Στην εποχή της ελευθερίας του λόγου, το ότι ο καθένας έχει μια γνώμη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κατέχει...

Η αμάθεια ή η ημιμάθεια από μόνες τους δεν σημαίνουν κάτι ούτε δύνανται να επηρεάσουν τον ρουν των γεγονότων.
Αυτόν αρχίζουν να τον επηρεάζουν όταν θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να εκφέρουν γνώμη και να έχουν άποψη για πράγματα που δεν γνωρίζουν ή που γνωρίζουν αποσπασματικά και, ακόμα χειρότερα, να φιλοδοξούν αυτή η άποψη να γίνεται σεβαστή και να λαμβάνεται υπ' όψιν κατά την λήψη αποφάσεων που αφορούν το περιβάλλον...
Το να εκφράζει κανείς την γνώμη του για πράγματα άγνωστα ή ημιγνωστά σε αυτόν είναι σαν να προσπαθεί να πετάξει χωρίς φτερά ή να πασχίζει να κολυμπήσει χωρίς ουρά. Στην πρώτη περίπτωση μάλλον θα τσακιστεί, στην δε δεύτερη θα χάνει συνεχώς τον στόχο...γι' αλλού θα ξεκινάει κι αλλού θα βρίσκεται και πιθανόν να καταλήξει σε κάποιο μεγάλο στόμα...
Στην εποχή της ελευθερίας του λόγου, το ότι ο καθένας έχει μια γνώμη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κατέχει κάποια αλήθεια αδιαμφισβήτητη. Όταν δε η οποιαδήποτε γνώμη αποκτήσει υποστηρικτές ή ακόμα και οπαδούς, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται επικίνδυνα για την χλωρίδα και την πανίδα οι οποίες επηρεάζονται από τις μαζικές μετακινήσεις κοπαδιών που νομίζουν ότι είναι πουλιά ή ψάρια. Εκεί κάπου μπερδεύονται προκαλώντας απώλεια ισορροπίας στο περιβάλλον και κατά συνέπεια συμβάλλουν στην διαμόρφωσή του καταφέρνοντας στο τέλος να κατευθύνουν ακόμα και τον ρουν των γεγονότων...

Συμπέρασμα: Η νοητική ικανότητα από μόνη της δεν σημαίνει κάτι. Απόδειξη ότι μετά από χιλιετηρίδες πειραματισμού με την νόηση και την διανόηση ο κόσμος σέρνεται προς άγνωστη κατεύθυνση βαδίζοντας στον δρόμο του "σκέφτομαι άρα υπάρχω" χωρίς να διερωτάται πώς υπάρχει, έχοντας απωλέσει έτσι τον πραγματικό σκοπό της ζωής...την ευδαιμονία...

ΜΑΡΙΝΑ ΔΑΠΟΝΤΗ