Ακούγοντας τους αρμόδιους υπουργούς να μιλάνε για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, έχεις την αίσθηση ότι ζεις σε μία κανονική Ευρωπαϊκή χώρα. Το σχέδιο της κυβέρνησης «φέρνει αποτελέσματα και στις κτηριακές ανακαινίσεις και στο προσωπικό» τόνισε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υφυπουργός Μάριος Θεμιστοκλέους. Παρουσίασε την εικόνα βελτιωμένη, με μειωμένες αναμονές, χωρίς ράντζα (εκτός από το «Αττικό» και κάποια σε «Λαϊκό» και «Αλεξάνδρα») και ενίσχυση του συστήματος με γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό και τραυματιοφορείς!
Η εικόνα του ΕΣΥ που παρουσιάζει το υπουργείο, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα έτσι όπως τη βιώνουν οι γιατροί και έτσι όπως περιγράφεται στα ρεπορτάζ. Στη μεγάλη έρευνα του Dnews και των συνεργαζόμενων site, είδαμε τα σοβαρά προβλήματα των νοσοκομείων σε ακριτικές περιοχές, αλλά και σε μεγάλες πόλεις της χώρας. Στο τρίτο μέρος, εστιάζουμε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να διαπιστώσουμε ότι η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που συμβαίνει και σε αυτό που παρουσιάζεται ότι συμβαίνει, είναι τεράστια.
Αττική: Τα μισά χειρουργεία είναι κλειστά
Τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία στην Αττική σύμφωνα με τον Γιώργο Σιδέρη, πρόεδρο της ΕΙΝΑΠ, είναι τρία: τα χειρουργεία, οι ελλείψεις κυρίως σε νοσηλευτές και το εφημεριακό.
Στο «Αττικό» νοσοκομείο, το μεγαλύτερο της χώρας, λειτουργούν μόλις τα 7 από τα 14 χειρουργεία, ενώ στο παρελθόν λειτουργούσαν έως και 10. Σε ολόκληρη την Αττική, όπως επισημαίνει ο κ. Σιδέρης, από τις 210 χειρουργικές θέσεις οι 100 είναι κλειστές. Εάν υπήρχε προσωπικό για να λειτουργήσουν όλες οι χειρουργικές αίθουσες της Αττικής, σε ένα χρόνο θα μπορούσαν να γίνονται επιπλέον 60.000 χειρουργεία κάτι που θα μηδένιζε την Πανελλαδική λίστα αναμονής. Στον «Ευαγγελισμό», όπως τονίζει ο Γιώργος Φερεντίνος, καρδιολόγος-εντατικολόγος και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων, 7 από τις 20 χειρουργικές αίθουσες παραμένουν κλειστές. Αν λειτουργούσαν οι κλειστές αίθουσες θα πραγματοποιούνταν επιπλέον 100 χειρουργεία την εβδομάδα και εμείς πανηγυρίζουμε γιατί έχουμε 12 απογευματινά, αναφέρει χαρακτηριστικά.
Το δεύτερο κρίσιμο θέμα είναι οι τεράστιες ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό. Σύμφωνα με τον κ. Σιδέρη, οι εργαζόμενοι βρίσκονται στα όριά τους, τους χρωστάνε χιλιάδες ώρες σε ρεπό και άδειες και για πρώτη φορά παρατηρείται το φαινόμενο των παραιτήσεων ακόμη και των μόνιμων νοσηλευτών. Κάτι που μοιάζει λογικό, όταν ο πρώτος μισθός είναι 780 ευρώ, με παρατεταμένα εναλλασσόμενα ωράρια, 12 ώρες δουλειά το 24ωρο ή εργασία σε τμήματα με δύο νοσηλευτές ανά 40, 45 ή ακόμη και 50 ασθενείς όταν αναπτύσσονται τα ράντζα. Στο «Αττικό», όπου σε κάθε εφημερία αναπτύσσονται από 100 έως και 150 ράντζα, λείπουν 125 νοσηλευτές για να λειτουργήσει το νοσοκομείο στα όρια της ασφάλειας και η κατάσταση χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται.
Και το τρίτο θέμα είναι το εφημεριακό. Σε κάθε εφημερία το σύστημα ξεπερνά τα όριά του με τα μεγάλα νοσοκομεία να αντιμετωπίζουν περισσότερα από 1000 περιστατικά, κυρίως γιατί δεν υπάρχει πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Εκατοντάδες περιστατικά αντιμετωπίζουν νοσοκομεία όπως ο «Ευαγγελισμός», το Γενικό Κρατικό Νίκαιας ή το «Γεννηματάς». Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εφημερία στο «Γεννηματάς», ένα σχετικά ελαφρύ περιστατικό από ατύχημα, θα στριμωχθεί στο Χειρουργικό Τμήμα σε μία αίθουσα με τριπλάσιο αριθμό ασθενών από όσους μπορεί να αντέξει.
Θα στοιβαχθεί σε ένα μικρό χώρο (που προορίζεται για επεμβάσεις) με ακόμη 15 ή και 20 ασθενείς σε φορεία κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, θα περιμένει μάταια κάποιον για να πάρει πληροφορίες, θα βρεθεί δίπλα σε ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση, θα παρακολουθεί το προσωπικό να κάνει ότι μπορεί για να ανταπεξέλθει και τελικά μετά από 8 ώρες θα καταφέρει να πάρει μια γνωμάτευση. Και αυτή είναι η θετική πλευρά, γιατί θα μπορούσε να στοιβάζεται στους διαδρόμους ή να πονάει καθισμένος σε καρέκλες αναμονής μέχρι να έρθει η σειρά του για μία αξονική.
Η «βελτίωση της κατάστασης» σχετικά με τα ράντζα είναι επίσης θέμα… ερμηνείας. Πολλοί ασθενείς που θα νοσηλεύονταν για παράδειγμα σε ράντζα στην παθολογική κλινική του «Ευαγγελισμού», μπαίνουν σε «διασπορές» και μεταφέρονται κυρίως στις χειρουργικές κλινικές. Αυτό οδηγεί σε μείωση των περιστατικών τα οποία θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν για προγραμματισμένες χειρουργικές επεμβάσεις, τονίζει ο κ. Φερνετίνος. Επίσης, υπάρχουν ασθενείς που μπαίνουν σε «επικουρικές κλίνες», οι οποίες δεν είναι κανονικά κρεβάτια, στην πραγματικότητα είναι ράντζα. Αποτέλεσμα η υπερπληρότητα σε θαλάμους, εκεί που ένας θάλαμος θα νοσήλευε 4 περιστατικά μπορεί να νοσηλεύει 6 ή 7, αλλά… δεν έχουμε τα ράντζα στο διάδρομο. Είναι ζήτημα διαχειριστικό και ωραιοποίησης της εικόνας.
Τα προβλήματα στις εφημερίες των νοσοκομείων της Αττικής, οφείλονται και στα «λουκέτα» που μπήκαν στα νοσοκομεία το 2013. Τότε έκλεισε το «Λοιμωδών», έκλεισε το «Νοσοκομείο Πατησίων», περιορίστηκαν άλλες κλινικές, και άλλες συγχωνεύθηκαν όπως η «Πολυκλινική». Από τότε ξεκίνησαν και τα ράντζα να αυξάνονται, περιορίστηκαν οι διαθέσιμες κλίνες και υπερφορτώθηκαν κάποια νοσοκομεία.
Ανάμεσα σε αυτά και το «Θριάσιο Νοσοκομείο», ένα κομβικό νοσοκομείο στη δυτική είσοδο της Αττικής, στη μεγαλύτερη βιομηχανική ζώνη της χώρας, το οποίο δέχεται περιστατικά από τα Μέγαρα μέχρι το Περιστέρι, τις διακομιδές από την Πελοπόννησο, αλλά και περιστατικά από Κυκλάδες. Σύμφωνα με τον κ. Γιάννη Γαλανόπουλο Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών, οι ελλείψεις σε αναισθησιολόγους, νοσηλευτές και τραυματιοφορείς εμποδίζουν την πλήρη ανάπτυξη της χειρουργική υποδομής του νοσοκομείου. Επίσης, στο νοσοκομείο δεν υπάρχει μαγνητικός τομογράφος (ούτε μαστογράφος) και ένας ασθενής με εγκεφαλικό επεισόδιο θα πρέπει να μεταφερθεί σε άλλη δομή ή να πάει στον ιδιωτικό τομέα για μία μαγνητική τομογραφία.
Θεσσαλονίκη: Τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και απαρχαιωμένα κτήρια
Σοβαρά θέματα αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των Δημόσιων Νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Θωμά Καλέση, από την parallaxi, τα βασικά προβλήματα εστιάζονται στα τεράστια κενά και τα απαρχαιωμένα κτήρια. Όπως αναφέρουν εκπρόσωποι της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης, η εικόνα των νοσοκομείων χαρακτηρίζεται προβληματική τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους εργαζομένους στις δομές υγείας. Η καταγραφή των ελλείψεων από την έρευνα της ΠΟΕΔΗΝ είναι αποκαλυπτική.
Στο νοσοκομείο «ΑΧΕΠΑ» οι κενές θέσεις είναι 465, το «Θεαγένειο» λειτουργεί με μειωμένο προσωπικό κατά 30%, με 137 επικουρικούς και το τελευταίο έτος έφυγαν 23 άτομα και προσλήφθηκαν μόλις 12. Από το «Γεννηματάς» λείπουν 62 νοσηλευτές, 45 στο βοηθητικό, 13 στο Διοικητικό και 20 στο Τεχνικό προσωπικό και από τον «Άγιο Δημήτριο» λείπουν 20 γιατροί και 73 νοσηλευτές. Από το Γενικό Νοσοκομείο «Άγιος Παύλος», λείπουν Αναισθησιολόγοι, Παθολογοανατόμοι, Παραϊατρικό προσωπικό κυρίως Ραδιολόγων, Ακτινολόγων και χειριστών- εμφανιστών και από το «Ιπποκράτειο», λείπουν 178 νοσηλευτές, 76 από το Παραϊατρικό και υπάρχουν κενά και στο Διοικητικό προσωπικό. Η εκπρόσωπος της ΕΝΙΘ στο νοσοκομείο, Χαρά Λαμπαδά, μιλώντας στην parallaxi, επιβεβαιώνει τις ελλείψεις και προσθέτει κάτι σημαντικό: Η ΜΕΘ Παίδων που είναι μοναδική σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα από Θράκη μέχρι Ήπειρο, διαθέτει μόνο δέκα κλίνες!
Περιστατικά από όλη την Ελλάδα δέχεται και η Ψυχιατρική Κλινική Θεσσαλονίκης. Η εκπρόσωπος της ΕΝΙΘ στο νοσοκομείο, Ρούλα Γεωργιάδη, περιγράφει τριτοκοσμικές συνθήκες στις κτηριακές υποδομές στο εσωτερικό του νοσοκομείου και σοβαρά προβλήματα ακόμη και στη σίτιση «με μικρές μερίδες και προϊόντα δεύτερης και τρίτης διαλογής, αναντίστοιχες θρεπτικά στις ανάγκες αυτών των ανθρώπων που μπορεί να είναι έγκλειστοι για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα».
Δραματική είναι η κατάσταση στο 424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Οι ελλείψεις δημιουργούν σοβαρά προβλήματα λειτουργίας στα Εξωτερικά Ιατρεία, τα ΤΕΠ και τη νοσηλεία, αλλά και στην επικοινωνία των ασθενών με τη δομή. Τα ζητήματα είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντικείμενο ενός ξεχωριστού ρεπορτάζ.
Το Γενικό Νοσοκομείο «Παπανικολάου» λειτουργεί το 70% των χειρουργικών αιθουσών λόγω έλλειψης Αναισθησιολόγων και με σοβαρά κενά σε νοσηλευτικό προσωπικό.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΝΙΘ, Χρήστο Καραχρήστο «το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο ακτινολογικό τμήμα, όπου υπάρχουν πολύ λίγοι χειριστές, τόσο για απλές ακτινογραφίες, όσο και για τις αξονικές. Ο ένας αξονικός μάλιστα δεν λειτουργεί αυτό το διάστημα, λόγω συνταξιοδοτήσεων και έλλειψης προσωπικού».
Το αποτέλεσμα της αδυναμίας να καλυφθούν οι κενές θέσεις είναι ότι όλο και περισσότερες υπηρεσίες περνάνε σε ιδιώτες. Το ίδιο συμβαίνει και στο «Θεαγένειο», όπου στο παθολογοανατομικό τμήμα λόγω σοβαρών ελλείψεων, μέρος των παρασκευασμάτων δίνεται σε ιδιωτικό εργαστήριο με κόστος χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα. Επίσης, σε ιδιώτες παραχωρούνται διοικητικές και τεχνικές υπηρεσίες.
Νοσοκομεία ως κερδοφόρες επιχειρήσεις και στο βάθος… ιδιωτικοποίηση
Ο Νίκος Γαλανόπουλος, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, μιλώντας για τις ελλείψεις αναγνωρίζει ότι οι γιατροί κάποιων ειδικοτήτων δεν είναι απεριόριστοι. Όμως, όπως τονίζει «οι μηνιαίες απολαβές ενός αναισθησιολόγου στον ιδιωτικό τομέα είναι 5νταπλάσιες σε σχέση με το μισθό του ΕΣΥ. Δεν προσφέρεται μισθολογικό κίνητρο, αντίθετα, ο γιατρός έρχεται αντιμέτωπος με συνεχόμενες εφημερίες, διακομιδές και μετακινήσεις που διαμορφώνουν ένα μη ελκυστικό το περιβάλλον».
Ο αριθμός των αναισθησιολόγων είναι πεπερασμένος, όμως το Σύστημα δεν βρίσκει ούτε τραυματιοφορείς. Ο κ. Γαλανόπουλος υποστηρίζει ότι αφενός προκηρύσσονται θέσεις με 700 ευρώ και είναι λογικό να μην έρχεται κανείς και αφετέρου οι αναγκαίες θέσεις δεν προκηρύσσονται, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται τα κενά.
Η στόχευση σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΟΕΝΓΕ είναι διαφορετική. Σκοπός είναι να λειτουργεί το Δημόσιο Νοσοκομείο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να φέρνει έσοδα πουλώντας τις υπηρεσίες του. Τα κερδοφόρα νοσοκομεία θα προσλαμβάνουν προσωπικό, τα άλλα θα υπολειτουργούν.
Θεσμοθετείται η ιδιωτική λειτουργία μέσα στο δημόσιο νοσοκομείο, όπως τα απογευματινά χειρουργεία και η είσοδος των ιδιωτών που θα αξιοποιούν τις υποδομές για να βγάζουν λεφτά. Ακόμη και το Ταμείο Ανάκαμψης χρησιμοποιείται για να ενισχύσει την εμπορευματική λειτουργία του νοσοκομείου και να στέλνει ασθενείς με το voucher, να χειρουργούνται σε ιδιωτικές κλινικές και να τις πληρώνει σε διπλάσια τιμή. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά τα χρησιμοποιούν προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, επισημαίνει ο κ. Γαλανόπουλος.
Στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου», με τις 341 κενές οργανικές θέσεις, με 115 επικουρικούς και με 73 με συμβάσεις έργου (μπλοκάκια), σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Θωμά Καλέση, από την αρχή του έτους έγιναν 5.120 πρωινά χειρουργεία, την ίδια περίοδο ο αριθμός των απογευματινών χειρουργείων ήταν στα 880 και εκδόθηκαν περίπου 2000 voucher για «δωρεάν» χειρουργικές επεμβάσεις της λίστας σε ιδιωτικές δομές.
«Δυστυχώς το νοσοκομείο Παπαγεωργίου λειτουργεί με τρόπο που θυμίζει περισσότερο επιχείρηση, παρά με νοσοκομειακή δομή υγείας. Αναπτύσσει τις κερδοφόρες δραστηριότητες και μειώνει αυτές που δεν αποφέρουν κέρδη. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι υπάρχουν κλινικές, οι οποίες τα βράδια λειτουργούν μόλις με έναν νοσηλευτή. Για παράδειγμα, γιατί στα τμήματα το νοσηλευτικό προσωπικό δεν επαρκεί, ενώ στα χειρουργεία λειτουργεί σωστά; Γιατί πολύ απλά εκεί είναι τα έσοδα», υπογραμμίζει μεταξύ άλλων στην parallaxi ο εκπρόσωπος της ΕΝΙΘ στο νοσοκομείο, Θανάσης Τασιούδης.
Στον «Ευαγγελισμό», όπως τονίζει ο κ. Φερεντίνος, σήμερα υπάρχουν 3 αξονικοί τομογράφοι αλλά λειτουργούσε μόνο ένας γιατί δεν υπάρχει προσωπικό. Το νοσοκομείο έχει κάνει σύμβαση με ιδιωτική εταιρεία ακτινολόγων για να λειτουργούν εξ αποστάσεως τον δεύτερο αξονικό στις εφημερίες. Η ιδιωτική εταιρεία αποζημιώνεται με περίπου με 1000 ευρώ ανά εφημερία τη στιγμή που το κόστος εφημέρευσης ενός Διευθυντή γιατρού του ΕΣΥ -η μεγαλύτερη βαθμίδα- είναι 180 ευρώ. Αν σε ένα γιατρό του ΕΣΥ έδινες αυτά που δίνεις στον ιδιώτη, 1000 ευρώ στην εφημερία, θα έμεναν άγονες οι θέσεις; προφανώς όχι, αλλά φαίνεται ότι σιγά- σιγά τμήματα νοσοκομείων που θα έχουν κέρδος, από τον πόνο και την αγωνία των ασθενών, θα δίνονται σε ιδιωτικές εταιρείες. Όσα έχουν κόστος, όπως τα παθολογικά, θα παραμείνουν στο Δημόσιο, επισημαίνει ο κ. Φερεντίνος.
Οι εκπρόσωποι των γιατρών υποστηρίζουν ότι εάν δοθεί οικονομική ενίσχυση στους λειτουργούς της Υγείας, εάν προκηρυχθούν όλες οι μόνιμες θέσεις και δοθούν Βαρέα και Ανθυγιεινά, η πορεία μπορεί να αντιστραφεί. Όμως, όταν οι γιατροί ζητάνε αυξήσεις μισθών, η απάντηση είναι ότι υπάρχει δημοσιονομικό ταβάνι.
Η αναγκαιότητα για ένα αποτελεσματικό Δημόσιο Σύστημα Υγείας αποδείχθηκε στην πανδημία. Οι γιατροί των νοσοκομείων καθημερινά ξεπερνούν τα όριά τους σε ένα σύστημα που η ενδεχομένως συνειδητή απαξίωση το απομακρύνει από τα αντίστοιχα των ανεπτυγμένων χωρών και υποβιβάζει τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η αντιστροφή της πτωτικής πορείας είναι απαραίτητη γιατί η Υγεία αποτελεί βασικό αγαθό και όπως τονίζουν οι γιατροί, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως κερδοφόρα επιχείρηση και εμπόρευμα.
Πηγή: Κυριάκος Αργυρόπουλος/dnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου