Και δεν έχω σκοπό να μπω σε κουβέντες με κανένα εδώ στα σχόλια. Τόσα ξέρω, τόσα λέω, και δεν υποφέρω τους μίζερους.

Μάρω Βαμβουνάκη

Μισό χρόνο σχεδόν πριν, δυο νεαροί στρατιωτικοί με τα ονόματα Άγγελος και Δημήτρης, πλανεμένοι από ομίχλη και χιόνια πέρασαν άθελά τους τα σύνορα με την
Τουρκία. Μάθαμε πως τέτοια λάθη στα ρευστά τοπία των συνόρων συμβαίνουν άδολα και από τις δυο μεριές. Τους συνέλαβαν. Φυλακίστηκαν, έγιναν τεράστιο θέμα, όλοι μας παρακολουθούσαμε με στενοχώρια την πορεία τους, τους γονείς να πηγαινοέρχονται, εξελίξεις άγνωστες, προβλέψεις όλο πιο ζοφερές. Τα ξέρετε αυτά καλύτερα από μένα.

Και ξαφνικά, μα εντελώς ξαφνικά - οι πάντες, λαός και κρατικοί, έδειχναν ξαφνιασμένοι- δειλινό παραμονής Δεκαπενταύγουστου μαθαίνουμε πως ελευθερώνονται! Απίστευτο πρώτα, χαρμόσυνο μετά, την ίδια νύχτα κιόλας φτάνουν στην αγκαλιά των γονιών τους.

Όλον τον μακρύ καιρό που έμοιαζε πως θα τραβήξει σε μάκρος, με τα πρόσωπά τους, με τον αξιοπρεπή τρόπο τους που βλέπαμε στα λιγοστά πλάνα από τη φυλακή σε ανακρίσεις, πλέχτηκε στη χώρα μας μια ομοψυχία συμπόνιας. Μια ταύτιση με τους ίδιους, με τους γονείς. Οικείοι! Λες και μπήκαν στα σπίτια μας μαζί με τα άδικα βάσανά τους.

Μετά τη νέα ομοψυχία της αιφνίδιας χαράς, των πρώτων ωρών, των πρώτων πλάνων της άφιξης, αρχίζει να σηκώνεται ένα θλιβερό νέφος από περίεργες συμπεριφορές. Στα ραδιόφωνα, σε συζητήσεις, στο διαδίκτυο, στον τύπο, μια γκρίζα κατάκριση, μια γκρίνια σαν άλλου είδους εσωτερική πυρκαγιά:
Λάθος μεγάλο να τους υπερεκτιμούμε, όχι και να τους κάνουμε ήρωες, γιατί να ταξιδέψουν έτσι ή αλλιώς; να συνοδευτούν από εκείνον ή τον άλλον; Μέχρι σε σταθμό οργισμένος ακροατής αξιώνει να περάσουν από στρατοδικείο, ίσως να πρέπει να ξαναφυλακιστούν... Μας έβαλαν σε μέγα κίνδυνο ως χώρα.

Μιζέριες, μιζέριες, μιζέριες.

Κακόβουλες και μικρόψυχες κριτικές για κάθε λεπτομέρεια. Άνθρωποι που δεν αγαπούν τον άνθρωπο...Καταπίνουν καμήλες, διυλίζουν ψύλλους, δεν αντέχουν για πολύ του άλλου τη χαρά. Γυρεύουν να σκαλίσουν τα αρνητικά κάθε ανθρώπινης περιπέτειας. Να χαλάσουν μια καλή τύχη, μια κάποια νίκη, μια ευχαρίστηση, να υποπτευθούν τα χειρότερα, τα πιο πονηρά.
Δεν ξέρω καθόλου σε πολιτικό βάθος την υπόθεση, ό,τι βλέπω κρίνω.

Και λέω, Άγγελε και Δημήτρη, καλώς ήρθατε!
Σταθήκατε αξιοπρεπείς, σοβαροί, και συμπαθέστατοι όσο διάστημα σας παρακολουθούμε και σας αξίζει να ησυχάσετε από τις ταλαιπωρίες που ζήσατε.
.
Και δεν έχω σκοπό να μπω σε κουβέντες με κανένα εδώ στα σχόλια. Τόσα ξέρω, τόσα λέω, και δεν υποφέρω τους μίζερους.