Ήταν αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο ευνόητο, μια και στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολιτική συναίνεση σε τίποτα. Γιατί θα μπορούσε κάλλιστα από την αρχή αυτής της περιπέτειας να ομονοήσει η άθλια κομματοκρατία σε ένα σχέδιο εθνικής ανάγκης. Οι ιδεολογικές αιτιάσεις ήταν προφάσεις που δεν πείθουν ούτε αυτούς που τις υποστηρίζουν. Εν πάση περιπτώσει, αυτό δεν έγινε και η αλήθεια είναι ότι αυτές οι συναινέσεις δεν γίνονται ουρανοκατέβατα.
Άρα, ήταν κι αυτή μια ανέφικτη λύση. Ενίοτε, αυτό που ποθεί κανείς, γίνεται πραγματικότητα. Και να που οι εκλογές προκύπτουν σαν πρωτοχρονιάτικος μπουναμάς για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τις ήθελε – τις εκλογές – και τις έχει. Όλα αυτά υποτίθεται στο μεταξύ ότι σχετίζονται με τα προβλήματα της χώρας και συνεισφέρουν στη λύση τους...
Άλλοι, πάλι, βλέπουν εντελώς διαφορετικά την αλήθεια από ό,τι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, μια αλήθεια που συνοψίζεται στο: «Ο Άδωνις φεύγει, έρχεται ο Στρατούλης». Θα δούμε τη διαφορά. Πριν από την καταμέτρηση των ψήφων, καλό είναι να μην προϋπολογίσει κανείς το αποτέλεσμα διότι πρέπει να λάβει υπόψη του ότι υπάρχουν και εκπλήξεις... Ωστόσο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, ήρθε η πολυπόθητη ώρα του ΣΥΡΙΖΑ, και κατ’ επέκταση η ώρα της Αριστεράς!
Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Αριστερά θα κληθεί να πράξει κι όχι να κριτικάρει, να δημιουργήσει κι όχι να κατεδαφίσει, να έχει αποτελέσματα κι όχι δικαιολογίες...
Κι αυτό είναι, εκτός από τη μεγαλύτερη πρόκληση, κι η μεγαλύτερη αλήθεια, ενώπιον της οποίας καλείται να βρεθεί.
Ποιος τη χάρη της!
"Οι απόψεις του
ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου"
ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ
ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου