Μία ομάδα αρχαιολόγων, επανεξέτασε τα ευρήματα από τον αρχαιολογικό χώρο El Cerrón στην Illescas, μια πόλη στην επαρχία του Τολέδο, της αυτόνομης κοινότητας της Καστίλης – Λα Μάντσα, και ανακάλυψε πως, η τοπική ελίτ της αρχαίας Καπετανίας, στο νότιο υψίπεδο της ιβηρικής χερσονήσου και επικράτεια των αρχαίων Καπητανών, δεν ήταν μια περιθωριακή κοινότητα, όπως θεωρούταν μέχρι πρότινος.
Το ανάγλυφο από τερακότα, διακοσμημένο με μεσογειακά μοτίβα που ανακαλύφθηκε στο σημείο, δείχνει πως, οι κοινότητες αυτές, συμμετείχαν ενεργά στα πολιτιστικά και εμπορικά δίκτυα της Μεσογείου στη διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου (4ος – 1ος αιώνας π.Χ.).
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Antiquity καταρρίπτει την παραδοσιακή άποψη πως, η Καπετανία ήταν μια περιφερειακής σημασίας, παθητική περιοχή.
Τα πολιτιστικά στοιχεία που μαρτυρούν ενεργή συμμετοχή στο μεσογειακό γίγνεσθαι
Το αέτωμα ανακαλύφθηκε σε ένα οίκημα που οι αρχαιολόγοι ονόμασαν Δομή 2, και απεικονίζει μια σκηνή λαξευμένη σε τερακότα που αναπαριστά έναν γρύπα, το μυθολογικό τέρας με σώμα λιονταριού και φτερά αετού και δύο ηνίοχους με ιππήλατες άμαξες, και μια ανθρώπινη μορφή που κρατά κάποιο σκήπτρο, ενδεικτικό εξουσίας ή δόρυ.
Οι ερευνητές επισημαίνουν πως, αυτού του είδους η εικονογραφία είναι χαρακτηριστική Μεσογειακή τέχνη και έχει παράλληλες με την Ιβηρική ακτή αλλά και με άλλες περιοχές, όπως στην βόρεια Ιταλία.
Το εξαιρετικό στοιχείο στην El Cerrón είναι η τοποθεσία της στο εσωτερικό της Ιβηρικής χερσονήσου, πάνω από 300 χιλιόμετρα από την ακτή, γεγονός που υποδηλώνει πως, οι ελίτ της Καπετανίας, συνδέονταν με τα πολιτιστικά ρεύματα της Μεσογείου.
Το ανάγλυφο της El Cerrón, μπορεί να είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα της “μεσογειοποίησης” της ενδοχώρας της Ιβηρικής χερσονήσου που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, αποκαλύπτει η μελέτη.
Με ύψος 1.35, το αέτωμα αποτελούσε τμήμα μιας μεγαλύτερης σύνδεσης που ήταν ενσωματωμένη στο πλίνθινο ανάλημμα ή ιερό στο εσωτερικό ενός κτιρίου που, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, πιθανόν να ήταν ιερό.
Μία σημαντική κοινωνική μετάβαση
Χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ., μια περίοδο συγκρούσεων εξουσίας και σημαντικών κοινωνικών αλλαγών στην Καπετανία, όπως αποδεικνύουν οι μετακινήσεις των πρωιμότερων οικισμών, από πεδιάδες κοντά σε ποταμούς, από τον 4ο αιώνα και έπειτα, όταν και ξεκίνησαν να χτίζουν πλέον τους οικισμούς τους σε ανυψωμένες τοποθεσίες που μπορούσαν να τις υπερασπιστούν, όπως οχυρωμένους λόφους. Η μετάβαση αυτή, μπορεί να συνδέεται με την αύξηση του πληθυσμού και της αγροτικής παραγωγής, καθώς και του εντονότερου ανταγωνισμού για τις πηγές.
Παραδοσιακά, η Καπετανία, θεωρούταν μια περιφερειακής σημασίας περιοχή, της οποίας ο πολιτισμός χαρακτηρίζεται από την επιρροή των πιο ισχυρών γειτόνων της, όπως ήταν οι Κελτίβηρες και οι Κελτίβηρες. Ωστόσο, η νέα ανάλυση, αποκαλύπτει πως, οι Καρπητανοί δεν ήταν απλοί μιμητές, αλλά ενεργοί μέτοχοι στις πολιτιστικές και εμπορικές συναλλαγές.
Μέσα από τις συνδέσεις τους, “μεσογειοποιήθηκαν” συνειδητά, ενώ υιοθετήθηκαν ιβηρικά έθιμα και αγαθά, και προσαρμόστηκαν από την τοπική ελίτ, κυρίως για να νομιμοποιήσουν και να εδραιώσουν την εξουσία και το κύρος τους, εξηγούν οι συγγραφείς. Επίσης, η μελέτη επισημαίνει πως, το ανάγλυφο και άλλα αντικείμενα που είχαν εισαχθεί και ανακαλύφθηκαν στο σημείο, όπως Αττική κεραμική και μία χάλκινη πόρπη από τη βόρεια Ιταλία, αναδεικνύουν την πρόσβαση της ελίτ σε αγορές της Μεσογείου, ενδεχομένως μέσω των δρόμων του εμπορίου που συνέδεαν το εσωτερικό της ακτής μέσω των ποταμών Tάγου και Γουαδιανά – τους σημαντικότερους της Ιβηρικής χερσονήσου, κατά την Ύστερη Εποχή του Σιδήρου.
Το νόημα του ανάγλυφου: Μια σκηνή θρησκευτική ή αναπαράσταση εξουσίας;
Οι εμπειρογνώμονες διαφωνούν σχετικά με το νόημα της απεικονιζόμενης στο ανάγλυφο, σκηνής. Ορισμένοι από αυτούς, θεωρούν πως, μπορεί ν’ αναπαριστά μια τελετουργική πομπή ή ακόμη και μια ταφική σκηνή, στην οποία o γρύπας είναι ο οδηγός του νεκρού τον οποίον συνοδεύει στην μετά θάνατο ζωή.
Από τη στιγμή ωστόσο, που το ανάγλυφο ανακαλύφθηκε σε ένα οίκημα το οποίο ήταν μάλλον ιερό, άλλοι αναλυτές το ερμηνεύουν ως αναπαράσταση ηρώων ή θεοτήτων που σχετίζονται με τη λατρεία των προγόνων και που οι ελίτ αξιοποίησαν για να ενισχύσουν την εξουσία τους.
Τι μαρτυρά η διάσωση του θραύσματος
Η διαφύλαξη ενός θραύσματος του ανάγλυφου μέσα στο ανάλημμα/ ναό που έστεκε προς την είσοδο της Δομής 2, ενδεχομένως ενός ιερού, υποδηλώνει πως, αν και το ανάγλυφο δεν διατηρήθηκε ακέραιο, εξακολουθούσε να έχει σημαντικό ρόλο στην κοινότητα που ζούσε στην περιοχή, παρατηρούν οι ερευνητές.
Ανατροπή των εδραιωμένων ακαδημαϊκών αντιλήψεων
Οι ερευνητές τέλος, συμπεραίνουν πως, τα ευρήματα τονίζουν την άμεση ανάγκη της αμφισβήτησης των παλιών υποθέσεων και των προκαταλήψεων που έχουν διαμορφώσει μελέτες για τις αλληλεπιδράσεις της Μεσογείου, ειδικά σε σχέση με περιοχές που παραδοσιακά έχουν χαρακτηριστεί ως “περιθωριακές”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου