Ο Μανώλης Γιάνκος έγινε τον Ιούνιο του 2025 ο μοναδικός αθλητής που σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ ελεύθερης κατάδυσης σε γλυκό νερό, φτάνοντας στα 90 μέτρα στη λίμνη Laguna de Apoyo της Νικαράγουα.
Μία κατάδυση τεσσάρων λεπτών, αποτέλεσμα δεκαετιών αφοσίωσης, που για εκείνον δεν βιώθηκε ως ένα «μεγάλο γεγονός», αλλά ως η φυσική συνέχεια μιας ζωής που χτίστηκε στην απόλυτη σιωπή, στο βάθος και στη μοναχικότητα. «Πολύ πιο μεγάλη σημασία έχει η διαδικασία, η προπόνηση και οι κόποι, όχι το ρεκόρ», λέει.
Η σχέση του με τη θάλασσα ξεκινά από την παιδική του ηλικία και μια τραυματική εμπειρία της μητέρας του, η οποία κινδύνευσε να πνιγεί όταν ήταν μικρή και αποφάσισε τα παιδιά της να μάθουν καλά το νερό.
Εκείνος μπήκε πρώτα στην κολύμβηση, όπου συνήθισε τη σιωπή και τη μοναξιά του διαδρόμου. Η μετάβασή του στην ελεύθερη κατάδυση ήρθε φυσικά. «Στην αρχή δίσταζα, γιατί ο χώρος είναι μικρός στην Ελλάδα. Αλλά γύρω στα 25 δεν μπορούσα πια να αρνηθώ αυτό που ένιωθα».
Ο ίδιος μίλησε στο CNN Greece για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, αλλά και για την εμπειρία του να βρίσκεσαι στο θαλάσσιο περιβάλλον. Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί όσα μάς είπε:
Η δύσκολη απόφαση να ακολουθήσει την πραγματική του φύση
Η ελεύθερη κατάδυση απαιτεί μία εξαντλητική εσωτερική εργασία: Ηρεμία, απόλυτη συγκέντρωση, συμφιλίωση με το σώμα και τα όριά του. Για τον κ. Γιάνκο, αυτά τα στοιχεία υπήρξαν πεδίο αυτογνωσίας. Έπρεπε να αποδεχτεί τον εαυτό του, να ξεφύγει από τις κοινωνικές προσδοκίες και τις συμβάσεις. «Προσπαθούσα να είμαι αυτό που θεωρούσα πως πρέπει να είναι ένας “κανονικός” άνθρωπος. Μόνο όταν κατάλαβα ποιος είμαι πραγματικά, μπόρεσα να ακολουθήσω τον δρόμο μου».
Το άθλημα είναι βαθιά μοναχικό και εκείνος ανδρώθηκε μέσα σε αυτήν τη μοναξιά. Η απομόνωση τού επιτρέπει να σκέφτεται, να βρίσκει την ισορροπία που η καθημερινότητα δεν του χαρίζει. «Το δύσκολο δεν είναι να μπω στο zone. Το δύσκολο είναι να επιστρέψω στην κανονική ζωή, να ξανασυνδεθώ με τους ανθρώπους».
Η σιωπή του βάθους: Μια διαδικασία αυτογνωσίας
Για να φτάσει κάποιος στα 90 ή και στα 120 μέτρα -όπως πέτυχε εκείνος στις θαλάσσιες διοργανώσεις- χρειάζεται πολύχρονη σωματική και πνευματική προετοιμασία. Ο Μανώλης Γιάνκος περιγράφει τη στιγμή λίγο πριν τη βουτιά ως ένα σημείο απόλυτης συγκέντρωσης, όπου δεν υπάρχουν φόβοι ή δεύτερες σκέψεις. Το άγχος λειτουργεί ως εργαλείο: «Μου δείχνει πού πρέπει να εστιάσω».
Στο βάθος, το ανθρώπινο σώμα δέχεται πίεση 10 ατμοσφαιρών -«σαν να σε πατάει φορτηγό», όπως λέει. Το φως σχεδόν εξαφανίζεται, η θερμοκρασία πέφτει, η σιωπή γίνεται ο απόλυτος σύντροφος. Το περιβάλλον του γλυκού νερού αυξάνει το αίσθημα βαρύτητας: Κατεβαίνεις πιο εύκολα από όσο ανεβαίνεις. Η παραμικρή λανθασμένη εκτίμηση μπορεί να σε εξαντλήσει πριν ανέβεις στην επιφάνεια.
Κι όμως, μέσα σε αυτό το σκοτάδι, υπάρχει μία πρωτοφανής αίσθηση τάξης. «Όταν βλέπεις υποβρυχίως πώς λειτουργεί η ζωή, καταλαβαίνεις αυτόματα τη θέση σου μέσα σε αυτή. Προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα και όχι στην εικόνα που έχεις εσύ για τον εαυτό σου».
Το ρεκόρ ως τέλος -όχι ως αποκάλυψη
Το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν η κορύφωση μιας μακράς πορείας και όχι μια έκρηξη συγκίνησης. «Δεν ένιωσα κάτι σαν αποκάλυψη. Ήταν το τέλος μιας σειράς διαδικασιών», λέει. Σημασία έχει ο δρόμος, όχι η κορδέλα στο τέλος του.
Στη δεκαετία της πορείας του δεν είχε ποτέ επικίνδυνο περιστατικό. Το αποδίδει στους αυστηρούς κανόνες του αθλήματος, στη σχολαστικότητα και στην εκπαίδευση. Για όσους θέλουν να ασχοληθούν με την ελεύθερη κατάδυση, τονίζει: «Η εκπαίδευση είναι αναγκαία. Είναι το όριο ανάμεσα στην ασφάλεια και στον κίνδυνο».
Όταν η θάλασσα σου δείχνει τη θέση σου στον κόσμο
Ο κ. Γιάνκος έχει βιώσει στιγμές όπου η φύση τον έφερε στα όριά του: Μεγάλα κύματα, ρεύματα, στιγμές ακινησίας. Όλα αυτά τον έκαναν να συνειδητοποιήσει πόσο μικρός είναι απέναντι στη δύναμη του νερού. «Η θάλασσα σού δίνει την ευκαιρία να τοποθετηθείς εκεί που πραγματικά βρίσκεσαι». Παρατηρώντας τα ψάρια να ακολουθούν τους κανόνες της επιβίωσης, βλέπει καθαρά τις αντίστοιχες ανθρώπινες διαδικασίες -σε άλλη κλίμακα, αλλά στην ίδια ουσία.
Παρά τη διεθνή αναγνώριση, ο χώρος της ελεύθερης κατάδυσης στην Ελλάδα παραμένει περιορισμένος. Από την πολιτεία δεν είχε ποτέ στήριξη. Το μοναδικό δίχτυ ασφαλείας ήταν οι φίλοι και η οικογένειά του -ακόμη κι αν κατά καιρούς προσπάθησαν να τον πείσουν να σταματήσει για να προστατευτεί. Το μονοπάτι είναι μοναχικό, αλλά εκείνος το διάλεξε συνειδητά.
Το τελευταίο κεφάλαιο: Τα ρεκόρ που θέλει να γράψει ακόμη
Σήμερα, στα χρόνια της ωριμότητας, νιώθει πιο ικανός από ποτέ. Η ηλικία -λέει- δεν αποτελεί όριο στο άθλημα· αντιθέτως, η εμπειρία είναι εργαλείο. Σκοπεύει να μείνει στον υψηλό ανταγωνισμό ακόμη δύο χρόνια και να επιχειρήσει μια νέα σειρά παγκόσμιων ρεκόρ στη Νικαράγουα, για να κλείσει την καριέρα του όπως την ονειρεύεται.
Αυτό που εύχεται να θυμούνται τα παιδιά του και όσοι γνώρισαν την πορεία του είναι απλό: Ότι προσπάθησε μέχρι τέλους. Γιατί για τον Μανώλη Γιάνκο η ελεύθερη κατάδυση δεν είναι απλώς ένα άθλημα. Είναι η πιο ειλικρινής αναμέτρηση με τον εαυτό -εκεί όπου η σιωπή βαραίνει, το σκοτάδι πυκνώνει και ο άνθρωπος συναντά την αλήθεια του.
Δείτε εδώ το αφιέρωμα του CNN Greece στα Πρόσωπα 2025
• Content Director | Σοφία Μαυραντζά • Head of Multimedia & Σκηνοθέτης | Σεραφείμ Ντούσιας • Αρχισυνταξία | Ιωάννα Κατσίμπα • Head of Design | Κωνσταντίνα Ιωάννου • Οπερατέρ | Στάθης Κεφάλας, Nicholas Cornford, Δημήτρης Παρασκευόπουλος, Γιώργος Αποστολόπουλος • Μοντάζ | Νίκη Μαλλιωτάκη, Σταύρος Λογοθέτης, Γιώργος Αποστολόπουλος • Motion Graphics Designer | Σταύρος Σιδέρης • Φωτογραφίες | Λευτέρης Παρτσάλης • Οργάνωση Παραγωγής | Γιώργος Χατζής • Project Manager | Δέσποινα Γαβριήλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου