Τεχνητή νοημοσύνη μιμείται και «φέρνει πίσω στη ζωή» ανθρώπους που έχουν πεθάνει - «Γιατί να αποθηκεύετε στην τεχνητή νοημοσύνη απλά τις εμπειρίες σας; Ζείστε για πάντα εκεί...»
Το 2016, ο James Vlahos ανακάλυψε ότι ο πατέρας του πέθαινε από καρκίνο του πνεύμονα σε τελικό στάδιο.
Έχοντας επίπονη επίγνωση ότι ο χρόνος τους μαζί τελείωνε, ο Vlahos έσπευσε να μαζέψει αναμνήσεις όσο μπορούσε ακόμα, καταγράφοντας την ιστορία της ζωής του πατέρα του. Τα πάντα, από τις παιδικές του αναμνήσεις μέχρι τα αγαπημένα του λόγια, τραγούδια και αστεία.
Μετά τη μεταγραφή, αυτές οι ηχογραφήσεις γέμισαν 200 σελίδες.
“Ήταν μια εξαιρετική, αλλά αδρανής πηγή, και λαχταρούσα κάτι διαδραστικό. Έτσι, πέρασα σχεδόν ένα χρόνο προγραμματίζοντας ένα αντίγραφο chatbot του πατέρα μου: το “Dadbot”“, είπε ο Vlahos .
Αυτό το “Dadbot” μπόρεσε να αναβιώσει τις ιστορίες του πατέρα του μέσω μηνυμάτων κειμένου, ήχου, εικόνων και βίντεο, δημιουργώντας μια διαδραστική εμπειρία που μιμείται τα μοναδικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ατόμου, του μπαμπά του Vllahos.
Αν και αυτή η τεχνητή εκδοχή δεν θα μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει τον πραγματικό πατέρα του Βλάχου του έδωσε έναν τρόπο να τον θυμάται περισσότερο με τη μορφή μιας “μεταθανάτιας ζωής με τεχνητή νοημοσύνη”.
Ενέπνευσε επίσης τον Vlahos να λανσάρει το HereAfter AI, μια εταιρεία με έδρα τις ΗΠΑ που επιτρέπει στους ανθρώπους να ανεβάζουν τις αναμνήσεις τους, οι οποίες στη συνέχεια μετατρέπονται σε ένα «άβαταρ ιστορίας ζωής» με το οποίο μπορούν να επικοινωνήσουν φίλοι και οικογένεια.
Σε αντίθεση με ένα σκονισμένο άλμπουμ φωτογραφιών ή ένα ανενεργό προφίλ στο Facebook, προωθείται ως μια μέθοδος αρχειοθέτησης ενός μέρους του εαυτού μας ή αυτών που αγαπάμε, που μπορεί όπως λένε “να ξαναζωντανέψει”.
Ψηφιακή αθανασία
Η απώλεια είναι μια από τις πιο δύσκολες ανθρώπινες εμπειρίες και η αντιμετώπισή της έχει γίνει πιο περίπλοκη σε μια ψηφιακή εποχή διατήρησης αναμνήσεων ανθρώπων που αποκρυσταλλώνονται για πάντα στις συνομιλίες του Whatsapp, στις εικόνες του Instagram, στα Tweet και στη «λειτουργία αναμνήσεων» του Facebook.
Για κάποιους, το να μπορούν να ξαναεπισκεφτούν τα διαδικτυακά αρχεία αυτών που έχουν χάσει είναι παρήγορο.
Το 2021, μια συγγραφέας ονόματι Sherri Turner έγινε viral αφού έγραψε στο Twitter ότι είδε το σπίτι της μητέρας της στο Google Maps Street View, γυρνώντας τον χρόνο πίσω στο 2009: “Υπάρχει ένα φως αναμμένο στην κρεβατοκάμαρά της. Είναι ακόμα το σπίτι της, είναι ακόμα ζωντανή “.
Άλλοι έχουν δοκιμάσει πιο προηγμένη τεχνολογία σε μια προσπάθεια να αναζωογονήσουν τον νεκρό, όπως ο ανεξάρτητος συγγραφέας Joshua Barbeau, ο οποίος – όπως τεκμηριώνεται από ένα άρθρο του San Francisco Chronicle του 2021 – εκπαίδευσε ένα chatbot AI σε έναν ιστότοπο που ονομάζεται Project December για να υποδυθεί τη νεκρή αρραβωνιαστικιά του, Τζέσικα.
Αλλά υπάρχουν τόσα πολλά που μπορείτε να κάνετε με τα «ψηφιακά απομεινάρια» ενός ατόμου, τα στατικά του προφίλ που αποτελούν μια πύλη νοσταλγίας.
«Μοιραζόμαστε πολλά για τον εαυτό μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά συχνά είναι αυτά τα πολύ συγκεκριμένα κομμάτια του τι είσαι», είπε ο Βλάχος στο Euronews Next.
Αντί να χρησιμοποιούν το ψηφιακό αποτύπωμα που αφήνουν πίσω τους οι άνθρωποι – και όλα τα ηθικά προβλήματα που εγείρουν – το μοντέλο του HereAfter AI βασίζεται αποκλειστικά στη συναίνεση των χρηστών, οι οποίοι πρέπει να επιλέξουν σε ποιον θα μιλήσουν, ποιον θα «επαναφέρουν στη ζωή» και να καθορίσουν με ποιον θα μοιραστούν το “άβαταρ της ιστορίας ζωής” τους.
“Για τη συγκεκριμένη εφαρμογή μας, θέλουμε πραγματικά να είναι ακριβής και ειλικρινής. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε πράγματα με τεχνητή νοημοσύνη που δεν είναι αληθινά για ένα αυθεντικό άτομο, γιατί θα μπορούσε να γίνει μια φρικτή και παραπλανητική εμπειρία για τους συγγενείς αργότερα. “ είπε ο Βλάχος.
Η ανταπόκριση στην εφαρμογή μέχρι στιγμής ήταν θετική, με τους χρήστες να συγκινούνται πολύ ακούγοντας ξανά τις φωνές αγαπημένων προσώπων ενώ ορισμένοι μάλιστα ανακάλυψαν ιστορίες από τους γονείς τους που δεν είχαν ξανακούσει.
«Η ικανότητά του να φέρνει πιο κοντά τις οικογένειες ή να εκθέτει πληροφορίες που δεν εμφανίζονται σε μια καθημερινή συζήτηση, μπορεί να είναι πολύ σημαντική και ευχάριστη για τους ανθρώπους», είπε ο Vlahos.
Το μέλλον της «τεχνολογίας της θλίψης»
Η διατήρηση των αναμνήσεων και τα κειμήλια, είναι μια έμφυτη ανθρώπινη επιθυμία που είναι εμφανής σε οτιδήποτε, από αρχαία αντικείμενα μέχρι την αρχιτεκτονική, επομένως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι εταιρείες τεχνολογίας αναζητούν νέους τρόπους για να προωθήσουν και να ανυψώσουν αυτή τη διαδικασία.
Πέρυσι, μια 87χρονη γυναίκα παρευρέθηκε στην κηδεία της στο Ηνωμένο Βασίλειο χάρη σε μια startup που ονομάζεται StoryFile, η οποία – όπως και το HereAfter AI – καταγράφει βίντεο και ήχο πριν από το θάνατο ενός ατόμου και στη συνέχεια το κάνει διαδραστικό μέσω της δύναμης της συνομιλίας της τεχνητής νοημοσύνης και ένα ολογραφικό avatar.
Συγκεκριμένα, η έκρηξη του ChatGPT , ενός ισχυρού chatbot που δημιουργήθηκε από την OpenAI, έχει επιταχύνει την ανάπτυξη μιας άλλης «τεχνολογίας θλίψης», συμπεριλαμβανομένης της ενσωμάτωσής της στη λειτουργία «live forever (ζήσε για πάντα)» του metaverse, ένα έργο της εταιρείας Somnium Space που ελπίζει να δημιουργήσει ένα ψηφιακό «εσύ» που μπορεί να ζήσει αθάνατα μέσα στο μετασύμπαν (μια έννοια που δεν έχει ακόμη πλήρως καθοριστεί).
Στην τρέχουσα μορφή της, η τεχνολογία του HereAfter AI βασίζεται αυστηρά στην ανάκτηση πραγμάτων που έχουν καταγράψει οι άνθρωποι, αλλά στο μέλλον, ελπίζει να χρησιμοποιήσει ένα μεγάλο μοντέλο γλώσσας όπως το ChatGPT για να βελτιώσει τις συνομιλητικές του ικανότητες – με την προειδοποίηση ότι παραμένει περιορισμένη στις πληροφορίες δεδομένων.
«Δεν θα μπορούσε να μιλήσει τόσο ελεύθερα για πάρα πολλά πράγματα, και θα ήταν επίσης περιορισμένη στις γνώσεις του, ώστε να μην προμηθεύεται τυχαία πληροφορίες από τον οποιονδήποτε στο Διαδίκτυο», τονίζει ο Vlahos.
Αυτή η τεχνολογία επίσης δεν περιορίζεται στη θλίψη και την απώλεια. Θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί και στο παρόν, για να αποτυπώσει προσωπικές σκέψεις ή για να χρησιμοποιηθεί ως μορφή συνομιλίας για δύσκολες συζητήσεις και μυστικά.
«Έχει μεγαλύτερη αξία όταν οι άνθρωποι είναι ακόμα ζωντανοί, δεν χρειάζεται να είσαι νεκρός για να έχει κάποιο σκοπό το avatar σου», είπε ο Vlahos.
Είναι αυτός ένας υγιής μηχανισμός αντιμετώπισης για εμάς;
Ενώ αυτά τα «είδωλα« τεχνητής νοημοσύνης μπορούν σίγουρα να είναι ωφέλιμα για τη διαδικασία του πένθους, παρέχοντας ένα ανακουφιστικό βάλσαμο κατά τη διάρκεια μιας ταραγμένης περιόδου, υπάρχει επίσης ο κίνδυνος να μας κρατήσουν προσκολλημένους στο παρελθόν, ανίκανους να προχωρήσουμε και να αναπτυχθούμε.
«Υπάρχουν στοιχεία από πολλαπλές μελέτες ότι η αναζήτηση εγγύτητας [συμπεριφορές που στοχεύουν στην αποκατάσταση της εγγύτητας με το άτομο που πέθανε] συνδέεται στην πραγματικότητα με χειρότερα αποτελέσματα ψυχικής υγείας», δήλωσε στο Euronews Next η Δρ Κίρστεν Σμιθ, συνεργάτης Κλινικής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
“Οι συμπεριφορές αναζήτησης εγγύτητας μπορεί να εμποδίσουν κάποιον να σφυρηλατήσει μια νέα ταυτότητα χωρίς τον αποθανόντα ή να τον εμποδίσει να δημιουργήσει νέες ουσιαστικές σχέσεις. Μπορεί επίσης να είναι ένας τρόπος αποφυγής της πραγματικότητας ότι το άτομο πέθανε – ένας βασικός παράγοντας για την προσαρμογή στην απώλεια.” είπε.
Όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στη ζωή, το μέτρο είναι το κλειδί και το να κολλάμε ασταμάτητα στις αναμνήσεις για να κοιτάξουμε πίσω στο παρελθόν, είτε πρόκειται για φυσικά αντικείμενα είτε για ψηφιακά είδωλα, δεν είναι επιζήμιο από μόνο του – είναι η συχνότητα και η ένταση της σχέσης μας μαζί τους που θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα.
«Όλοι θέλουμε να νιώθουμε κοντά στο αγαπημένο μας πρόσωπο αφού πεθάνει και αν αυτή η τεχνολογία μπορεί να παρέχει αποδείξεις ότι δεν βλάπτει, μέσα από ελεγχόμενες εμπειρικές μελέτες, τότε θα μπορούσε να αποδειχθεί ένας συναρπαστικός τρόπος του να θυμόμαστε τους ανθρώπους που αγαπάμε». .
Ο Βλάχος διερωτάται επίσης εάν οι φόβοι γύρω από αυτό το είδος τεχνολογίας που εμποδίζουν τους ανθρώπους να προχωρήσουν είναι απολύτως δικαιολογημένοι.
“Δεν νομίζω ότι το να συνεχίσεις θα πρέπει να σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσεις κάποιον ή να αφήσεις τις αναμνήσεις σου από αυτό το άτομο να γίνουν πολύ ξεθωριασμένες και θαμπές. Έτσι, αν υπάρχει τρόπος να έχεις πολύ πιο πλούσιες, υψηλής πιστότητας αναμνήσεις από κάποιον, νομίζω αυτό είναι καλό», είπε.
Όπου κι αν μας πάει αυτή η τεχνολογία, νεκρούς ή ζωντανούς, είναι ίσως η πιο σημαντική υπενθύμιση του ότι πρέπει να περνάμε ποιοτικο χρόνο με τους δικούς μας ανθρώπους, προτού γίνουν αναμνήσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου