Ποιές όμως είναι οι περιοχές της Ευρώπης που θέλουν να σπάσουν τα «δεσμά» και τι γνωρίζουμε για αυτές; Πρώτη και καλύτερη, ποιά άλλη;
Η Καταλονία (ή Καταλωνία) είναι μία από τις 17 αυτόνομες περιοχές που απαρτίζουν το Βασίλειο της Ισπανίας με πληθυσμό 7 εκατομμυρίων κατοίκων και μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσά τη Βαρκελώνη. Το έδαφος της Καταλονίας καλύπτει 32.114 τ.χ. στο βορειοανατολικό άκρο της Ισπανίας ενώ στα εδάφη αυτά κατοικούν ιστορικά, κατά συντριπτική πλειονότητα, Καταλανοίί, οι οποίοι είχαν κάποτε συστήσει και το Πριγκηπάτο της Καταλονίας. Η αυτόνομη περιοχή της Καταλονίας απολαμβάνει εκτεταμένης αυτονομίας από το ισπανικό κράτος, έχει δική της κυβέρνηση, κοινοβούλιο και δικαιώμα συλλογής φόρων. Επίσημες γλώσσες είναι τα καταλανικά και τα ισπανικά. Οι Καταλανοί έχουν μακριά ιστορία καταλανικής εθνικής υπόστασης έως τον 18ο αιώνα που καταλύθηκε οριστικά το καταλανικό κράτος ). Από το 1900 περίπου και μετά ο καταλανικός εθνικισμός γνωρίζει αναβίωση και οι Καταλανοί θεωρούν τους εαυτούς τους όλο και περισσότερο χωριστό έθνος σε σχέση με τους Ισπανούς.
Τα εδάφη που αποτελούν σήμερα την αυτόνομη κοινότητα της Καταλονίας στην Ισπανία, και την γειτονική καταλανική περιοχή της Γαλλίας, κατοικήθηκαν για πρώτη φορά κατά την Μέση Παλαιολιθική περίοδο. Όπως το και το υπόλοιπο τμήμα της μεσογειακής ακτογραμμής τηςΙβιρικής χερσονήσου, αποικίστηκε από αρχαίους Έλληνες και Καρχηδόνιους, ενώ επιρεάστηκε και από τον προρωμαϊκό ιβηρικό πολιτισμό. Με την υπόλοιπη Ισπανία, αποτελούσε τμήμα της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας, το οποίο στην συνέχεια περιήλθε στην κατοχή των Βισηγότθων μετά την κατάρρευση της Ρώμης. Το βορειότερο τμήμα της Καταλονίας κατελήφθη για σύντομο χρονικό διάστημα από τους Μαυριτανούς(Μουσουλμάνους στο θρήσκευμα) από την Αλ – Ανταλουζ στη διάρκεια του 8ου αιώνα, αλλά μετά την ήττα των δυνάμεων του Εμίρη Αμντούλ Ραχμάν Αλ Γκαφικίουα στην Τουρ το 732, οι ντόπιοι Βησιγότθοι επανέκτησαν την αυτονομία τους, αν και οικειοθελώς κατέστησαν τους εαυτούς τους φόρου υποτελείς στην αναδυόμενη δύναμη του Βασιλείου των Φράγκων, το οποίο έδωσε σε αυτές τις μικρές αριθμητικά αυτόνομες ομάδες πληθυσμών την γενική ονομασία Marca Hispanica.
Ένα σημαντικό τμήμα του καταλανικού πολιτισμού αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, όταν και η περιοχή βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Κόμητων της Βαρκελώνης. Ως τμήμα του Στέμματος της Αραγωνίας, οι Καταλανοί έγιναν θαλάσσια δύναμη, μέσω του εμπορίου και κατακτήσεων που έφταναν από την Βαλένθια και τις Κανάριες Νήσους μέχρι την Σαρδηνία και Σικελία.
Ο γάμος της Ισαβέλλας Α” της Καστίλης και του Φερδινάνδου Β” της Αραγονίας (1469) ενοποίησε την χριστιανική Ισπανία. Το 1492, το Βασίλειο της Γρανάδα, ο τελευταίος πολιτικός θήλακας της Αλ-Ανταλούς στην Ιβηρική χερσόνησο, κατακτήθηκε, με την ισπανική ανακάλυψη και κατάκτηση της Αμερικής να λαμβάνει χώρα εκείνη την περίοδο. Η πολιτική δύναμη άρχισε πλέον σταδιακά να μετακυλάει από το Στέμμα της Αραγωνίας σε αυτό της Καστίλης.
Για ορισμένο χρονικό διάστημα, η Καταλονία διατήρησε ορισμένους δικούς της νόμους, αλλά κι αυτοί σταδιακά μεταβλήθηκαν (αν και παρέμειναν αμετάβλητοι για ορισμένες χρονικές περιόδους) όπως συνέβη και με αυτούς των υπόλοιπων περιοχών του βασιλείου. Όπως και άλλες, παλαιότερα ανεξάρτητες, περιοχές του βασιλείου, η Καταλονία άρχισε σταδιακά να χάνει τον έλεγχο στις εσωτερικές της υποθέσεις με την πάροδο των αιώνων. Αυτό οφείλεται κυρίως στην άνοδο στον θρόνο της υποστηρίκτριας της κεντρικοποίησης, της Δυναστείας των Βουρβόνων, η οποία εγκαταστάθηκε στην Μαδρίτη. Κι αυτό καθώς την εποχή της δυναστείας των Αψβούργων, η περιοχή διέθετε το αυτοδιοίκητο, ως τμήμα του Βασιλείου της Αραγωνίας. Η πιο γνωστή διαμάχη, αναφορικά με αυτή την απώλεια της ανεξαρτησίας ήταν ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής, ο οποίος ξεκίνησε όταν ο Κάρολος Β” πέθανε χωρίς διάδοχο το 1700, αφήνοντας τον θρόνο στον μακρινό του απόγονο, Φίλιππο του Ανζού, εγγονό του Λουδοβίκου ΙΔ” της Γαλλίας και της αδερφής του, της Infanta Μαρίας Τερέζας της Αυστρίας, κάτι που ο Οίκος των Αψβούργων της Βιέννης δεν ανεχόταν σε καμία περίπτωση.
Η Καταλονία υποστήριξε τις αξιώσεις επί του θρόνου ενός μέλους του αυστριακού κλάδου της Δυναστείας τωνΑψβούργων (αφού πρώτα ακύρωσε τους όρκους πίστης της στον Φίλιππο Ε”, το 1702), σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ισπανία που υποστήριζε τον Γάλλο ευγενή του Οίκου των Βουρβόνων, Φίλιππο Ε“. Μετά την τελική παράδοση των καταλανικών δυνάμεων στις 11 Σεπτεμβρίου 1714, του διατάγματα της Nueva Planta του Φίλιππου Ε”, κατήργησαν τους κυριότερους πολτικούς θεσμούς της Καταλονίας και επέβαλαν στρατιωτικό νόμο στην περιοχή. Παρόλα αυτά, το Στέμμα έδωσε στην περιοχή το δικαίωμα να διατηρήσει το Αστικό της Δίκαιο και τους Νόμους της. Όπως και ο Φίλιππος Ε” της Ισπανίας, έτσι και ο Φίλιππος του Ανζού κατείργησε τα παλιά προνόμια όλων των μεσαιωνικών βασιλείων της Ισπανίας, συμπεριλαμβανομένης της Αραγωνίας και, ακολούθως, την Καταλονία, και, ακολουθώντας το παράδειγμα της Γαλλίας, επιχείρησε να επιβάλει ένα κοινό σύνταγμα για το σύνολο της χώρας, ενώ πέρασε τον Σαλικό Νόμο και ίδρυσε το 1714, την Βασιλική Ακαδημία Γλώσσας της Ισπανίας, ή αλλιώς Real Academia Española. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, η Καταλονία αποτέλεσε το επίκεντρο της βιομηχανοποίησης της Ισπανίας. Κάτι που διατηρείται και μέχρι σήμερα, καθώς παραμένει ακόμα η περιοχή με την ισχυρότερη βιομηχανία στην χώρα, αν και με την Χώρα των Βάσκων και την περιοχή της Μαδρίτης να την ανταγωνίζονται. Στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, η Καταλονία απολάμβανε και έχασε, ταυτόχρονα, αρκετές φορές, πολλά προνόμια αυτονομίας, αλλά όπως και η υπόλοιπη Ισπανία, η αυτονομία της Καταλονίας καθώς και ο πολιτισμός της ήρθαν αντιμέτωποι με ένα άνευ προηγουμένου συντηρητικό καθεστώς και κεντροποιητικό, μετά την ήττα της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας (ιδρύθηκε το 1931) στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου (1936–39), η οποία έφερε στην εξουσία τονΦρανσίσκιο Φράνκο. Αν και η χρησιμοποίηση της καταλανική γλώσσας απαγορεύτηκε από το νέο δικτατορικό καθεστώς, ωστόσο αυτή συνέχισε να ομιλείται και να διδάσκεται από σημαντικό αριθμό ανθρώπων σε κλειστούς κύκλους. Μετά τον θάνατο του Φράνκο (1975), η μετάβαση της Ισπανίας στην δημοκρατία, και η υιοθέτηση ενός δημοκρατικού συνταγματος από τη χώρα (1978), βοήθησαν την Καταλονία στο να ανακτήσει την πολιτισμική της αυτονομία, καθώς και την πολιτική αυτονομία της.
Επόμενη περιοχή με τάσεις απόσχισης; Δεν πάει το μυαλό σας..!! Τιρόλο!!
Το Τιρόλο είναι γεωγραφική περιοχή στην Κεντρική Ευρώπη, που συνοπτικά περιλαμβάνει τιςΆλπεις ανάμεσα στην Αυστρία και την Ιταλία. Από το 1918 είναι χωρισμένο σε δυο γεωγραφικά ανεξάρτητα διαμερίσματα, το ένα από τα οποία βρίσκεται στο νότο, το Νότιο Τιρόλο (που ανήκει στην Ιταλία) και το άλλο στο βορρά, που αποτελεί το Kρατίδιο του Τιρόλουστην Αυστρία (Δυτικό και Ανατολικό Τιρόλο).
Κατοικείται ήδη από την Εποχή του Λίθου και στην περιοχή έχουν ανακαλυφθεί σημαντικά ευρήματα από οικισμούς της εποχής. Κατά το Μεσαίωνα αποτέλεσε τμήμα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και αργότερα διοικήθηκε από μέλη της δυναστείας των Αψβούργων που έφεραν τον τίτλο Κόμης του Τιρόλο . Μετά την ήττα της Αυστρίας από το Ναπολέοντα το 1805, πέρασε στο Βασίλειο της Βαυαρίας, αποτελώντας έτσι μέρος της Συνομοσπονδίας του Ρήνου. Με το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων και το Συνέδριο της Βιέννης επιστράφηκε στην Αυστροουγγαρία.
Το Τιρόλο αποτέλεσε θέατρο άγριων μαχών και πολέμου χαρακωμάτων ανάμεσα στις δυνάμεις της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας κατά τον Α” Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πτώματα στρατιωτών εκείνης της εποχής ανακαλύπτονται ακόμα κάθε τόσο καθώς λιώνουν οι παγετώνες των Άλπεων. Με τη τελική ήττα της Αυστροουγγαρίας το Τιρόλο διχοτομήθηκε κατά τη Συνθήκη του Αγίου Γερμανού και το νότιο τμήμα δόθηκε στην Ιταλία, αποτελώντας την περιφέρεια του Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε, διαφορετικά γνωστό και ως Νότιο Τιρόλο.
Επομενη στάση, Φλάνδρα στο φιλήσυχο κατά τα άλλα Βέλγιο.
Η Φλάνδρα μπορεί να χαρακτηριστεί ως γεωγραφική περιοχή στα βόρεια του Βελγίου, που αντιστοιχεί στη Φλαμανδική Περιοχή , συνιστώσα του ομόσπονδου Βελγικού κράτους και ως κοινότητα του ομόσπονδου Βελγικού κράτους μέσω των κοινωνικών και πολιτικών του οργανισμών, και μέσω των θεσμών της Φλαμανδική Κοινότητας (με τη δική της Φλαμανδική κυβέρνηση και Φλαμανδικό Κοινοβούλιο) και της Φλαμανδικής Περιοχής. Η ακριβής γεωγραφική περιοχή κατονομαζόμενη ως Φλάνδρα έχει αλλάξει αρκετές φορές ανά τους αιώνες. Στον Μεσαίωνα , ο όρος Φλάνδρα χρησιμοποιόταν για περιοχή στη δυτική Ευρώπη , την Κομητεία της Φλάνδρας, επεκτεινόμενη σε:
- ένα μέρος του σημερινού Γαλλικού διαμερίσματος Νορντ (Nord-Pas de Calais), στην βορειο-ανατολική Γαλλία, ορισμένες φορές αποκαλούμενο Γαλλική Φλάνδρα
- την περιοχή που σήμερα βρίσκονται περίπου οι Φλαμανδικές επαρχίες της Ανατολικής Φλάνδρας και της Δυτικής Φλάνδρας
- ένα μέρος της περιοχής που σήμερα είναι η Ζηλανδία στην νοτιο-δυτική Ολλανδία, αποκαλούμενο Zeeuws-Vlaanderen.
Η σημαντικότητα της Κομητείας και των κομήτων της μειώθηκε με το χρόνο, αλλά ο προσδιορισμός παρέμεινε σε μια πολύ ευρεία έννοια. Στις αρχές της σύγχρονης εποχής, ο όρος Φλάνδρα σχετίστηκε με το νότιο μέρος των Κάτω Χωρών, τις Νότιες Κάτω Χώρες . Ο όρος Βαλλωνική Φλάνδρα αντιστοιχεί στην Γαλλόφωνη Φλαμανδική περιοχή γύρω από τη Μονς. Στην ιστορία της τέχνης, οι επιθετικοί προσδιορισμοί Φλαμανδικός, Ολλανδικός και των Κάτω Χωρών χρησιμοποιούνται ευρέως για να περιγράψουν όλη την καλλιτεχνική παραγωγή στην περιοχή αυτή.
Και η Φλαμανδική Κοινότητα και η Φλαμανδική Περιοχή είναι ομόσπονδες μονάδες του Βασιλείου του Βελγίου. Η Φλαμανδική Κοινότητα είναι υπεύθυνη για όλα τα πολιτιστικά θέματα όπως η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, η γλώσσα, ο αθλητισμός κ.α. Η Φλαμανδική Περιοχή, που διαθέτει πληθυσμό περίπου 6 εκατομμυρίων (χωρίς να συμπεριληφθεί η Ολλανδόφωνη κοινότητα της περιοχής της Πρωτεύουσας Βρυξελλών, που δεν είναι μέρος της Φλαμανδικής περιοχής), είναι υπεύθυνη για όλα τα οικονομικά θέματα. Ο αριθμός των Ολλανδόφωνων Φλαμανδών στις Βρυξέλλες (περιοχή) εκτιμάται μεταξύ του 7,5% και 15% (επίσημα νούμερα δεν υπάρχουν καθώς δεν υπάρχουν γλωσσικές απογραφές). Υπάγονται στην εξουσία της Περιοχής των Βρυξελλών για οικονομικές υποθέσεις και στην εξουσία της Φλαμανδικής Κοινότητας για εκπαιδευτικά και πολιτιστικά θέματα. Από το 2005, οι Φλαμανδικοί θεσμοί όπως η κυβέρνηση, το κοινοβούλιο κ.α. εκπροσωπούν την Φλαμανδική Κοινότητα και τη Φλαμανδική Περιοχή. Έτσι η περιοχή και η κοινότητα ντε φάκτο μοιράζονται το ίδιο κοινοβούλιο και την ίδια κυβέρνηση. Όλοι οι θεσμοί αυτοί έχουν την έδρα τους στις Βρυξέλλες. Ωστόσο, και τα δύο σώματα (η κοινότητα και η περιοχή) υπάρχουν ακόμα και η διάκριση μεταξύ των δύο είναι σημαντική για όσους ζουν στις Βρυξέλλες.
Μέλη του φλαμανδικού κοινοβουλίου που εκλέχτηκαν στην περιοχή των Βρυξελλών δεν μπορούν να ψηφίσουν για φλαμανδικές τοπικές υποθέσεις. Η επίσημη γλώσσα για όλους τους Φλαμανδικούς θεσμούς είναι τα Ολλανδικά. Τα Γαλλικά έχουν μια περιορισμένη επίσημη αναγνώριση σε μερικούς δήμους κατά μήκος των συνόρων με τη Γαλλόφωνη Βαλλωνία και στην δίγλωσση περιοχή των Βρυξελλών.
Τελευταία «προβήματική» περιοχή της Ευρώπης βρίσκεται στη Ρουμανία και είναι η περιοχή της Τρανσυλβανίας, γνωστή από τον «Κόμη Δράκουλα»!!!
Η Τρανσυλβανία, ή Τρανσυλβάνια, ή Έρντελυ, ή Ζίμπενμπυργκεν είναι σπουδαία ιστορική ορεινή περιοχή της Ρουμανίας που τα όριά της αποτελούν προς Β. και Α. τα Καρπάθια Όρη, Ν. οι Τρανσυλβανικές Άλπεις και Δ. τα όρη Μπιχόρ.
Το όνομα Τρανσυλβανία σημαίνει «πέρα από το δάσος». Με το όνομα αυτό αναφέρεται για πρώτη φορά σε κείμενα του 12ου αιώνα (μ.Χ.). Ιστορικά η Τρανσυλβανία υπήρξε αρχικά βασίλειο των Δακών που άκμασε περί τον 1ο αιώνα π.Χ. Αργότερα από το 106 μ.Χ. αποτέλεσε επαρχία της Δακίας μέχρι το 270 μ.Χ. που κατακλύστηκε από βαρβαρικά φύλα που εξεδίωξαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Τότε ένα μέρος του εκρωμαϊσμένου πληθυσμού κατέφυγε στα βουνά ενώ το άλλο κατέφυγε προς το νότο. Περί τον 9ο αιώνα την περιοχή κατέλαβαν οι Μαγυάροι (Ούγγροι) οι οποίοι και εδραιώθηκαν μόνιμα στη περιοχή όταν κατά την παράδοση ο Βασιλιάς τους Στέφανος Α΄ νίκησε κάποιον αυτόχθονα πρίγκιπα Γκιούλα. Το 1241 η Τρανσυλβανία κατακλύσθηκε για μικρό χρονικό διάστημα από την επιλεγόμενη Χρυσή Ορδή των Μογγόλων, Τατάρων. Από τον 11ο αιώνα μέχρι τον 16ο αιώνα φαίνεται να είναι ενσωματωμένη στην Ουγγαρία. Από τον 16ο μέχρι το 17ο αιώνα περιήλθε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Συγκεκριμένα το 1600 αποτελούσε Ηγεμονία με τις άλλες δύο όμορες τη Μολδαβία (ανατολικά) και την Βλαχία νότια. Περί τα τέλη του 17ου αιώνα προσαρτήθηκε ξανά στην Ουγγαρία και το 1918 περιήλθε τελικά στη Ρουμανία.
Σήμερα η περιοχή της Τρανσυλβανίας παρουσιάζει αξιόλογη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, με σημαντικές εξορύξεις χρυσού, αργύρου και φυσικού αερίου με συνεπακόλουθο ανεπτυγμένη βιομηχανία (υφασμάτων, χαλυβουργίας κ.ά). Παραδοσιακή πρωτεύουσα της Τρανσυλβανίας είναι η Κλουζ-Ναπόκα, σημαντικότερες άλλες πόλεις αυτής είναι η Μπρασόβ, η Σιμπίου και η Χουνεντοάρα. Κύριες εθνότητες της περιοχής είναι κατά μεγαλύτερο ποσοστό οι Ρουμάνοι των οποίων έπονται οι Ούγγροι και αυτών οι Γερμανοί.
Το όνομα Τρανσυλβανία σημαίνει «πέρα από το δάσος». Με το όνομα αυτό αναφέρεται για πρώτη φορά σε κείμενα του 12ου αιώνα (μ.Χ.). Ιστορικά η Τρανσυλβανία υπήρξε αρχικά βασίλειο των Δακών που άκμασε περί τον 1ο αιώνα π.Χ. Αργότερα από το 106 μ.Χ. αποτέλεσε επαρχία της Δακίας μέχρι το 270 μ.Χ. που κατακλύστηκε από βαρβαρικά φύλα που εξεδίωξαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Τότε ένα μέρος του εκρωμαϊσμένου πληθυσμού κατέφυγε στα βουνά ενώ το άλλο κατέφυγε προς το νότο. Περί τον 9ο αιώνα την περιοχή κατέλαβαν οι Μαγυάροι (Ούγγροι) οι οποίοι και εδραιώθηκαν μόνιμα στη περιοχή όταν κατά την παράδοση ο Βασιλιάς τους Στέφανος Α΄ νίκησε κάποιον αυτόχθονα πρίγκιπα Γκιούλα. Το 1241 η Τρανσυλβανία κατακλύσθηκε για μικρό χρονικό διάστημα από την επιλεγόμενη Χρυσή Ορδή των Μογγόλων, Τατάρων. Από τον 11ο αιώνα μέχρι τον 16ο αιώνα φαίνεται να είναι ενσωματωμένη στην Ουγγαρία. Από τον 16ο μέχρι το 17ο αιώνα περιήλθε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Συγκεκριμένα το 1600 αποτελούσε Ηγεμονία με τις άλλες δύο όμορες τη Μολδαβία (ανατολικά) και την Βλαχία νότια. Περί τα τέλη του 17ου αιώνα προσαρτήθηκε ξανά στην Ουγγαρία και το 1918 περιήλθε τελικά στη Ρουμανία.
Σήμερα η περιοχή της Τρανσυλβανίας παρουσιάζει αξιόλογη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, με σημαντικές εξορύξεις χρυσού, αργύρου και φυσικού αερίου με συνεπακόλουθο ανεπτυγμένη βιομηχανία (υφασμάτων, χαλυβουργίας κ.ά). Παραδοσιακή πρωτεύουσα της Τρανσυλβανίας είναι η Κλουζ-Ναπόκα, σημαντικότερες άλλες πόλεις αυτής είναι η Μπρασόβ, η Σιμπίου και η Χουνεντοάρα. Κύριες εθνότητες της περιοχής είναι κατά μεγαλύτερο ποσοστό οι Ρουμάνοι των οποίων έπονται οι Ούγγροι και αυτών οι Γερμανοί.
“Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα
περιεχόμενα του άρθρου”
ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ
……
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου