Αυτή η 43χρονη γυναίκα πήρε πρόσφατα μια σημαντική απόφαση: να επιστρέψει στο πανεπιστήμιο ως φοιτήτρια πλήρους φοίτησης για να αποκτήσει το μεταπτυχιακό της, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται σε πλήρη απασχόληση.
Ωστόσο, το κύριο πρόβλημα που στέκεται πλέον εμπόδιο στην επιτυχία της δεν είναι ούτε η δουλειά ούτε το διάβασμα, αλλά ο σύζυγός της και η συνήθειά του να τρώει όλο το φαγητό που εκείνη ετοιμάζει.
Η ιστορία έχει ως εξής: όταν αποφάσισε να επιστρέψει στις σπουδές της, είπε στον 48χρονο σύζυγό της ότι θα ήταν μια μεγάλη αλλαγή για εκείνη, καθώς είχε να καθίσει στα θρανία σχεδόν 20 χρόνια.
Από τότε, σχεδόν όλος ο ελεύθερος χρόνος της είναι αφιερωμένος στο διάβασμα και στην προσπάθεια να προσαρμοστεί στη νέα της καθημερινότητα ως ενήλικη φοιτήτρια.
Επιπλέον, η δουλειά της τελειώνει στις 7:00 μ.μ. κάθε βράδυ, ενώ ο σύζυγός της σχολάει από τη δική του εργασία στις 2:00 μ.μ. και μετά ασχολείται με μια παράλληλη επιχειρηματική δραστηριότητα.
«Δεν μπορώ να μαγειρεύω κάθε βράδυ, γι’ αυτό φτιάχνω περισσότερη ποσότητα φαγητού»
«Είναι εξαντλητικό και για τους δύο, και το τελευταίο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε μετά από 12 και πλέον ώρες δουλειάς είναι να μαγειρεύουμε κάθε βράδυ», εξήγησε η ίδια.
Γι’ αυτό σκέφτηκε ένα σχέδιο: να μαγειρεύει μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού, ώστε να υπάρχουν περισσεύματα για τις επόμενες ημέρες. Ενημέρωσε τον σύζυγό της για το πλάνο και εκείνος συμφώνησε πως ήταν καλή ιδέα.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμενε. Κάθε φορά που ο σύζυγός της επιστρέφει σπίτι από τη δουλειά, πεινάει και θέλει να φάει πριν ξεκινήσει να ασχολείται με την επιχείρησή του.
«Τσιμπολογάει συνέχεια και δεν έχω τι να φάω»
Αυτό τον οδηγεί στο να αρχίζει να «τσιμπολογάει» από τα περισσεύματα που εκείνη είχε μαγειρέψει για να έχουν έτοιμο φαγητό — αντί να φάει κάποιο σνακ.
Το αποτέλεσμα; Μέχρι να γυρίσει σπίτι από τη δουλειά της στις 7:00 μ.μ., σχεδόν δεν έχει απομείνει καθόλου φαγητό για να φάει η ίδια.
Αυτό που την απογοητεύει ακόμα περισσότερο είναι ότι έχει ζητήσει επανειλημμένα από τον σύζυγό της να μην τρώει τα περισσεύματα. Επιπλέον, όταν καταφέρνει τελικά να βρει κάτι να φάει από ό,τι απέμεινε, εκείνος συμπεριφέρεται σαν να μην έχει φάει τίποτα και τη ρωτάει: «Και για μένα;»
Τότε, αναγκάζεται να του υπενθυμίσει για άλλη μια φορά ότι δεν είχε σκοπό να μαγειρεύει κάθε μέρα – και πως εκείνος μόλις έφαγε όλα τα περισσεύματα που είχαν κρατήσει για το βράδυ. Εκείνος όμως αντιδρά με βλέμμα «κουταβιού» που δεν το έχουν ταΐσει για μέρες.
«Δεν έχω χρόνο για διάβασμα γιατί μαγειρεύω»
«Οπότε, αντί να μελετήσω, νιώθω ενοχές και χάνω χρόνο προσπαθώντας να φτιάξω κάτι πρόχειρο», περιγράφει. «Μέχρι να τελειώσω το μαγείρεμα και το καθάρισμα, έχει πάει 9:30 ή 10:00 το βράδυ, δηλαδή πολύ αργά για διάβασμα ή οτιδήποτε άλλο.»
Και επειδή η ίδια συζήτηση για τα περισσεύματα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, έχει φτάσει στα όριά της. Έχει προσπαθήσει να μαγειρεύει μεγαλύτερες ποσότητες για να περισσεύει φαγητό, αλλά ο σύζυγός της συνεχίζει να το «εξαφανίζει».
Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν είναι σπίτι, νιώθει ότι ο σύζυγός της «τρώει στα κρυφά». Καταναλώνει και τα σνακ και τα άλλα φαγώσιμα που αγοράζει εκείνη από το σούπερ μάρκετ, πέρα από τα φαγητά που προορίζονταν για το βράδυ ή για τη δουλειά. Φυσικά, τα γεύματα δεν κρατάνε ποτέ όσο θα έπρεπε.
«Έχω φτάσει στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης. Προτιμώ να διαβάζω και να τρώω μια μπάρα δημητριακών», παραδέχτηκε.
«Παριστάνει τον πληγωμένο»
Και αυτό ακριβώς έκανε την περασμένη εβδομάδα. Πιο συγκεκριμένα, σταμάτησε εντελώς να μαγειρεύει για τον σύζυγό της.
«Και τώρα, ο σύζυγός μου φτιάχνει μια σαλάτα με βαριά καρδιά, παριστάνοντας τον πληγωμένο», είπε εκνευρισμένη.
Η υπερβολική του αντίδραση την έκανε να αναρωτηθεί: μήπως τελικά ήταν σωστό που σταμάτησε να του μαγειρεύει; Ή μήπως είναι εκείνη η άδικη της υπόθεσης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου