Κραχ του 1929. Η χώρα έχει υποστεί απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό που μόνο σε καιρό ολοκληρωτικού πολέμου μπορεί να υπάρξουν. Ο λαός δεν ξέρει από που να πιαστεί. Δεν υπάρχει φως από πουθενά. Δεν υπάρχουν κόμματα, δεν υπάρχουν ηγέτες, δεν υπάρχει εκκλησία, δεν υπάρχουν διεθνείς φίλοι. Ο λαός σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από τότε ψηφίζει αντιμνημονιακά και όποτε χρειαστεί γεμίζει τις πλατείες. Όμως τα μεγάλα ΟΧΙ του γίνονται ΝΑΙ την αμέσως επόμενη μέρα. Στην απελπισία του πάνω έκανε κυβέρνηση ακόμη και ένα μικρό περιθωριακό κόμμα του 3% με αμφιλεγόμενες θέσεις μπας και γίνει κάτι διαφορετικό.
Οι συντάξεις περικόπτονται κάθε λίγο και λιγάκι. Η ανεργία είναι η υψηλότερη που υπάρχει στον δυτικό κόσμο, οι νέοι δεν έχουν καμία ελπίδα να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά. Όπως δεν έχουν καμία ελπίδα να ξαναβρούν δουλειά και οι μακροχρόνια άνεργοι. Ως συνέπεια όλων αυτών, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό. Οι περισσότεροι άνδρες χωρίς δουλειές και εισόδημα έχουν ευνουχιστεί. Πολλές γυναίκες αναγκάζονται να γίνουν μάνες και πατεράδες μαζί για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά μας δεν έχουν πια το δικαίωμα να ονειρεύονται και να κάνουν οικογένειες. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία προσπαθούν με τις πετσοκομμένες τους συντάξεις να βοηθήσουν παιδιά και εγγόνια. Τώρα όταν χάνονται ηλικιωμένοι ο πόνος είναι διπλός καθώς χάνεται και το βασικό εισόδημα πολλών ανθρώπων. Μεγάλοι άνθρωποι, ζευγάρια ακόμη και οικογένειες επιστρέφουν για να μείνουν στο πατρικό σπίτι των γονέων τους. Χιλιάδες άλλοι χάνουν καθημερινώς τα περιουσιακά τους στοιχεία. Έχουν επιβληθεί στον πληθυσμό χαράτσια και δυσβασταχτοι φόροι χειρότεροι από αυτούς της τουρκοκρατίας. Μέσα σε όλα γίναμε και ο διεθνής περίγελος. Ντρέπεσαι πια στο εξωτερικό να πεις ότι είσαι Έλληνας. Το χειρότερο όλων είναι ότι πολλοί συνάνθρωποι μας καθημερινά αυτοκτονούν καθώς δεν αντέχουν άλλο σε αυτή την αθλιότητα.
Εξαιτίας αυτής της άγριας κατοχής πολλοί πήραμε την απόφαση να αγωνιστούμε και να ασχοληθούμε με τα κοινά. Κάποιοι εξ αυτών για πρώτη φορά στην ζωή μας. Ξεπεράσαμε τα αναχρονιστικά διαχωριστικά εμπόδια της δεξιάς και αριστεράς. Γεμίσαμε πλατείες, δημιουργήσαμε ομάδες, κάναμε δράσεις ενταχθήκαμε σε κινήματα. Είχαμε όμως να αντιμετωπίσουμε τους εγκάθετους, τα πρακτόρια του συστήματος, τα κολλήματα του καθενός και την αδυναμία του Έλληνα να λειτουργήσει ομαδικά. Πιο πολύ όμως είχαμε να κάνουμε με την έλλειψη ήθους που διαπερνάει κάθετα την σύγχρονη Ελληνική κοινωνία. Αρχηγίσκοι, ματαιόδοξοι, καμένοι, άχρηστοι και άρρωστοι άνθρωποι που ενδύθηκαν τον μανδύα του αντιστασιακού πατριώτη για να καλύψουν τα προσωπικά τους κενά.
Αγαπητοί πρώην συναγωνιστές πουλήσατε τους φίλους σας για το τίποτα χωρίς να υπάρχει ούτε καν το κίνητρο της εξουσίας. Χωρίς να υπάρχει προσωπικό όφελος παρά μόνο η ματαιοδοξία σας, πατήσατε επί πτωμάτων αλλά και ζωντανών. Αγαπητοί πρώην συναγωνιστές πάλι καλά που χάσαμε και δεν πήρατε την εξουσία στα χέρια σας. Θα γινόσασταν πολύ χειρότεροι από αυτούς που μας κυβερνάνε τώρα. Τρέξτε να ξερογλείψετε κανένα κόκκαλο ματαιοδοξίας και πιθανής μελλοντικής εξαργύρωσης πίσω από τον κάθε ένα (και την κάθε μια) αυτοπροβαλλόμενο σωτήρα.
Δυστυχώς κάναμε μεγάλο κακό και εμείς στην πατρίδα. Αν δεν υπήρχαμε, οι ενέργειες μας δεν θα λειτουργούσαν ως βαλβίδες εκτόνωσης του κόσμου, τότε ίσως από την πίεση να είχε σκάσει η χύτρα του Ελληνικού λαού και να είχε απελευθερωθεί η πατρίδα μας. Σύντροφοι - συναγωνιστές ευτυχώς - δυστυχώς που χάσαμε.
Καλή Επανάσταση και Καλή Λευτεριά!! Δεν νομίζω να υπάρχουν ακόμη αφελείς που πιστεύουν ότι τα πάντα λύνονται με τις εκλογές και μόνο.
Αθηναίος Πολίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου