Το νησί που έχει ήδη στενάξει από βιομηχανική περικύκλωση, κινδυνεύει τώρα να πνιγεί – όχι από κύματα, αλλά από… ψάρια. Συγκεκριμένα, από μια τερατώδη επέκταση των ιχθυοκαλλιεργειών, που υπόσχεται να μετατρέψει τα διαμάντια του Αργοσαρωνικού σε κλωβούς παραγωγής και ρύπανσης.
Το σχέδιο-μαμούθ του Υπουργείου Περιβάλλοντος προβλέπει ένα “ψαροχώρι” 4.632 στρεμμάτων, με δυνατότητα παραγωγής άνω των 22.000 τόνων ψαριών τον χρόνο – σχεδόν δέκα φορές πάνω από τα σημερινά νούμερα. Κι αν νομίζατε ότι αυτό ακούγεται σαν μπίζνα, κρατηθείτε! Οι εγκαταστάσεις θα φτάνουν σε απόσταση… 50 μέτρων από την ακτή, σε περιοχές με παραλίες, αρχαιολογικά διαμάντια και προστατευόμενες ζώνες.
Η τοπική κοινωνία δεν το καταπίνει αμάσητο και λέει ένα μεγάλο «όχι». Οργανώσεις, κάτοικοι και παραθεριστές ενώνουν φωνές και πανό, καθώς μεταξύ άλλων η φημισμένη πευκόφυτη ζώνη των Κανακίων – ένα από τα τελευταία δάση της Αττικής – κινδυνεύει να γίνει διάδρομος για φορτηγά με ιχθυοτροφές στο βωμό των εταιρειών.
Η στρατηγική μελέτη που προωθεί την επέκταση έχει… τρύπες σαν δίχτυ, καθώς μόλις το 29% των βασικών κριτηρίων για περιβάλλον και κοινωνία καλύπτεται, σύμφωνα με ανεξάρτητες αξιολογήσεις. Η ποιότητα του νερού, η θαλάσσια ζωή, οι τουρίστες και οι Μυκηναϊκές ρίζες του νησιού απειλούνται.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι νέες μονάδες αγγίζουν ευθέως τις περιοχές Natura 2000 στα Διαπόρια Νησιά — ένα χτύπημα κατευθείαν στον πυρήνα της περιβαλλοντικής κληρονομιάς. Το ερώτημα παραμένει: Θα προλάβουμε να τραβήξουμε φρένο, ή θα αφήσουμε τη Σαλαμίνα να θαφτεί κάτω από κλουβιά, φορμόλη και μικροπλαστικά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου