ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
1. Γιώργος Μπουρνάζης, 15 ετών
Μπαμπά, δεν πρόλαβα να μεγαλώσω.
Το μέλλον μου έγινε φλόγα και σίδερο.
Μου είπαν πως η ζωή είναι μπροστά.
Μου είπαν ψέματα.
________________________________________
2. Αναστασία Παπαγγελή, 19 ετών
Ήθελα να δω τον κόσμο,
να μυρίσω το χώμα μετά τη βροχή,
να γελάσω μέχρι να πονέσει η κοιλιά μου.
Μα η φωτιά μου πήρε τη φωνή
και με άφησε στάχτη.
________________________________________
3. Θώμη Πλακιά, 20 ετών
Δίδυμη ψυχή μου, πού είσαι;
Δεν έπρεπε να φύγουμε έτσι.
Δεν έπρεπε να σβήσουμε μαζί
σε ένα βαγόνι που μας πρόδωσε.
________________________________________
4. Χρύσα Πλακιά, 20 ετών
Θώμη, κράτα μου το χέρι.
Δεν βλέπω τίποτα.
Δεν ακούω τίποτα.
Μόνο μια κραυγή που δεν είναι δική μου
και μια σιωπή που με καταπίνει.
________________________________________
5. Αναστασία Πλακιά, 20 ετών
Ξαδέρφες, πού πήγατε;
Δεν ήταν έτσι το ταξίδι μας.
Μας είπαν πως θα φτάσουμε ασφαλείς.
Μας κορόιδεψαν.
________________________________________
6. Αναστάσιος Κουτσόπουλος, 21 ετών
Μάνα, ονειρευόμουν να γεμίσω τα χέρια μου με χώμα,
να φυτέψω ζωή στη γη,
να μεγαλώσω δέντρα,
μα έγινα στάχτη πριν προλάβω να ζήσω.
________________________________________
7. Μάρθη Ψαροπούλου, 21 ετών
Έφυγα χαμογελώντας.
Έφυγα νομίζοντας πως όλα θα πάνε καλά.
Τώρα είμαι σιωπή.
Τώρα είμαι φάντασμα που ζητά δικαιοσύνη.
________________________________________
8. Φραντσέσκα Μπέζα, 21 ετών
Οι λέξεις μου έσβησαν μέσα στις φλόγες.
Τα όνειρά μου κάηκαν σε μια στιγμή.
Θα με θυμηθείτε ή θα με αφήσετε
να γίνω αριθμός σε μια ξεχασμένη λίστα;
________________________________________
9. Γιώργος Παπάζογλου, 22 ετών
Δεν φοβόμουν τον θάνατο.
Φοβόμουν να μην προλάβω να ζήσω.
Και τελικά δεν πρόλαβα.
________________________________________
10. Ελένη Τσίντζα, 22 ετών
Ήθελα να μάθω στα παιδιά το μέλλον,
να τους διδάξω την ομορφιά της ζωής.
Μα δεν θα μάθω ποτέ ξανά τίποτα,
γιατί το αύριο μου το σκότωσαν.
________________________________________
11. Ιορδάνης Αδαμάκης, 22 ετών
Η μπάλα μου μένει στο γήπεδο,
μα εγώ δεν θα τρέξω ξανά.
Το σώμα μου έμεινε στα συντρίμμια,
η ψυχή μου όμως ακόμα φωνάζει.
________________________________________
12. Κλαούντια Λάτα, 22 ετών
Εγώ που ήθελα να σώζω ζωές,
δεν μπόρεσα να σώσω ούτε τη δική μου.
Μην αφήσετε τα ονόματά μας να γίνουν σιωπή.
________________________________________
13. Αφροδίτη Τσιωμά, 23 ετών
Η ζωή μου ήταν μπροστά.
Μα έσβησε στις ράγες της προδοσίας.
Μην μας ξεχάσετε.
Αν μας ξεχάσετε, θα πεθάνουμε ξανά.
________________________________________
14. Αγάπη Τσακλίδου, 23 ετών
Μαμά, ήθελα να γυρίσω να σε αγκαλιάσω.
Ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπάω.
Μα δεν με άφησαν.
________________________________________
15. Ιφιγένεια Μήτσκα, 23 ετών
Πείτε το όνομά μου δυνατά.
Μη με αφήσετε να γίνω σκιά.
Δικαιοσύνη. Όχι σιωπή.
________________________________________
16. Άγγελος Τηλκερίδης, 23 ετών
Δεν ήταν η μοίρα.
Δεν ήταν ατύχημα.
Ήταν αυτοί που έκλεισαν τα μάτια
και μας άφησαν να πεθάνουμε.
________________________________________
17. Ντένις Ρούτσι, 23 ετών
Όνειρα κομμένα στα δύο.
Ζωές θρυμματισμένες σαν γυαλί.
Δεν φύγαμε. Μας πήραν.
________________________________________
18. Κυπριανός Παπαϊωάννου, 23 ετών
Κύπρος, πατρίδα μου,
δεν θα ξαναγυρίσω σπίτι.
Όχι γιατί δεν θέλω.
Γιατί δεν μ’ άφησαν.
________________________________________
19. Νικήτας Καραθεόδωρος, 23 ετών
Έδινα μάχη με τις φλόγες.
Μα αυτή τη φορά, δεν νίκησα.
Πέθανα, όχι στη φωτιά,
αλλά στην αδικία.
________________________________________
20. Αναστασία Αδαμίδου, 24 ετών
Κλείνω τα μάτια.
Δεν υπάρχει φως.
Μόνο η αδικία που καίει πιο πολύ κι από τις φλόγες.
________________________________________
21. Καλλιόπη Πορφυρίδου, 24 ετών
Είχα τόσα να κάνω.
Είχα τόσα να ζήσω.
Κι όμως, έγινα ένα όνομα σε μια λίστα.
Ένα κερί που έλιωσε πριν προλάβει να φωτίσει.
________________________________________
22. Δήμητρα-Ευαγγελία Καπετάνιου, 25 ετών
Μετράτε τα χρόνια μου σαν να έχουν σημασία.
Μα το μέτρημα σταμάτησε απότομα.
Δεν είμαι 25.
Είμαι παγωμένη στον χρόνο.
________________________________________
23. Ελισάβετ Χατζηβασιλείου, 26 ετών
Η φωνή μου έφτανε ως τον ουρανό.
Σήμερα είναι μόνο σιωπή.
Μα θα τραγουδάτε το όνομά μου,
ξανά και ξανά,
ώσπου η αλήθεια να ακουστεί.
________________________________________
24. Δημήτρης Ασλανίδης, 26 ετών
Δεν ήταν γραφτό να μείνω.
Ήταν γραμμένο να χαθώ
σε μια διαδρομή που δεν έφτασε ποτέ.
________________________________________
25. Νίκος Ναλμπάντης, 27 ετών
Οδήγησα το τρένο μου στο τέλος.
Μα δεν ήταν το τέλος που είχα διαλέξει.
Το έβαλαν μπροστά σε έναν τοίχο
και με άφησαν να τσακιστώ.
________________________________________
26. Σωτήρης Καραγεωργίου, 28 ετών
Τόσα όνειρα, τόσες διαδρομές,
τόσα «τα λέμε αύριο»
που δεν θα γίνουν ποτέ.
Τώρα, το αύριο μου ανήκει σε άλλους.
________________________________________
27. Ελπίδα Χούπα, 28 ετών
Κι όμως, η ελπίδα κάηκε.
Δεν άφησαν τίποτα όρθιο.
Μόνο συντρίμμια,
και σκιές που ζητάνε δικαίωση.
________________________________________
28. Γιάννης Καρασάββας, 28 ετών
Κάποιος έπρεπε να μας σώσει.
Κανείς δεν το έκανε.
Μας έθαψαν ζωντανούς,
και τώρα λένε πως ήταν λάθος.
________________________________________
29. Δημήτρης Οικού, 29 ετών
Έβλεπα τη ζωή μου να τρέχει σαν τρένο.
Μα κάποιος άλλαξε τις ράγες.
Και το τρένο δεν έφτασε ποτέ.
________________________________________
30. Παναγιώτης Χατζηχαραλάμπους, 29 ετών
Κάθε στροφή, κάθε διαδρομή
ήταν ένα βήμα προς το μέλλον.
Και το μέλλον με πρόδωσε.
________________________________________
31. Σοφία-Ελένη Ταχμαζίδου, 32 ετών
Δεν έχω σώμα.
Δεν έχω φωνή.
Είμαι μόνο το όνομά μου
γραμμένο με αίμα στις ράγες.
________________________________________
32. Δημήτρης Μασσάλης, 32 ετών
Ήξεραν, μα δεν μίλησαν.
Μπορούσαν, μα δεν έκαναν τίποτα.
Και τώρα;
Τώρα μας θρηνούν,
χωρίς να αλλάζουν τίποτα.
________________________________________
33. Βάιος Βλάχος, 34 ετών
Δεν ήταν η μοίρα.
Ήταν οι υπογραφές.
Ήταν οι αποφάσεις που σκότωσαν,
όχι η νύχτα.
________________________________________
34. Αθηνά Κατσάρα, 34 ετών
Είχα παιδί.
Είχα αγκαλιά να γυρίσω.
Τώρα η αγκαλιά μου είναι άδεια,
και το παιδί μου δεν θα με ξαναδεί.
________________________________________
35. Μοχάμεντ Εντρίς, 34 ετών
Δεν με ξέρετε.
Δεν ακούσατε το όνομά μου.
Αλλά πέθανα κι εγώ μαζί τους.
Και το αίμα μου είναι το ίδιο κόκκινο.
________________________________________
36. Σπύρος Βούλγαρης, 35 ετών
Γύριζα σπίτι.
Μα το σπίτι δεν με είδε ξανά.
Μόνο μια θέση κενή,
και μια ερώτηση που δεν έχει απάντηση:
«Γιατί;»
________________________________________
37. Ιονέλ Κουλέλα, 35 ετών
Έζησα σε ξένη χώρα.
Δούλεψα, πάλεψα,
μα στο τέλος, πέθανα στη σιωπή.
Δεν με θυμάστε.
Όμως ήμουν κι εγώ εκεί.
________________________________________
38. Λένα Δουρμίκα, 39 ετών
Είχα δύο παιδιά να μεγαλώσω.
Δεν θα τα δω να γίνονται μεγάλα.
Δεν θα είμαι εκεί.
Δεν θα τους κρατήσω το χέρι.
Δεν θα τους πω «καληνύχτα» ξανά.
________________________________________
39. Βάγια Μπλέκα, 42 ετών
Έμαθα να φροντίζω άλλους,
να σώζω ζωές.
Μα δεν έσωσαν τη δική μου.
________________________________________
40. Ιωάννης Βουτσινάς, 48 ετών
Δεν ήθελα πολλά.
Μόνο να γυρίσω σπίτι.
Κι όμως, το τρένο μου ήταν εισιτήριο για τον θάνατο.
________________________________________
41. Ανδρέας Παυλίδης, 49 ετών
Πλήρωσα το εισιτήριο.
Δεν ήξερα πως πλήρωσα και το τέλος μου.
________________________________________
42. Μαρία Μουρτζάκη, 51 ετών
Δούλευα στο τρένο.
Δούλευα για να ζήσω.
Και στο τέλος, το τρένο με έφαγε.
________________________________________
43. Βασίλειος-Κυριάκος Κώττας, 52 ετών
Έλεγαν πως η χώρα μας πάει μπροστά.
Μα οι ράγες μάς πήγαν πίσω.
Μέχρι τον θάνατο.
________________________________________
44. Βαγγέλης Μπουρνάζης, 54 ετών
Ο γιος μου πέθανε.
Και πέθανα μαζί του.
Δεν υπήρχε ζωή χωρίς αυτόν.
Έσβησα πριν καν με αγγίξουν οι φλόγες.
________________________________________
45. Βασιλική Χλωρού, 55 ετών
Ήταν ένα ταξίδι.
Μα δεν υπήρχε προορισμός.
Μόνο ένα τέλος που δεν διάλεξα εγώ.
________________________________________
46. Μαρία Εγούτ, 55 ετών
Είχα μια οικογένεια.
Είχα ανθρώπους που με περίμεναν.
Τώρα έχουν μόνο μια φωτογραφία μου.
________________________________________
47. Γιάννης Τζοβάρας, 55 ετών
Οι φωνές μας δεν ακούστηκαν ποτέ.
Αλλά τώρα θα ουρλιάζουν για πάντα.
________________________________________
48. Χρυσούλα Κουκαριώτη, 56 ετών
Γύρισα στην Ελλάδα για ένα αντίο.
Και η Ελλάδα μου είπε το δικό της.
________________________________________
49. Μαρία Μιάρη, 56 ετών
Τώρα μετράτε τους νεκρούς.
Μα πριν;
Πριν δεν μετρήσατε τίποτα.
________________________________________
50. Γιώργος Φωτόπουλος, 57 ετών
Έφυγα από μακριά,
νόμιζα πως η πατρίδα με περίμενε.
Μα η πατρίδα δεν είχε τίποτα για μένα,
μόνο μια φωτιά που με έσβησε.
________________________________________
51. Γιώργος Κουτσούμπας, 59 ετών
Μια ζωή στις ράγες,
και οι ράγες με πρόδωσαν.
Δεν έφταιξε η μηχανή,
δεν έφταιξε το σκοτάδι.
Έφταιξαν αυτοί που άφησαν
τον θάνατο να μας περιμένει στη στροφή.
________________________________________
52. Παβλίνι Μπόζο, 62 ετών
Δεν ήμουν Έλληνας.
Μα η φωτιά δεν έκανε διακρίσεις.
Και ο θάνατος δεν ρώτησε το όνομά μου.
________________________________________
53. Γιάννης Καριώτης, 63 ετών
Έκοβα εισιτήρια.
Έστελνα ανθρώπους στον προορισμό τους.
Μα κανείς δεν μου είπε
πως το δικό μου εισιτήριο
ήταν για το τέλος.
________________________________________
54. Γιώργος Κυριακίδης, 67 ετών
Είχα παιδιά.
Είχα εγγόνια.
Κι αυτά είχαν έναν παππού
που δεν θα ξαναδούν.
Θα τους λείψω,
μα ποιος θα τιμωρηθεί για αυτό;
________________________________________
55. Ευαγγελία Κουκαριώτη, 63 ετών
Ήρθα για να θάψω έναν δικό μου.
Δεν ήξερα πως θα με έθαβαν κι εμένα.
________________________________________
56. Σύρος μετανάστης, 56 ετών
Άφησα τη γη μου για ένα καλύτερο αύριο.
Για ένα μέλλον που δεν ήρθε ποτέ.
Η πατρίδα μου με έδιωξε,
και η νέα μου πατρίδα με έκαψε.
________________________________________
57. Εριέττα Μόλχο, 23 ετών (Αγνοείται)
Δεν είμαι εδώ.
Δεν είμαι πουθενά.
Ψάξτε με στα χαλάσματα.
Ψάξτε με στις στάχτες.
Ψάξτε με στη σιωπή που δεν έχει απαντήσεις.
Λένε πως αγνοούμαι.
Μα εγώ ξέρω πως με κατάπιαν οι φλόγες.
Ξέρω πως έγινα κομμάτια
που κανείς δεν θα ενώσει ξανά.
________________________________________
Ήταν χέρια που υπέγραψαν.
Ήταν στόματα που σώπασαν.
Ήταν μάτια που κοίταξαν αλλού.
Και τώρα, μετράνε τους νεκρούς.
Μιλάνε για «λάθη»,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου