Σκέψεις θερινής μνημονιακής νυχτός

κάποιες "διακοπές", όταν διαρκούν πολύ ή γίνονται μόνιμη κατάσταση, οδηγούν στην κατάθλιψη


Nα'το πάλι το "χρυσό καλοκαιράκι", όπως αποκαλούνταν σ'ένα
παλιό τραγούδι του Σαββόπουλου. Το οποίο συνοδεύεται από έντονες τάσεις φυγής. Να φύγεις από την τσιμεντούπολη και να πας οπουδήποτε μακριά από αυτήν. Ακόμα και σ'ένα παραλιακό επαρχιακό κακέκτυπό της, όπου θα κραιπαλιάζεις όλη τη μέρα και στα διαλείμματα θα κάνεις βουτιές στην πηγμένη από κόσμο θάλασσα, που θα συνοδεύονται κι απ' το επιδιωκόμενο κόζι καλλίγραμμων και γυμνασμένων φιγούρων. Μια "κοινωνικά ορθή" λαχτάρα για τους δέσμιους της πεζής αστικής καθημερινότητας...

Όμως η καθημερινότητα, αν δεν έχεις πρόβλημα να...χαραμίσεις φιλοσοφώντας τον ήδη βαριά λαβωμένο από τους αφύσικους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής συρρικνωμένο ελεύθερο χρόνο σου, αυτή η αβάσταχτη πια καθημερινότητα... δεν είναι γέννημα των επιλογών του κάθε ατόμου χωριστά (σε μικροκοσμικό επίπεδο) και ολόκληρης  κοινωνίας μαζί (σε μακροκοσμικό επίπεδο);

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ (ΕΔΩ)