Το «ευ ζην» και οι ΟΤΑ…

Το «ευ ζην» και οι ΟΤΑ…

Γιώργος Κυριακόπουλος
Αντιδήμαρχος Παιδείας, Πολιτισμού και Εξυπηρέτησης του Δημότη στο Δήμο Καλλιθέας

Επιμέλεια Τζούλια Λιακοπούλου

 

Το «ευ ζην» και οι ΟΤΑ…

Γιώργος Κυριακόπουλος
Αντιδήμαρχος Παιδείας, Πολιτισμού και Εξυπηρέτησης του Δημότη στο Δήμο Καλλιθέας 

Επιμέλεια Τζούλια Λιακοπούλου

Στη σημερινή εποχή ο πιο σημαντικός πόρος που διαθέτουν οι πολίτες του σύγχρονου αναπτυσσόμενου και ανεπτυγμένου κόσμου είναι ο χρόνος. Διαθέτουν χρόνο για την εργασία τους και για την προσωπική τους ζωή με σκοπό να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και το πολυσυζητημένο «ευ ζην».
Η πιο σημαντική λειτουργία του κράτους και φυσικά της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι να περιορίζει τον αναγκαίο χρόνο επαφής με τον πολίτη και να βελτιώνει αυτομάτως τις υπηρεσίες που του παρέχονται, με σκοπό την αμεσότερη εξυπηρέτηση του.
Είναι γεγονός πως έχουν γίνει κατά καιρούς αξιόλογες προσπάθειες για την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό της κρατικής μηχανής ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει, όμως σχετικά με τη γραφειοκρατία, ενώ η αξιολόγηση των υφιστάμενων δομών χρόνια ολόκληρα παραμένει στη θεωρία και αποτελεί μόνιμα το αγαπημένο θέμα των μέσων ενημέρωσης.
Οι πεπαλαιωμένες εσωτερικές γραφειοκρατικές δομές σε συνδυασμό με την έλλειψη δικτύωσης και συντονισμού μεταξύ των υπηρεσιών, οδηγούν σε ένα κυκεώνα ταλαιπωρίας τόσο των πολιτών όσο και των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά θα μπορούσα να αναφέρω πως χρειάζονται 13 βήματα για μια απλή προμήθεια(!) και όσο νέοι νόμοι προκύπτουν τόσο συνεχίζεται η πρόσθεση και όχι η αφαίρεση.
Παράλληλα, κάθε διαδικασία απαιτεί χρόνο νεκρό μεταξύ των σταδίων έως την ολοκλήρωσή της, ενώ η ελλιπής μηχανογράφηση σε πολλές περιπτώσεις δυσχεραίνει παρά διευκολύνει τους υπαλλήλους.
Δεδομένου των παραπάνω συνθηκών, πολλές φορές εξαιτίας της ανελαστικότητας του θεσμικού πλαισίου στους Δήμους, παρατηρείται απροθυμία εκ μέρους όλων των εμπλεκόμενων για προσπάθεια βελτίωσης των προσφερομένων υπηρεσιών. Δυστυχώς, δεν είναι λίγες οι φορές που οι εργαζόμενοι λόγω έλλειψης κινήτρων και επιβραβεύσεων αδρανούν, διατηρώντας και ενισχύοντας την υπάρχουσα κατάσταση.
Οι παραλείψεις και οι στρεβλώσεις ωστόσο, δεν πρέπει να σβήνουν και να αναιρούν τον ρόλο που έχει διαδραματίσει όλα αυτά τα χρόνια η τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και οι εργαζόμενοι σε αυτή. Η αυξημένη απονομή αρμοδιοτήτων που έχει γίνει στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης χωρίς την μεταφορά των αντίστοιχων πόρων έχει οξύνει και αυτή με τη σειρά της τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα.
Κατ’ αρχάς, πρέπει να δοθεί επιτέλους σημαντικό βάρος στην απλούστευση του νομικού και θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οφείλουμε μέσα από μία ολοκληρωμένη και ουσιώδη διαβούλευση να απλουστεύσουμε πρώτα τους στόχους και ύστερα τα μέσα που θα τους επιτύχουμε. Είναι αδύνατον ακόμη και για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να λειτουργήσουν (πόσο μάλλον οι υπηρεσίες).
Σε δεύτερη φάση και με γνώμονα τις ανάγκες των δήμων και όχι των έτοιμων πακέτων της αγοράς είναι επιβεβλημένο να μηχανογραφηθούν πλήρως όλες οι υπηρεσίες που διέπουν τους ΟΤΑ. Πρέπει να τεθούν οι ανάγκες και οι προδιαγραφές, που θα δημιουργηθούν μέσα από το τελικό θεσμικό πλαίσιο, και με βάση αυτές να υλοποιηθούν τα απαραίτητα πληροφοριακά συστήματα και εργαλεία. Είναι αξιοζήλευτο στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες η επικοινωνία του δημότη με τον οικείο δήμο του να γίνεται είτε μέσω ενός απλού email είτε μέσω μιας απλής τηλεφωνικής κλήσης ενώ στη χώρα μας να απαιτείται συνεχώς η φυσική του παρουσία και η αναγκαία αναμονή του σε ουρές.
Τέλος, επιβάλλεται πλέον να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια. Οι δομές μας χρειάζονται αξιολόγηση. Όχι όμως σε μηδενιστική βάση αλλά στο όραμα της αυτοβελτίωσης και της εξέλιξης. Πρέπει να πείσουμε (στην ανάγκη και) τον ίδιο τον εαυτό μας πως η αλλαγή είναι το καλό που θα έρθει. Ας μην ξεχνάμε πως εμείς οι ίδιοι είμαστε το κράτος και τις περισσότερες φορές εμείς οι ίδιοι τα γρανάζια του.