Η σύγκρουση στη Συρία, ήταν η περίσταση κατά την οποία ο μύθος της ανωτερότητας ισχύος των δυτικής προελεύσεως αρμάτων μάχης διαλύθηκε
οριστικά. Όμως δεν ήταν μόνο τα δυτικά άρματα που υπέστησαν βαριές απώλειες.
Τα ιρακινά M1 Abrams απέτυχαν όχι μόνο να αποτρέψουν τη κατάληψη της Μοσούλης το 2014, αλλά αιχμαλωτίστηκαν και στράφηκαν εναντίον των πρώην ιδιοκτητών τους. Στην Υεμένη, πολλά
σαουδαραβικά M1 καταστράφηκαν από τους αντάρτες Χούθι. Η Τουρκία, η οποία είχε χάσει αρκετά M60 και αναβάθμισμένα M60T Sabra από τους Κούρδους και το ISIS, έριξε στη μάχη τα «φοβερά και τρομερά» Leopard 2A4. Το ISIS κατέστρεψε οκτώ με δώδεκα από αυτά, μέσα σε λίγες μέρες.
Οι σοβαρές απώλειες υπερσύγχρονων αρμάτων μάχης, οφείλονται τόσο στην ευελιξία και διατρητική ικανότητα που προσφέρουν οι φορητοί εκτοξευτές αντιαρματικών βλημάτων (ATGMs), αλλά κυρίως σε λάθη τακτικής και εκπαίδευσης.
Με τα Leo 2A4 το ISIS έκανε κυριολεκτικά πάρτι, και τουλάχιστον 8-12 γερμανικά άρματα χάθηκαν από τους πυραύλους των τζιχαντιστών. Ακόμη και οι Γερμανοί εξεπλάγησαν από την ευκολία που το κορυφαίο τους άρμα μάχης «καταναλώθηκε» σαν οποιοδήποτε άλλο. Πιθανότατα αρκετά ακόμη να κρίθηκαν μη επισκευάσιμα, συνεπώς το τουρκικό «απόθεμα» αρμάτων Leo2A4 λογικό είναι να έχει μειωθεί περαιτέρω. Πάντως η τουρκική εμπειρία με τα Leo2A4 είναι η πρώτη πραγματική εμπειρία για τον συγκεκριμένο τύπο άρματος μάχης.
Αν και τα δυτικά άρματα μάχης σε μεγάλο βαθμό είδαν τη φήμη τους να αμαυρώνεται, το ρωσικό Τ90Α -που αποτελεί ό,τι πιο σύγχρονο μέχρι να μπει σε υπηρεσία το Armata- έχει μείνει γενικότερα στο «απυρόβλητο». Πρόκειται για ένα άρμα μάχης που αποτελεί τη κορυφαία μέχρι σήμερα εξέλιξη του πασίγνωστου Τ72, φέροντας το πύργο του Τ80U.
Όταν η Μόσχα παρενέβη στη Συρία το 2015 για λογαριασμό του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ, μεταβίβασε περίπου τριάντα Τ-90Α στον Συριακό Στρατό, καθώς και αναβαθμισμένα Τ-62Μ και Τ-72. Τα Τ90 άρχισαν να χρησιμοποιούνται σποραδικά σε μάχες το Φεβρουάριο του 2016. Ο στρατός της Συρίας είχε ήδη χάσει περίπου 2.000 άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα πάσης φύσεως από τους αντάρτες που ήταν εξοπλισμένοι -μεταξύ άλλων- με αμερικανικούς TOW.
Τον Φεβρουάριο του 2016, οι Σύριοι επαναστάτες κινηματογράφησαν ένα πύραυλο TOW να εκτοξεύεται προς ένα T-90 στο βορειοανατολικό Χαλέπι. Το βλήμα αναχαιτίστηκε από το σύστημα ενεργής εκρηκτικής θωράκισης Kontakt-5. Τα Τ90 φέρουν επίσης το σύστημα Shtora που παρεμβάλει τον εγκλωβισμό με λέιζερ και εκτοξεύει καπνογόνα για να μπορέσει το άρμα να απεμπλακεί.
Σήμερα είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο εκατοντάδες βίντεο από επιθέσεις ATGMs εναντίον αρμάτων μάχης. Οι επιθέσεις εναντίον Τ90 ωστόσο είναι εξαιρετικά σπάνιες, γεγονός που εξηγείται από το σχετικά μικρό αριθμό που επιχειρεί στη Συρία. Σύμφωνα με τον ερευνητή Jakub Janovsky που έχει συλλέξει ένα τεράστιο αρχείο από βίντεο τέτοιων επιθέσεων, από τα τριάντα Τ90 που μεταφέρθηκαν στον Συριακό Στρατό, πέντε ή έξι χτυπήθηκαν το 2016 και το 2017, κυρίως με βλήματα TOW-2A. Κάποια από αυτά ενδέχεται να ήταν επισκευάσιμα παρά τις εκτεταμένες ζημιές που υπέστησαν. Άλλα τέσσερα μπορεί να έχουν πληγεί, αλλά η κατάστασή τους μετά την επίθεση δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί. Φυσικά, μπορεί να υπάρχουν επιπλέον απώλειες που δεν έχουν τεκμηριωθεί και υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο τύπος του άρματος μάχης δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί οπτικά.
Κατεστραμμένο Τ90 στο Αμπού Καμάλ, Νοέμβριος 2017
Σύμφωνα με τον Janovsky, το Τ90 φαίνεται να έχει επιτελέσει «αξιοπρεπώς» το καθήκον του, ωστόσο σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί «άτρωτο». Tα χαρακτηριστικά του Τ90 που το κάνουν πιο επιτυχημένο από τα παλαιότερα σοβιετικά/ρωσικά άρματα μάχης, είναι πως διαθέτει ανώτερα οπτικά συστήματα και υπολογιστή ελέγχου πυρός, γεγονός που επιτρέπει εμπλοκή στόχων από μεγάλες αποστάσεις, και δυσκολεύει τη προσβολή τους από ATGMs σε μικρότερες αποστάσεις. Οι αντάρτες δεν κατείχαν ποτέ βλήματα τελευταίας γενιάς όπως το Javelin, που επιτρέπει επίθεση στο πάνω μέρος του πύργου, όπου η θωράκιση είναι λεπτή και η καταστροφή του άρματος δεδομένη.
Η έλλειψη ενεργών αντιμέτρων προστασίας στα άρματα του Συριακού Στρατού, είναι ένας ακόμη λόγος για τις μεγάλες απώλειες. Η Τουρκία, μετά τα «παθήματα» σε Αλ Μπαμπ και Αφρίν, προχωρά στην εγκατάσταση του Pulat σε 120 υπό εκσυγχρονισμό άρματα μάχης M60T.
Φαίνεται λοιπόν πως όλα τα άρματα μάχης που είδαν δράση στη Συρία, ακόμη και τα πιο «υπερσύγχρονα» ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης, βρέθηκαν αντιμέτωπα με βαριές απώλειες. Είναι βέβαιο πως τα μαθήματα του πολέμου της Συρίας, θα αλλάξουν ριζικά το τρόπο που τα άρματα μάχης θα χρησιμοποιούνται στα μελλοντικά πεδία των μαχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου