Κοστίζει 49 τρισεκατομμύρια λίρες το γραμμάριο και είναι το ακριβότερο υλικό στο σύμπαν! Δεν είναι ούτε ο χρυσός ούτε τα διαμάντια

 

Το πιο ακριβό αντικείμενο που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη —και στο σύμπαν ολόκληρο— δεν είναι ούτε ο χρυσός, ούτε τα διαμάντια, αλλά η αντιύλη.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Michael Doser, σωματιδιακό φυσικό και ερευνητή στο CERN, είναι η ουσία με την υψηλότερη αξία.

Μάλιστα για να αγοραστεί δεν φτάνουν τα χρήματα όλου τον πλανήτη. Θα πρέπει να τυπωθούν κι άλλα.

Και το κόστος της ξεπερνά κάθε φαντασία: 49 τρισεκατομμύρια λίρες το γραμμάριο.

Η αντιύλη είναι το ακριβές αντίστροφο της ύλης. Αντί για τα γνωστά σωματίδια όπως το ηλεκτρόνιο ή το πρωτόνιο, η αντιύλη αποτελείται από τα «είδωλά» τους: το ποζιτρόνιο (αντίστοιχο του ηλεκτρονίου) και το αντιπρωτόνιο (αντίθετο του πρωτονίου).

Όταν η ύλη και η αντιύλη συναντηθούν, αλληλοεξουδετερώνονται, απελευθερώνοντας τεράστια ποσά ενέργειας.

«Είναι πιθανώς η πιο βίαιη διαδικασία που μπορεί να φανταστεί κανείς, καθώς η μάζα εξαφανίζεται πλήρως και μετατρέπεται σε καθαρή ενέργεια», εξηγεί ο Doser.

Αυτή η ιδιότητα καθιστά την αντιύλη εξαιρετικά ελκυστική για μελλοντικές εφαρμογές, όπως η πρόωση διαστημικών σκαφών ή η χρήση της ως υπερ-καύσιμο υψηλής απόδοσης.

Η παραγωγή αντιύλης είναι εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα. Στο CERN, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικής Έρευνας, χρησιμοποιείται ο Μεγάλος Επιταχυντής Ανδρονίων, ένα γιγαντιαίο υπόγειο εργαστήριο μήκους 27 χιλιομέτρων, το οποίο επιταχύνει πρωτόνια σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός και τα συγκρούει μεταξύ τους για να παραχθούν σωματίδια αντιύλης.

Ωστόσο, τα αποτελέσματα είναι ελάχιστα. Μέχρι σήμερα έχουν παραχθεί μόλις 10 νανογραμμάρια ποζιτρονίων, και με τους σημερινούς ρυθμούς, θα χρειάζονταν 100 δισεκατομμύρια χρόνια για να παραχθεί ένα μόνο γραμμάριο αντιύλης.

«Ένα εκατοστό του νανογραμμαρίου κοστίζει όσο ένα κιλό χρυσού», σημειώνει ο Doser.

Συνεπώς, η αντιύλη όχι μόνο είναι απείρως σπανιότερη, αλλά και ασύγκριτα πιο ακριβή από οποιοδήποτε άλλο υλικό έχει δημιουργήσει ή βρει ο άνθρωπος.

Σύμφωνα με τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, η δημιουργία του σύμπαντος θα έπρεπε να είχε γεννήσει ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης.

Αν αυτό είχε συμβεί, η ύλη και η αντιύλη θα είχαν αλληλοεξουδετερωθεί τελείως, αφήνοντας πίσω τους μόνο ακτινοβολία – και καμία δυνατότητα για ύπαρξη πλανητών, άστρων ή ζωής.

Όμως κάτι αναπάντεχο συνέβη: ένα μικροσκοπικό πλεόνασμα ύλης – μόλις ένα σωματίδιο ανά δισεκατομμύριο – επέζησε. Αυτό το υπολειπόμενο σωματίδιο είναι που συνέθεσε όλα όσα βλέπουμε σήμερα στο σύμπαν: γαλαξίες, άστρα, πλανήτες και την ίδια την ανθρωπότητα.

«Η μεγάλη έκπληξη είναι ότι το σύμπαν δεν αποτελείται από ίσα μέρη ύλης και αντιύλης, όπως θα περίμενε κανείς», εξηγεί ο καθηγητής. «Το γεγονός ότι εμείς υπάρχουμε είναι το αποδεικτικό στοιχείο αυτής της ασυμμετρίας, και προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί συνέβη».

Παρότι οι τεχνολογικές εφαρμογές της αντιύλης βρίσκονται ακόμη σε θεωρητικό στάδιο, η μελέτη της υπόσχεται να ανοίξει νέους δρόμους στην κατανόηση της φύσης και των θεμελιωδών νόμων που διέπουν το σύμπαν.

Και όσο η επιστήμη προχωρά, ίσως κάποια μέρα αυτό το πανάκριβο υλικό να αποδειχθεί το «κλειδί» για την ενέργεια του μέλλοντος ή ακόμα και για τα ταξίδια πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.