάτων; Γελοιογραφίες, άλλωστε, όπως για παράδειγμα του προφήτη Μωάμεθ, θίγουν τα αισθήματα του Μουσουλμανικού τμήματος του πληθυσμού, είτε είναι πιστοί είτε όχι. Στη Ρωσία δεν είναι και λίγοι, είναι 18 εκατομμύρια, ίσως και περισσότεροι! Είναι άραγε ανάγκη να συνεχίσουμε να μιλάμε για το Ρωσικό συμφέρον να παραμείνουν οι Νοτιοανατολικές περιοχές τμήμα της Ουκρανίας; Απαντώ, πως κατά τη γνώμη μου πρέπει! Μόνο επί αυτής της βάσης μπορεί να επιτευχθεί η διευθέτηση της Ουκρανικής Κρίσης. Ένα άλλο ερώτημα είναι: Πρέπει να συμπεριληφθεί στις «υποχωρήσεις» απέναντι στις ΗΠΑ και στους συμμάχους τους η παραίτηση από την επανένωση της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης με τη Ρωσία; Απαντώ, πως όχι. Αυτό δεν πρέπει να αποτελέσει διαπραγματευτικό χαρτί στις συνομιλίες. Λόγω της μη τήρησης των συμφωνηθέντων στο Μινσκ, μπορεί η Ρωσία, αν η κατάσταση φτάσει στα άκρα, να στείλει τακτικά στρατεύματα για να βοηθήσουν τους αυτονομιστές; Η απάντησή μου είναι κατηγορηματικά αρνητική. Αν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν προς το συμφέρον των ΗΠΑ, οι οποίες θα χρησιμοποιούσαν αυτή την ενέργεια ώστε να κρατήσουν δέσμια την Ευρώπη για έναν ολόκληρο αιώνα. Την ίδια ώρα, μια ανάλογη θέση από πλευράς μας δεν σημαίνει παραίτηση από την υποστήριξη προς τους αυτονομιστές, οι οποίοι επιθυμούν να ληφθούν υπόψη οι ιδιαιτερότητες της Νοτιανατολικής Ουκρανίας στη δομή του ουκρανικού κράτους. Η Ρωσία θα ήθελε να εξομαλυνθούν οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη, αλλά το να αγνοηθεί η ταχέως αυξανόμενη σημασία της Κίνας και άλλων χωρών που είναι μέλη της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας και Ειρηνικού, θα ήταν απερίσκεπτο. Μας εκφοβίζουν συχνά, σχετικά με την απειλή που αντιπροσωπεύει το να εξαρτηθούμε από τις εξαγωγές πρώτων υλών προς την Κίνα. Η Ρωσία, και λόγω των δυνατοτήτων της, ποτέ δεν θα μπορούσε, να εξαρτηθεί από τις εξαγωγές προς οποιονδήποτε. Πρέπει η Ρωσία να κρατήσει ανοικτή την πόρτα για κοινές ενέργειες με τις ΗΠΑ και των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ, αν αυτές ενέργειες αποσκοπούν στην αντιμετώπιση των υπαρκτών απειλών για την ανθρωπότητα, όπως η τρομοκρατία, η διακίνηση ναρκωτικών, η υποδαύλιση συγκρούσεων κ.α.; Αναμφίβολα θα πρέπει. Δίχως αυτό -και δεν αναφερόμαστε καν στο ενδιαφέρον των Ρώσων για την εξάλειψη των επικίνδυνων διεθνών φαινομένων - η χώρα μας θα πάψει να αποτελεί μια κραταιά δύναμη. Η Ρωσία σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορέσει να καταλάβει μια από τις σημαντικότερες θέσεις μεταξύ των κρατών εκείνων, τα οποία προτίθενται να χρησιμοποιήσουν τη στήριξη της Ρωσίας, αλλά και που θα συνυπολογίζουν ταυτόχρονα και τα δικά της συμφέροντα».

Ο Γεβγκένι Πριμακόφ είναι οικονομολόγος και πολιτικός με δραστηριότητα τόσο στη Ρωσία, όσο και την εποχή της ΕΣΣΔ. Το διάστημα 1991-1996 ήταν επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών Εξωτερικού, τα έτη 1996-1998 υπουργός Εξωτερικών, ενώ το 1998-1999 ήταν πρωθυπουργός της Ρωσίας. Σήμερα διευθύνει το Κέντρο αναλύσεων συγκυριών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.