Οι αφανείς ήρωες του ελληνικού τουρισμού: Η πραγματική κληρονομιά αυτού του τόπου
******Του Φώτη Αλεξόπουλου
Κάθε καλοκαίρι, σε δημόσιες τοποθετήσεις, συνεντεύξεις και οικονομικές αναλύσεις, επανέρχεται μια φράση σχεδόν τελετουργικά: «Η κληρονομιά της Ελλάδας είναι ο τουρισμός». Μια φράση που ακούγεται εύκολη, αλλά συχνά μένει κενή, γιατί δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: ποιοι είναι οι άνθρωποι που πραγματικά κρατούν στα χέρια τους αυτό το «θαύμα» της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας;
Η απάντηση δεν είναι ούτε οι μεγάλες επενδύσεις, ούτε τα πολυτελή resorts, ούτε τα αεροπλάνα που προσγειώνονται κατά χιλιάδες. Είναι οι ίδιοι οι Έλληνες. Είναι το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας που μετατρέπει τις υποδομές σε εμπειρία, και την εμπειρία σε μνήμη.
Από τα αεροδρόμια μέχρι τα δωμάτια: μια αλυσίδα προσφοράς
Ο τουρισμός δεν είναι ένας κλάδος. Είναι μια αλυσίδα από ανθρώπους.
Ο υπάλληλος στο αεροδρόμιο που υποδέχεται με χαμόγελο.
Ο οδηγός ταξί που βοηθά χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ο σερβιτόρος που θα εξυπηρετήσει με επαγγελματισμό, συχνά σε συνθήκες πίεσης.
Η καθαρίστρια που θα φροντίσει το δωμάτιο ώστε ο επισκέπτης να νιώσει σαν στο σπίτι του.
Ο μάγειρας, ο καμαρότος , ο συντηρητής, ο υπάλληλος υποδοχής, ο λαντζέρης, ο φροντιστής της παραλίας.
Όλοι αυτοί, με τη συνεχή και αδιάκοπη προσπάθειά τους, υφαίνουν το σύνολο της ταξιδιωτικής εμπειρίας. Είναι οι αφανείς ήρωες της σεζόν, οι άνθρωποι που σπάνια μπαίνουν στο προσκήνιο, αλλά είναι εκείνοι που κρατούν όρθια τη τουριστική οικονομία και το όνομα της Ελλάδας ψηλά.
Η φιλοξενία ως αρχέγονη ελληνική δύναμη
Η Ελλάδα δεν “κατασκεύασε” τη φιλοξενία για να εξυπηρετήσει τον τουρισμό. Αντίθετα:
ο τουρισμός γεννήθηκε πάνω στη βαθιά ριζωμένη ελληνική κουλτούρα φιλοξενίας, από την εποχή της ξενίας και της προστασίας του ξένου υπό τον Δία Ξένιο.
Η σύγχρονη τουριστική εμπειρία δεν είναι τίποτε άλλο από τη σύγχρονη έκφραση αυτής της παλιάς αξίας: να κάνουμε τον επισκέπτη να αισθανθεί ασφαλής, ευπρόσδεκτος, σεβαστός, και αυτή η φιλοξενία δεν είναι θεωρητική, αλλά είναι πρακτική, καθημερινή, ανθρώπινη.
Η πραγματική κληρονομιά
Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να υπερασπιστούμε ως κληρονομιά, δεν είναι ο τουρισμός ως οικονομική δραστηριότητα.
Είναι οι άνθρωποι που τον υπηρετούν.
Είναι η ευγένεια, ο επαγγελματισμός, η προσαρμοστικότητα, το μεράκι.
Είναι η αντοχή σε εξαντλητικά ωράρια και απαιτητικές συνθήκες.
Είναι η ικανότητα να δημιουργούμε αξία μέσα από την επαφή με τον άλλο.
Αυτή είναι η κληρονομιά που πρέπει να διατηρήσουμε ανεπηρέαστη:
η αυθεντική ελληνική φιλοξενία, το ανθρώπινο πρόσωπο της χώρας.
Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να αλλάξουμε αφήγηση.
Να μην λέμε απλώς «ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας», αλλά:
«Οι άνθρωποι του τουρισμού είναι η βαριά κληρονομιά της Ελλάδας».
Και αυτή η κληρονομιά δεν διατηρείται με συνθήματα, αλλά με:
αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας,
εκπαίδευση και επαγγελματική εξέλιξη,
προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων,
επένδυση στην ποιότητα και τον άνθρωπο.
Διότι, χωρίς αυτούς, καμία «τουριστική ανάπτυξη» δεν είναι βιώσιμη.
Τρόπο τινά , το καλοκαιρινό θαύμα του ελληνικού τουρισμού δεν είναι δεδομένο.
Χτίζεται κάθε μέρα, κάθε ώρα, από χιλιάδες ανθρώπους που προσφέρουν πολλά περισσότερα από μια υπηρεσία: προσφέρουν κομμάτι του εαυτού τους.
Αυτοί είναι η πραγματική δύναμη του τόπου.
Κι αν κάτι αξίζει να προστατεύσουμε ως κληρονομιά, είναι ακριβώς αυτό:
τους ανθρώπους που κάνουν την Ελλάδα προορισμό.
****Οικονομολόγος – Μέλος του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας με ΑΜ: 0140857/99 -Αναλυτής Τοπικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης(Περιφερειολόγος)- Πιστοποιημένος Χρήστης της Υπηρεσίας ΓΕΜΗ του Εμπορικού &Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών -Πιστοποιημένος Μέντορας της Γενικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους του Ν 4738/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου