Οι Ευρωπαίοι θα γίνουν φτωχότεροι από τον εμπορικό πόλεμο που έχει πυροδοτήσει ο εμπνευστής των δασμών των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ – ωστόσο, οι πολιτικοί του μπλοκ βλέπουν θετικές πλευρές, αναφέρει το Politico.
Οικονομικά, ο κόσμος χωρίζεται σε τρία ξεχωριστά μπλοκ και γίνεται ένας αγώνας δρόμου μεταξύ των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ευρώπης. Έτσι, η απόφαση του Τραμπ να αντιμετωπίσει τον υπόλοιπο κόσμο σε έναν εμπορικό πόλεμο -με ειδική τιμωρία για τον εχθρό Νο. 1, την Κίνα- αφήνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια ευκαιρία.
Άλλωστε, όπως γνωρίζει όποιος έχει παίξει ποτέ Mario Kart, ακόμα κι αν είσαι τελευταίος, μπορείς να καταλήξεις στην πρώτη θέση αν οι δύο παίκτες μπροστά σου αρχίσουν να «τα βάζουν» μεταξύ τους.
«Έχουμε κάποιον που σκοράρει αυτογκόλ, και αυτός είναι ο κ. Τραμπ», δήλωσε ο διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας, Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό, στη γαλλική τηλεόραση.
Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν. Η Ευρώπη βγήκε από την πανδημία σε κακή κατάσταση – με μέσο όρο ανάπτυξης μόλις το ήμισυ της Αμερικής. Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, είδε ένα κύμα κλεισίματος εργοστασίων καθώς τα χαλυβουργεία και τα εργοστάσια αυτοκινήτων κατέρρευσαν υπό το βάρος ενός ενεργειακού σοκ που προκλήθηκε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Θεωρητικά, η ενιαία αγορά της ΕΕ επέτρεψε στις εταιρείες εύκολη πρόσβαση στους σχεδόν 450 εκατομμύρια καταναλωτές του μπλοκ. Στην πράξη παρέμεινε κατακερματισμένη, με τη χάραξη πολιτικής της δυσκίνητη και αρτηριοσκληρωτική.
Ωστόσο, η άφιξη του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, και ιδιαίτερα το δασμολογικό πακέτο της «Ημέρας Απελευθέρωσης» στις 2 Απριλίου – το οποίο εισήγαγε νέους δασμούς που κυμαίνονταν από 10% έως 49% σε σχεδόν κάθε άλλη χώρα στον κόσμο (και έκτοτε ανεστάλησαν) – μπορεί να αρχίζει να τα αλλάζει όλα αυτά.
Το ευρώ έχει αυξηθεί κατά 10% έναντι του δολαρίου φέτος, καθώς οι επενδυτές διαπραγματεύονται το αμερικανικό νόμισμα για πιο σταθερές εναλλακτικές λύσεις.
Ακόμα πιο εντυπωσιακές είναι οι κινήσεις στο εμπορεύσιμο δημόσιο χρέος, γνωστό ως ομόλογα. Παραδοσιακά μια ασφαλής επένδυση σε περιόδους αστάθειας, οι traders στην πραγματικότητα πούλησαν αμερικανικό χρέος κατά τη διάρκεια του πανικού που ακολούθησε την ανακοίνωση των δασμών του Τραμπ, αυξάνοντας το κόστος δανεισμού για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι επενδυτές κατέφυγαν στα ευρωπαϊκά ομόλογα αναζητώντας ασφάλεια.
«Με όλη την ενέργεια που καταβάλλεται για την υπονόμευση του διεθνούς ρόλου του δολαρίου και των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου ως ασφαλών περιουσιακών στοιχείων, φαίνεται ότι το ευρώ έχει λάβει μια νέα ώθηση για να κερδίσει αποδοχή στη διεθνή σκηνή», δήλωσε ο Νταβίντε Ονέλια, διευθυντής ευρωπαϊκής και παγκόσμιας μακροοικονομίας στην TS Lombard, συμβουλευτική εταιρεία οικονομικών προβλέψεων.
Μια πρόβλεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μείωσε τις προοπτικές ανάπτυξης των ΗΠΑ για το 2025 κατά 0,9% λόγω των δασμών – το μεγαλύτερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη οικονομία εκτός από το Μεξικό. Οι προοπτικές της Κίνας μειώθηκαν κατά 0,6%, ενώ η ευρωζώνη βγήκε σχετικά αλώβητη, με αναθεώρηση προς τα κάτω μόνο 0,2%.
Ο τελευταίος θα είναι πρώτος
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, εγκαινίασε τη δεύτερη θητεία της πέρυσι, προτάσσοντας την ανάγκη για ανταγωνιστικότητα. Παρά το γεγονός ότι η έκφραση αυτή είναι αόριστη, θεωρείται ότι είναι μια σοφή κίνηση.
Καθώς το μπλοκ των 27 χωρών αντιμετώπιζε δυσκολίες την τελευταία δεκαετία περίπου, η Αμερική «γεννούσε» νέους τεχνολογικούς γίγαντες με ρυθμό που η Ευρώπη μπορούσε μόνο να ονειρευτεί, επωφελούμενη από έναν μαγικό συνδυασμό εύρυθμων χρηματοπιστωτικών αγορών, κορυφαίων ερευνητικών πανεπιστημίων και καταναλωτών με μεγάλα πορτοφόλια. Η Κίνα -η οποία εδώ και καιρό ήταν το διεθνές «κάτεργο»– άρχισε να κυριαρχεί στις πρωτοποριακές βιομηχανίες καθαρής ενέργειας, ηλεκτρικών οχημάτων και ρομποτικής χάρη στη βιομηχανική της πολιτική.
Και ενώ όλα αυτά εξακολουθούν να ισχύουν, οι αποφάσεις αυτού του μήνα – με την Ουάσινγκτον και το Πεκίνο να επιβάλλουν ανταποδωτικούς δασμούς με συντελεστές που υπερβαίνουν το 100% – αφήνουν την Ευρώπη σε μια ιδανική θέση.
Οι αμερικανικοί δασμοί στις ευρωπαϊκές εισαγωγές, αν και υψηλότεροι από πριν, δεν είναι ούτε κατά διάνοια κοντά στα επίπεδα μεταξύ Αμερικής και Κίνας, σε μία περίοδο που η κινεζική οικονομία ανακάμπτει από την ελεγχόμενη «κατεδάφιση» του τομέα ακινήτων της και επιχειρεί μια επώδυνη αναδιάρθρωση προς μεγαλύτερη εγχώρια κατανάλωση αντί για εξαγωγές.
«Ένας παρατεταμένος εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας θα μπορούσε να ανοίξει νέες αγορές πωλήσεων για τις ευρωπαϊκές εταιρείες», δήλωσε ο Λουντοβίκ Σουτόρ-Σορέλ, επικεφαλής του δικτύου μακροοικονομικής πολιτικής της Ευρώπης, μιας ομάδας think tank. Η Κίνα ήδη εξαρτάται από ευρωπαϊκά προϊόντα σε τομείς όπως τα χημικά και ο εξοπλισμός μεταφορών και αυτό πιθανότατα θα αυξηθεί. «Η αμερικανική ζήτηση για ορισμένα ευρωπαϊκά βιομηχανικά αγαθά, που αγόραζε προηγουμένως από την Κίνα -όπως μηχανήματα, πλαστικά και υφάσματα- θα μπορούσε επίσης να αυξηθεί», είπε.
Η κυβέρνηση Τραμπ δήλωσε ότι ελπίζει να καταλήξει σε συμφωνία με το Πεκίνο για τη μείωση των επιπέδων δασμών, αλλά εν τω μεταξύ τα εμπορικά δρομολόγια στον Ειρηνικό έχουν μειωθεί κατακόρυφα, προμηνύοντας ελλείψεις στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Και οι συνεχείς αντιπαραθέσεις -με τους Κινέζους αξιωματούχους να αρνούνται ακόμα και ότι διεξάγονται συνομιλίες- έχουν υπονομεύσει τη μακροπρόθεσμη αξιοπιστία ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί.
Υπάρχει επίσης ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος που, χάρη στην ηγεσία των ΗΠΑ, έχει σε μεγάλο βαθμό πιστέψει στο ελεύθερο εμπόριο ως πηγή ευημερίας και τώρα βλέπει τον μεγαλύτερο υποστηρικτή του να του γυρίζει την πλάτη. Αυτό αφήνει στην Ευρώπη τη δυνατότητα να αναλάβει τα ηνία.
Είναι ένα σημείο που δεν διαφεύγει από την πρόεδρο της Επιτροπής, η οποία σε σχόλια στο POLITICO, χωρίς να κατονομάσει τον αμερικανό πρόεδρο, άσκησε έντονη κριτική στο χάος που ακολουθεί τη διακυβέρνηση του Τραμπ.
«Σε ένα όλο και πιο απρόβλεπτο παγκόσμιο περιβάλλον, οι χώρες επιζητούν να συνεργαστούν μαζί μας», είπε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Χρησιμοποιώντας την κρίση
Ωστόσο, πολλά εξαρτώνται από την ικανότητα της Ευρώπης να συνεχίσει να εμπορεύεται ελεύθερα με τον υπόλοιπο κόσμο, δήλωσε ο οικονομολόγος Πολ ντε Γκράου. «Αν καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό, οι ΗΠΑ θα είναι ένα απομονωμένο προπύργιο προστατευτισμού… που θα οδηγήσει σε αναποτελεσματικότητα και υψηλές τιμές για τα βιομηχανικά προϊόντα».
«Συνήθως, αυτό που συμβαίνει όταν έχεις μια κρίση είναι ότι δημιουργεί ευκαιρίες», είπε. «Αν την εντοπίσεις αρκετά νωρίς και την εκμεταλλευτείς, μπορείς να μετατρέψεις την κρίση σε κάτι που στο τέλος έχει ευνοϊκά αποτελέσματα».
Οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου είναι δύσκολες. Οι συνομιλίες για τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Mercosur μεταξύ Ευρώπης και Νότιας Αμερικής ξεκίνησαν το 1999 και μια πολιτική συμφωνία υπογράφηκε μόλις τον Δεκέμβριο. Η ατίθαση Γαλλία καθυστερούσε, αλλά ακόμη και εκεί φαίνεται ότι το φαινόμενο Τραμπ διαβρώνει την αντίσταση. Η ΕΕ βρίσκεται σε συνομιλίες και με την Ινδία, με την Επιτροπή να επιδιώκει να τις ολοκληρώσει μέχρι το τέλος του έτους.
Υπάρχουν και άλλες, πιο ανεπαίσθητες ευκαιρίες.
Το αμερικανικό δολάριο απολαμβάνει το καθεστώς του de facto παγκόσμιου νομίσματος. Οι κεντρικές τράπεζες το κρατούν στα αποθεματικά τους και το παγκόσμιο εμπόριο – ακόμη και μεταξύ δύο μη αμερικανικών μερών – συχνά διεξάγεται σε δολάρια. Αυτό δίνει στις ΗΠΑ τεράστια γεωπολιτική επιρροή, μειώνει το κόστος δανεισμού τους και δίνει στους αμερικανούς καταναλωτές πρόσβαση σε φθηνά διεθνή αγαθά.
Υπάρχουν σημαντικά πρόσωπα στην κυβέρνηση Τραμπ που αμφισβητούν κατά πόσον το ειδικό καθεστώς του δολαρίου είναι τελικά τόσο καλό, λόγω μιας σειράς μάλλον περίπλοκων λόγων που έχουν να κάνουν με το πώς το δολάριο επηρεάζει το μερίδιο της εγχώριας μεταποίησης. Δεν είναι γνωστό σε ποιο βαθμό ο ίδιος ο Τραμπ γνωρίζει ή ενδιαφέρεται γι’ αυτό.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι το δολάριο φαινόταν ασταθές μετά τις 2 Απριλίου. Το ευρώ παρέχει μια προφανή εναλλακτική λύση.
«Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια κρίση εμπιστοσύνης στο δολάριο, καθώς οι επιπτώσεις της “Ημέρας της Απελευθέρωσης” συνεχίζουν να είναι αισθητές», έγραψε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank, Ντέιβιντ Φόλκερτς-Λάνταου, σε σημείωμα προς τους πελάτες της τράπεζας. Αποκάλεσε τους δασμούς Τραμπ το «μεγαλύτερο σοκ για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό και εμπορικό σύστημα» από το 1971, όταν ο κόσμος εγκατέλειψε οριστικά τον κανόνα του χρυσού.
Μετάβαση στο ευρώ
Η ΕΕ, παρά όλες τις ανεπάρκειές της, συνεχίζει να υποστηρίζει το κράτος δικαίου – κάτι που οι επικριτές ισχυρίζονται ότι ισχύει ολοένα και λιγότερο για τις ΗΠΑ εν μέσω ταχέων απελάσεων προς αυταρχικούς συμμάχους και προσπαθειών απόλυσης των επικεφαλής προηγουμένως ανεξάρτητων κυβερνητικών υπηρεσιών.
Και σε αντίθεση με την Κίνα, το μπλοκ επιτρέπει την ελεύθερη ροή κεφαλαίων εντός και εκτός των συνόρων του, προϋπόθεση για την ευρεία αποδοχή του νομίσματός του. Οι επενδυτές θέλουν οι μεγάλες και ανοιχτές οικονομίες να χρησιμοποιούν τα νομίσματά τους, να δραστηριοποιούνται και να επενδύουν στις επενδύσεις τους.
Μέχρι στιγμής, κανείς δεν πιστεύει ότι το ευρώ θα αντικαταστήσει πλήρως το δολάριο. Το μερίδιο του νομίσματος στα παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα έχει παραμείνει σε γενικές γραμμές σταθερό σε περίπου 20% από την έναρξή του το 1999. Αλλά, δήλωσε ο Νίκολας Βερόν του think tank Bruegel, τα πρόσφατα γεγονότα «έχουν κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν».
«Αν η εμπιστοσύνη στο δολάριο καταρρεύσει, πού καταφεύγουν οι άνθρωποι;», ρώτησε ο Βερόν. «Το ευρώ είναι στο επίκεντρο αν θέσετε αυτό το ερώτημα».
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ, δήλωσε πρόσφατα στους ηγέτες της ΕΕ να μην χάσουν την ευκαιρία που της προσφέρει η κρίση και να προχωρήσουν με μεταρρυθμίσεις στους τομείς των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών αγορών της Ευρώπης, οι οποίες θα μπορούσαν να καταστήσουν το μπλοκ έναν πιο ελκυστικό προορισμό για κεφάλαια. Εάν το ευρώ καταφέρει να πάρει τουλάχιστον ένα μέρος της αγοράς από το δολάριο, θα μπορούσε να μειώσει το κόστος δανεισμού για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, κάτι που θα μπορούσε να ωφελήσει ιδιαίτερα τον κρίσιμο τομέα των νεοσύστατων επιχειρήσεων. Θα έδινε επίσης στην Ευρώπη μεγαλύτερη μόχλευση σε μια στιγμή εντεινόμενου γεωπολιτικού ανταγωνισμού.
Υπάρχουν πολλά που μπορούν να πάνε στραβά. Οι δασμοί, αναμφίβολα, θα βλάψουν την ευρωπαϊκή ανάπτυξη. Σε περίπτωση που ο Τραμπ οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε μια πλήρη ύφεση, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος οι επενδυτές να καταφύγουν στο παραδοσιακό τους ασφαλές καταφύγιο – τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία αντί για την Ευρώπη. Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007, παρά την κατάρρευση που προήλθε από την αμερικανική αγορά στεγαστικών δανείων.
Οποιαδήποτε πλεονεκτήματα εξαρτώνται επίσης από το αν οι Βρυξέλλες θα παίξουν σωστά τα χαρτιά τους. Η Ουάσινγκτον σχεδόν σίγουρα θα προσπαθήσει να εκφοβίσει την Ευρώπη ώστε να διακόψει τους δικούς της δεσμούς με την Κίνα και να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ, και τότε τυχόν εμπορικά πλεονεκτήματα θα εξαφανιστούν.
Τέλος, μπορεί να αποδειχθεί ότι η ευρύτερη αποδοχή του ευρώ είναι τόσο δίκοπο μαχαίρι όσο ισχυρίζονται όσοι βρίσκονται στο στρατόπεδο του Τραμπ. Σίγουρα θα ενίσχυε το νόμισμα, και αυτό βλάπτει τις εξαγωγές σε μια εποχή που η Γερμανία, η οποία επικεντρώνεται στις εξαγωγές, ήδη δυσκολεύεται.
Ωστόσο, σε σύγκριση με την έναρξη της δεύτερης θητείας της φον ντερ Λάιεν πέρυσι, ο ανταγωνισμός φαίνεται λίγο λιγότερο μονόπλευρος. Και σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα υπάρχει κάτι πολύ ικανοποιητικό στο να βλέπεις τους αντιπάλους σου να βάζουν αυτογκόλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου